Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano



ty jesteś jak cenna księga
którą się czule rozkłada
z rozkoszą kartę po karcie
uważnie pieścić przypada

czytam cię wiernie lat tyle
i ciągle znajduję treści
których nie spotkam gdzie indziej
choć półka ksiąg ogrom mieści

wciąż zachwycony całością
najskrytsze zgłębiam szczegóły
dotykiem chłodzę w żar lata
rozświetlam w czas dni ponurych

mimo że on swoje zrobił
pieczęć stawiając na druku
pozwól mi czytać się dalej
do białych zaliczyć kruków


Opublikowano

Uśmiechnąłem się. Ale naszła mnie myśl,że z książkami to jest tak,że po przeczyatniu jednej zaczynamy odczuwać tęsknotę za następną i z reguły temu pragnieniu ulegamy.
W miłości może lepiej tego obyczaju nie praktykować bo można sobie pogorszyć.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Miło, że zajrzałeś. Masz rację, ale takie zachowanie dotyczy w zasadzie każdej naszej działalności, uczucia czy pasji. Zawsze można gdzieś zboczyć. Dobry temat na wiersz.

Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A zdarza się tak, zdarza. Kupujesz - oczarowany(a) kształtem, oprawą, ornamentem. Otwierasz, a w środku pustka. Odkładasz więc na górną półkę. To też ciekawy temat. Samo życie.

Dziękuję Nowa nie nowa i pozdrawiam.
Opublikowano

Jeśli chodzi o formę, wiersz wydaje mi się trochę nierytmiczny. Być może przez dość krótkie wersy.
Zaś jeśli chodzi o treść... ładny erotyk wiecznie zakochanego męża...
Takich ludzi się podziwia, szczególnie w czasach, w których związki są bardzo nietrwałe. Spodobał mi się, pozdrawiam ciepło :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @infelia Niezła gra literacka z kilkoma płaszczyznami narracyjnymi i zaskakującymi zwrotami. Finałowa puenta odsłania prawdziwą naturę tego tekstu: to nie małżeńska sprzeczka, ale egzamin maturalny na temat "Człowiecza dola". Czyli poprzednia część okazuje się być odpowiedzią ucznia na zadanie egzaminacyjne. Prawdziwe życie to często właśnie takie prozaiczne konflikty, frustracje i kompromisy, a nie tylko wielkie, patetyczne tematy. Tak to rozumiem. Bardzo pomysłowo, świetnie napisałaś!  
    • @Maciek.J Maćku, hejter ma przyjemność w czynieniu przykrości, obrażaniu, więc dla mnie jest to rodzaj sadyzmu. Sadyzm to przecież to samo. Pozdrawiam
    • Pewien dziennikarz młody pisał o celebrytkach reportaż. Zagadnął jedną z nich: – Z czego jesteś znana? Ta rzekła mu z dumą: – Byłam żoną aktora, teraz jestem rozwiedziona. Opowiadam o kiecce, co ma „Diora” na metce. Jestem znana z „lajfu” swego i… elitarnego ego. – A wiesz – pyta publicysta – kim był Seneka? – Seneka? Nie znam człowieka! – Twierdził, że wprawdzie lansu prawo nie zakazuje, lecz u mądrych ludzi wstyd głupotę hamuje.  
    • @Annna2 Bardzo poetycki język, piękny obraz przyrody. Szczególnie podoba mi się sposób, w jaki łączysz konkretne obrazy z abstrakcyjnymi pojęciami - "łąkom strofy poprzewijam, zaceruję srebra" to bardzo oryginalne połączenie. Można to odczytać, że pisanie wierszy to rodzaj naprawiania, uzupełniania świata słowami. A "słowa, w snach co się wełnią" - super! Wiersz ma w sobie coś z jesiennej zadumy, ale też akceptacji przemijania. Niezwykle klimatyczny wiersz - przepiękny.
    • pragnę czegokolwiek   - czyżby rozpaczliwe wołanie   samemu ze sobą jest mi nudno a jeszcze z  chmurami i słońcem chociaż tu przyszedł dzionek cudny z sierpniem już nie gorącym   nauczyć się cieszyć każdą chwilą nawet gdy morzy cię sen żyj aby wszystkim było miło i naucz się carpe diem :))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...