Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

powzięła w siebie, jak należne myto,
zapadłą piekłość bez szarfy dolotu.
i płynie płynnie pod falą zakryta
jak bańka wietrza, kula przetęsknoty.

to wznosi jądro wilgotnej wiadości,
to niknie w nurcie, zakryta dla wiedzi,
raz się nasyca pochmurną szarością,
to znów ucieka w seledyn spowiedzi.

opita trzeźwą, zamachem półkola,
upada dennie zaryta półgłosem.
- jak mam się wskrzeszać, kiedy nikt nie woła,
a cios niezmiernie wtapia się za ciosem?

jak wyrwać z siebie ciężki ołów z ciszą,
co wrywa na dno, miesza złoto z mułem,
prędzej i pewniej ciernie ukołyszą.


i wlewa skargę w niebieską szkatułę.

01.01.2013.

Opublikowano

Autorka poruszyła temat , -błądzimy , szukamy tego co bezpieczne , można popaść w czarne myśli, ale tez wypłynąć !
Wrócić piękna i zdrowa !
(oj coś dla mnie)!

Cosik mi Leśmian świta ,,,,ale może się mylę?!

Pozdrawiam autorkę pięknego przemyślenia!

Hania

Opublikowano

!!!

cóż więcej powiedzieć? uwielbiam słowotwórstwo, neologizmy, zabawę językiem - żywą poezję! (stąd mój wiersz "Budując przystań słowu").

Anno, jest w tym wierszu tak bardzo odczuwalna emocja, tak dogłębnie zapadający w myśli żal... operujesz językiem plastycznym, choć nie dosłownym (nie powierzchownym). pięknie! pociągnęłaś mnie na samo dno stanu ducha, który się rozścielił i usadowił - gdzieś głęboko, w myśli, zawłaszczając na chwilę nawet spojrzenie. wzrok utkwił w okiennej ramie. a wiesz? u mnie świeci słońce! złoto wydobądź na powierzchnię!! mimo wszystko. zawsze warto!

pozostaję pod wrażeniem, kłaniam się z wdzięcznością za piękną Poezję!
Kinga.

:)

Opublikowano

To jednak obiecanki nie cacanki:)
Powiedziałaś że w następnym tygodniu zaśpiewasz
i obietnicy dotrzymałaś!
podoba mi się że użyłaś "prze" w tęsknocie!
Lubie takie kombinacje ze słwoami:)
coż, piękny, zrozumiały i przezajefajny wiersz!
pozdrawiam :)

Opublikowano

Prawie widzę "Rzecznicę"... wiersz, w którym sporo neologizmów, takie trzeba uważniej czytać, tu nie wystarczy raz "przelecieć"
przez treść.. zrobiłam to trzy razy i cóż dodać.. Dwie pierwsze popłynęły... w następnej ciekawie połączyłaś przejście z narracji wiersza,
w wypowiedź samej "bohaterki".. :) Ogólnie, podoba mi się bardzo.
Pozdrawiam.

  • 4 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Leszczym Zgadzam się, to nie jest bajka, moim zamysłem nie bylo jej napisanie.
    • W pałacu mieszka para bywają królem i królową.   Na ścianach są ozdobne linie. Wyrysowane są rośliny - często czterolistne koniczyny. Nie braknie morskich muszli…   Zamek ma trzy baszty i dwanaście okrągłych okien…   Gdy przybywa słoneczny rycerz, podnoszą zwodzone mosty.          
    • "Najniebezpieczniejsza jest pora, gdy nic się nie dzieje, nic nie boli i nic nie dokucza. Gdy wszystko toczy się nurtem spokojnym, a sprawy dojrzewają z wiosenną ufnością." Rajmund Kalicki "Dziennik nieobyczajny" wieczór nacechowany płynnością linii, jakby go Luigi Colani zaprojektował. łagodne daje mi w kość. ech, czuję, że przeciąga się w środku, z hurgotem w stawach, puchate i wszystkookie zwierzątko intelektualne, sapacz-gryźca, co wykatulał się z chmur, by mnie rozleniwić. rozanielić. nawet blask słoneczny jest jakiś porowaty. nic, tylko leżeć i się przejmować. czymkolwiek. rozdrapywać zabliźnione. a może: otrząsanie się z zapyziałości. mentalnej. oto stoję przed dębową biblioteczką szczelnie wypełnioną tomami. wszelkie problemy ogniskują się w ich zawartości. grzeszek w koronkach, szpetne przekleństwo podniesione do rangi sztuki wysokiej. opisy takie, że aż można za nie przynoblić. i mały ja, schłostany wiechetkiem pokrzyw, ostrym językiem prześmiewcy. nieumiejący czytać, a więc bronić się przed jadem paszkwili, głuchą i głupią tkanką plotek. jeden sukinsyn z mojej wiochy, w ramach zemsty, bo nie chcę z nim więcej pić ani ćpać, rozpuszcza famę, że jestem pedałem (nie mylić z gejem). powinienem się tym przejąć, co najmniej zwyzywać idiotę. a mi się pisze powieść "Niewzajemne". poczciwość to welurowy czołg, który przejeżdża mi po głowie. obłęd.      
    • Żonkoś po hulance w Nysie              chciał przeprosić żonę Krysię,              gdy ujrzał ją z wałkiem,              odeszło mu całkiem              i w budzie Azora skrył się.                                                  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...