Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

już grudzień już grudzień już pora
owinąć w pieluchę swe bóstwo
przez łono kobiety na świat
w wybrane sobie ubóstwo

bo kim byłby bóg co nie przeżył
losu swojego stworzenia
jedynie Cezarem dalekim
jedynie strażnikiem więzienia

więc oblecz mnie ojcze w ich skórę
i w czas co szybko ucieka
we wszystkim podobny prócz grzechu
przeżyję życie człowieka

przeżyję krok pierwszy upadek
infekcje i troski matki
i uśmiech dziewczyny zalotny
dostrzegę rzucony ukradkiem

i zęby z bólu zacisnę
gdy stuknę się w palec przy ojcu
przeżyję rozmowy z mędrcami
i lęku samotność w Ogrójcu

euforię sytego tłumu
pogardę niezrozumienia
i zdradę i fałsz i krzyż
i śmiech ludzkiego plemienia

lecz ziści się bóstwo gdy jeden
choć chory ubogi i głodny
na koniec powie mi wierzę
boś bogiem jest wiary godnym

bo kim byłby bóg co nie przeżył
losu swojego stworzenia
jedynie Cezarem dalekim
jedynie strażnikiem więzienia

Opublikowano

Zmień duże J na początku, a reszta jest, moim zdaniem, bardzo dobrze napisana. szczere wyrazy uznania :)
pozdrawiam serdecznie i do poczytania :)

ps.: dzisiaj rano jakiś wariat rzucił farbą w obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. wydaje mi się, że w pogoni za "normalnością" dotarliśmy do drugiego bieguna nienormalności.

Opublikowano

Czytam i staram sie rozsupłać znaczeniowo. Zajęło mi to trochę czasu, ale to dobrze, bo wiersz nie jest pani prosty, ani tym bardziej trywialny. Trudno nie otrzeć się o patetyzm lub łatwe moralizatorstwo, pisząc o Bogu i wierze. Tobie udało się oddać człowieczeństwo i normalność z punktu widzenia istoty wyżej.
Najbardziej podoba mi się zwrotka:
...euforię sytego tłumu, pogardę niezrozumienia i zdradę i fałsz i krzyż i śmiech ludzkiego plemienia...
Wiersz zdecydowanie mi się podoba.
PS. Nie wiem tylko jak odczytać słowa...jedynie Cezarem dalekim, jedynie strażnikem więzienia?
Pozdrawiam
Lilka

Opublikowano

Czysto, szczerze poruszony temat
Również i mnie zastanowiło:

bo kim byłby bóg co nie przeżył
losu swojego stworzenia
jedynie Cezarem dalekim
jedynie strażnikiem więzienia


ale to jest jednak oczywiste :)
ale pięknie napisane

Pozdrawiam Marku

Opublikowano

Niekolęda, ale trąca o wiarę, może bardziej wiary... jest w czym "pogrzebać", sorry za określenie.
To wiersz do spokojnego czytania, by podumać, przy okazji o własnym "ja".
Czytałam z zainteresowaniem, więcej niż raz.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Trafione!!! " oddać człowieczeństwo i normalność z punktu widzenia istoty wyżej".
Stąd ten tytuł. Przecież Święta, kolędy, wiara, a ja chciałem jakoś odwrotnie. Z drugiej strony. A co do pytań. Gdyby nasz Bóg nie przeżył życia to czy byłby on wiarygodny-wiary godny. Nie! Byłby odległym autorytarnym władcą. A gdyby nie wiara to czy świat nie jawił by się jako więzienie ( przypadku, wad, żądzy, słabości itp ). Dziękuję i pozdrawiam MM
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Witaj. Miło Cię gościć. Wiersz oczywiście dotyczy wiary. A niekolęda bo to jakby odwrotność z punktu widzenia " drugiej strony". Dziękuję za czytanie Pozdrawiam MM
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A wiesz zastanawiałem się właśnie nad bólem zęba w tekście jako też jednym elementem z życia ale został tylko ból palca. Cóż - życie to własnie groch z kapustą chyba że znajdzie się sens. Pozdrawiam MM
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Trafione!!! " oddać człowieczeństwo i normalność z punktu widzenia istoty wyżej".
Stąd ten tytuł. Przecież Święta, kolędy, wiara, a ja chciałem jakoś odwrotnie. Z drugiej strony. A co do pytań. Gdyby nasz Bóg nie przeżył życia to czy byłby on wiarygodny-wiary godny. Nie! Byłby odległym autorytarnym władcą. A gdyby nie wiara to czy świat nie jawił by się jako więzienie ( przypadku, wad, żądzy, słabości itp ). Dziękuję i pozdrawiam MM

