Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

To dosyć stary utwór, przypomniał mi o nim wiersz Baby Izby ,,stare fotografie są jak powroty" więc go wyszperałem i opublikowałem.
Był kiedyś taki trend,że co niektórzy poeci każdy nowy wers rozpoczynali z dużej litery.

Pajęczy kurz jest metaforą upływającego czasu, na strychach w czasach niegdysiejszych unosił się specyficzny zapach przeszłości, taki strych był u mojej babci gdzie królował kurz z pajęczyną pospołu.

Opublikowano

Tak, od razu skojarzył się z wierszem Baby Izby... Miejsca, w któych żyliśmy jako dzieci, zapomniane przez lata, później odżywają we wspomnieniach. Zapach domu zawsze jest bliski, choćby ów dom był bardzo daleko. Barwny, ciepły wiersz, który trzeba zabrać :)
Pozdrawiam :)

Opublikowano

Rozumiem, jest to kiedyś dawno dapisany wiersz.
Jest w nim dużo ciepła, sentyment do starych fotografii i dzieciństwa.
Na obecne czasy, warto by go troszeńkę zretuszować.
Ja swój chyba również poddam retuszowi.
Pozdrawiam
- baba

Opublikowano

To,że ten wiersz się tutaj pojawił to tylko dzięki Tobie, bo przypomniałaś mi o nim.
Ja jednak swojego wiersza nie będę przerabiał. Tak go kiedyś napisałem i tak już posostanie ale dziękuję za podzielenie się swoimi spostrzeżeniami. Usunąłem tylko te duże litery by płynniej się czytało.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Niektóre swoje też pozostawłam, mam zapisane, cieszą gdy
je sobie czasem przeglądam. Kilka miałam na warsztacie, po obróbce
są jednak lepsze, można tak i siak.
Ty w swoim wierszu przypomniałeś mi o jeszcze jednym ważnym elemenie staroci: zapachu. Ja również lubię poczuć tę szczególną woń. Serdeczności
- baba
Opublikowano

Stare fotografie mają swój niezaprzeczalny urok. Może to ta czarno-biała tonacja. Prosty, krótki wiersz, bez żadnych udziwnień i wyszukanych metafor.
Podoba mi się
Może jedynie sformułowanie "przestarzałe strychy" nie jest specjalnie trafione, jak dla mnie.
Pozdrawiam
Lilka

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuje, ale w tamtym już nie. Może jakiś inny napiszę o zapachach?? Pamiętam, że jako dziecko, wąchałam przedmioty a zwłaszcza druk: książki, czasopisma dla dzieci, zasuszone kwiaty,
nawet gazety.
Lubiłam również zapach benzyny.
A co do "bardziej wartościowe", to nigdy nie wiadomo, jak wycenić
myśl, która cenniejsza. Jesteś po prostu skromnym człowiekiem.
Serdeczności
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


W tamtym czasie kiedy te strychy pełne skarbów przeszłości jeszcze były takie sformułowanie rzeczywiście do najszczęśliwszych nie należało lecz czasami tak sobie myślę,że w naszej rzeczywistości kiedy strychy bywają zadbane i zagospodarowane a nawet przerobione na część mieszkalną to określenie nabrało chociażby odrobinę szlachetności.
Dziękuję za czarno - białą tonację.
Opublikowano

Jest tu duszno, chyba od przymiotników, 1 wers/ 1 przymiotnik (lub imiesłów)
Ja wiem, na strychach przeważnie zagęszcza się atmosfera, ale nie trzeba tego dusić nadmiarem słów:

zapach scen
z tajemniczego świata
na fotografii
zachowała atmosfera
dzieciństwa

rozbieganego między
kurzem i pajęczynami
na strychu


A może nawet da się ująć w klamrę tytuł z zakończeniem:
"w świecie zaklętym na strychu"?

Jak dla mnie, tyle wystarczy. Ale wiersz jest Twój.
Pozdrawiam
:)









Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Łukasz JasińskiJa mam rodzinę w Argentynie, w Szwajcarii, we Włoszech w Weronie i w Albanii, a to są przodkowie od strony braci mojego pradziadka:) ludzie na stanowiskach na LinkedInie:) napisali do mnie, mam jakiś kontakt:) ciotka z Wrony to po medycynie:)  I wojna światowa i II otworzyła ludziom plan ucieczki:) mam też sporą rodzinę w UK.  @Łukasz Jasiński krok do tańca i różańca:)
    • I to wam muszę powiedzieć - bardzo dotknęło mnie to - co było w Polsce dwa tygodnie temu.             Mamy miasto poza Polską - gdzie jest milion Polaków i to jest Chicago - wyjechali oni tam za chlebem i zostali - przyjęci.             I nie wiem - czy wiecie, że dziesięć milionów Polaków, czyli: jedna trzecia - żyje poza Polską i w tych wszystkich krajach powinni mówić: Polacy do Polski, bo: Włochy są dla Włochów i Ameryka jest dla Amerykanów, tak!?   Autor: Konrad Krajewski  Źródło: TVN24              I kolejny kłamca, jakby inaczej: z czarnej mafii, otóż to - poza Polską żyje około trzydzieści milionów emigrantów polskiego pochodzenia i około dwa miliony Polaków - oni tam pracują!              W ostatnich latach Polska przyjęła blisko siedem milionów uchodźców z Ukrainy na własne utrzymanie - teraz jest ich około dwa miliony i wciąż są przyjmowani legalni imigranci, a wy chcecie nam podrzucić dwadzieścia milionów nielegalnych imigrantów - dorosłych osób na własne utrzymanie!             A poza tym: Jezus Chrystus był filozofem uniwersalnej miłości - znał osiem języków obcych, znał prawo i miał obywatelstwo rzymskie i wygnany został przez własnych współbraci - żydów - krótki pobyt w kraju faraonów i do tego jeszcze: miał zawód - był zawodowym stolarzem, pracował i płacił - podatki - oto jego słowa:             A co boskie - to bogu, a co cesarskie - cesarzowi...             Jeśli chodzi o mnie, to: mogę wziąć pod dach samotną matkę z Palestyny lub z Iranu - ofiary agresji wojennej ze strony zdziczałego, rasistowskiego, ludobójczego i ksenofobicznego - Izraela, oczywiście: państwo, samorząd i kościół - będą musieli dopłacać na ich utrzymanie - mnie na to nie stać - proste i logiczne i jasne!?   Łukasz Wiesław Jan Jasiński
    • @Leszczym nie znasz tego zespołu, to był zespół Dwa Plus jeden, ja się pomyliłam, ale muzę znam z domu. 
    • @Maciek.J  noooo wieki. Wybuch Powstania ich rozdzielił- każde z nich miało inne zadania- chyba wiesz.  Zmarła trzymając tomik poezji Krzysztofa Kamila. W jej dłoniach zatrzymały się te słowa: Wołam cię, obcy człowieku, co kości odkopiesz białe: Kiedy wystygną już boje, szkielet mój będzie miał w ręku sztandar ojczyzny mojej
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...