Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

odpowiedz mi słowem na biało niech myśli nie milkną od gestów
szarzejąc od zdań przemyślanych kontekstów zdradzieckich podszeptów
uwolnij od nagłych zadumań refleksje zachowaj na potem
w świeżości nie szukaj domysłów zgnieć w ustach nadmierny despotyzm

w kolorach nie będzie do twarzy frustracjom co nigdy nie zbledną
w pajęczej szarzyźnie kąsając uwalniasz emocje na wieczność
nie zmylisz już skarg rozesłanych pomiędzy zwątpienie i wiarę
rozlałeś atrament milczeniem i słowo znów czarnym się staje

Opublikowano

już sprzatąm rozlany atrament i słowa bieleją w bezkresach
wkraczają na pola nieznane po których buszuje poeta
lecz dzisiaj jest cisza i spokój snieg zbarwił podszepty na biało
miast szemrać pragnienia już odpuść by z wiosną nie było za mało

pozdrawiam Jacek

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie wiem czy nie nabałaganię, postaram się nie zmienić sensu, nie podważyć treści.
W drugim wersie masz słowo przemyślanych, a zaraz pod nim przemyśleń To bliskie znaczeniowo, w dodatku w sąsiedztwie, to mnie trochę męczy. Zostawiam podpowiedź tłoku domysłów
Przy okazji pozbyła byś się powtórzenia koloru, który występuje w ostatnim wersie.

Myślałaś może nad tym jakby się prezentował Twój wiersz w zapisie dziewiątkowym?
Gdyby moje sugestie nie pasowały - nie było mnie tu.

Serdeczności :)
Opublikowano

Takie jakieś to wzniosłe, jak pomniki z minionych czasów. Muszę wracać oczyma do początku wersu, żeby przypomnieć sobie, co tam było. :-)

Mówią niektórzy, że płynie się czytając. Tu jest "kajakowy tor przeszkód" i trudno mi pojąć, po co jest ten wiersz. Bardzo szeleści, rzęchocze, świszczy. Nielekki;-)
Pozdrawiam. E.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Chyba rozumiem, co miałaś na myśli pisząc o poezji rymowanej.
Myślałem, że tu się takiej nie pisze :)

W Twoim wierszu podoba mi się pierwsza, cytowana strofka.
Sylabotonik. Do ideału warto nieco przebudować drugi wers, powiedzmy tak:


"odpowiedz mi słowem na biało niech myśli nie zmilkną na gesty
wypowiedz ze zdania przemyślne konteksty zdradzieckie poszepty
uwolnij od nagłych zadumań refleksje zachowaj na potem
w świeżości nie szukaj domysłów zgnieć w ustach nadmierny despotyzm"


Jestem na tak. Pierwsza strofka rewelacyjna. Niczego bym już do niej nie dodawał.

Pozdrawiam :)
Opublikowano

Zajrzałam, bo zauważyłam, że piszesz rymowane.
"na biało" i znowu życie. Osiemnastozgłoskowiec, brawo.! Ja tak nie potrafię.
Dla mnie wiersz śliczny, zabiorę go sobie, poczytam jeszcze "na boku".
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jazda spod mostu podwoziem.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Mosty są przecinkami ciągłości wielu dróg kolejowych, albo myślnikami.    Widzę resztki trupa pędzące pośpiesznym. 
    • Radosny dzień zimą , ty jesteś przy mnie Słońce ogrzewa duszę, a spojrzenia rozpromieniają się Czas mija, niczym woda w strumieniu Ogród cudowności w naszym domu Łączy nas pasja i uczucie Nie ma gotowych schematów miłości, sami je kreujemy Jesteśmy jak kawałki układanki, które tworzą nasze życie Skarby miłości, nasza rodzina Mamy podobne serca, przepełnione ciepłem, uczuciem i szacunkiem Życie w kolorach jest różnorodne, cenimy wszystkie barwy Świat jest zróżnicowany, lecz miłość pozostaje niezmienna                                                                                                                                                                       Lovej. 2025-12-16                                   Inspiracje. Miłość w rodzinie
    • żółte chryzantemy, które do niedawna pstrzyły się w ogrodzie dziś skulone dogorywają w wazonie zerwała ich całe naręcze aby przyozdobić grób syna na małej mogiłce tli się jeszcze gliniany znicz a światło niczym matczyne dłonie delikatnie muska przestrzeń na coś ty mi mały zachorzał przyszedł niespodzianie w bólach przeokrutnieńkich ino te oczka zamglone roztworzył i zamilkł a mnie się tak cni do ciebie w coraz mocniejszej trwożności ach gdyby można cofnąć czas zebrać krew która cienką strużką toczyła się między redlinami wepchnąć wątłe ciałko w sam środek ciepłego łona pod zapaską Anna ukryła grzechotkę drewnianą z wilczym zębem na nic się zdało smarowanie mózgiem królika odprawianie guseł pomarło się dziecku na Amen
    • Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie. Ty moje słowa jak zawsze zrozumiesz. Dobranoc, Mama i nów Cię ukołysze.   Znów staram się oszukać to tęsknienie,  czy ciepło tam dotrze- skosztujesz? Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie.   Garść dobrych dni - wspomnienie I słońc igraszkom nowiem folgujesz. Dobranoc, Mama i nów Cię ukołysze.   Spłoszonym ptakiem  myśli cierpienie, Doświadczeniem Hioba usta rysujesz. Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie.   Mijają dni bez Ciebie kolejne jesienie. Czy tęsknotę wciąż jeszcze czujesz? Dobranoc, Mama i nów Cię ukołysze.   Miłości wiecznej tu łez ronienie. I nie wiem, czy mnie wypatrujesz Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie Ty moje słowa jak zawsze zrozumiesz.    
    • Krótko i trafnie, a wielu, jak sądzę, tak ma. Pozdrawiam. P.S. Chyba "tchórzę".
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...