Dzięki za wytłumaczenie.
Rzeczywiście, jesli nie przeżyjesz życia nie jestes w stanie nic powiedziec na jego temat. Dotyczy to nie tylko katolickiego punktu widzenia ale i innych religii również. Począwszy od mitologii greckiej w której bogowie oprócz tego, ze cieszyli sie niesmiertelnością, odczuwali podobne emocje jak ludzie.
Jesli chodzi o więzienie (naszych słabości, wad, żądz itd.) to moim zdaniem nie ma to nic wspólnego z wiarą.
Wręcz przeciwnie. Człowiek jest ułomny i słaby. Wynika to z naszej natury. Jednak człowiek wierzący przeżywa własne ograniczenia w dwójnasób, bo zdaje sobie sprawę z tego, że nie powinnien i że to jest grzechem i ze powinnien dązyc do dokonałości, bo bóg go stworzył na wzór i podobieństwo swoje, a więc jest zaplatany własnie w podwójne odczuwanie swoich słabych stron,
ale jest to tylko moje zdanie, z którym niekoniecznie musisz sie zgodzić.
Pozdrawiam
Lilka
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie jestem wierząca, ale świat bynajmniej nie jawi mi się jako żadne więzienie. Bo dlaczegóż?
Podoba mi się kolęda, jest oryginalna i dobrze napisana.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie jestem wierząca, ale świat bynajmniej nie jawi mi się jako żadne więzienie. Bo dlaczegóż?
Podoba mi się kolęda, jest oryginalna i dobrze napisana.

Oczywiście. Przedstawiam tylko swój punkt widzenia. I wcale nie wynika on też z jakiś prawd wiary. Raczej z poglądu na rzeczywistość czy własnego jej odbierania.
Tym bardziej cieszę się, że Ci się podobała ta kolęda-niekolęda. Pozdrawiam MM

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Waldemar_Talar_Talar dzięki   jesień owszem zadowoli jeśli ładna jest i młoda słodko może cię ukoić ale kasy potem szkoda :)))       @violetta od czego jest kobietka tego nie wie sam Bóg raz wściekła raz kokietka nieobliczalna i już :)))  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      To przepiękna zwrotka warta najlepszych poetów ! I ostatnia też złota warta. Gdyby udało się dotrzymać kroku pozostałym ... 
    • @Poezja to życie Dobrze prawisz i rym jest...  
    • @Jacek_Suchowicz Piękny wiersz o zbliżającej się jesieni. Pozdrawiam serdecznie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • W koszulce pirackiej i mycce z czaszką, Pochylony nad balią z praniem, Pianę wzbijałem ku niebu – chlup, chlup, Wiosłem szarpałem ocean zbyt spokojny.   Wichry w koszulę łapałem na kiju, Kurs obierałem – ahojj! – wołałem. Ster trzymał mój język, nie ręce, Żagiel inspiracją: tam, gdzie wiatr dmie!   Świat zmierzyłem bez lunety i bez map, Z oceanem biłem się z tupotem i krzykiem. Gwiazdom nie wierzyłem, bo mrugają okiem. Ja wam dam, wy żartownisie, dranie!   Na Nilu mętnym, wezbranym i groźnym, Szczerzyłem kły z krokodylem rozeźlonym. Ocean zamarł, gdy dryfem szedłem – skarpetki prałem, Rekin ludojad nad tonie morskie skoczył i zbladł.   Na prerii mustang czarny jak moje pięty, Ogonem zamiótł mi pod nosem – szast! Wierzgnął, kopytem zabębnił, z nozdrzy prychnął, Oko puścił i w cwał – patataj, patataj!   Na safari gołymi przebierałem piętami – plac, plac! Słoń zatrąbił, nie uciekłem, w miejscu trwałem. W ucho dostał, ot tak – i odstąpił: papam, papam. Został po nim tylko w piasku ślad i swąd.   Lew zaryczał – też nie pękłem, no nie ja! W pierś bębniłem – bim, bam, bom – uciekł w dal. Ciekawskiej żyrafie, mej postury chwata, W oczy zaglądałem – z dumy aż pękałem.   A na kontynencie płaskim i gołym, Jak cerata w domu na stole świątecznym, I strusia na setkę przegoniłem – he, he! Bo o medal z kartofla to był bieg.   Aż tu nagle: buch, trach, jęk – strachem zapachniało! Coś zatrzęsło, coś tu pękło – to nie guma w gaciach... Łup! okrętem zakręciło, bryzg mi wodą w oko, Flagę z masztu zwiało i na tyłku cumowałem.   Po tsunami pranie w błocie legło, Znikły skarby i trofea farbą plakatową malowane, Z lampy Aladyna duch też nawiał – łotr i tchórz, Kieł mamuta poszedł w proch, złoto Inków trafił szlag.   Matka w krzyk „Ola Boga!” – ścierą w plecy chlast! Portki rózgą przetrzepała jak to dywan. Aj, aj, aj, aj! chlip, chlip! to nie jaaaa... Smark, smark, łeee – nawyki to z przedszkola.   Z domku, skrytym w kniejach dębu, ot kontrola lotów. Słyszę łańcuch jak klekoce, rama trzeszczy. Dzwonek – dzyń! błotnik – dryń! szprychy aż pękają. Kłęby kurzu w dali widzę – nie, to nie Indianie.   To nie szeryf z gwiazdą pędzi na rumaku, To nie szalik śwista (z klamrą...? e tam) Ojciec w drodze z wywiadówki – coś mu śpieszno. Aż mnie ucho swędzi, no to klapa, koniec pieśni...  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...