Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

hej hej ułani
i wasze dziewczyny
postawcie dziś ach postawcie
na tych polskich grobach
maszkarony z dyni
hej hej szwoleżerowie
i wasze śliczne panie
bawcie się i straszcie
w dzień wszystkich świętych
zwyczajem haloween

a teraz wy
powstańcy i stoczniowcy
oraz wszyscy pozostali
wycinajcie dziury
otwierajcie usta
drążcie krągłe dynie
i toczcie
po cmentarnych alejkach
wśród krzyży kapliczek
w dzień wszystkich świętych
zwyczajem haloween

i niechaj zabrzmi światowo
wolność warzywno-epokowa
w skupieniu modlitewnym
w majestacie śmerci
wśród grobów i zniczy
oraz rechocących dyń
sposobem drążonym
acz nie wartym szeląga
zwanym haloween

Opublikowano

Oj Janie... wiem skądinąd, że w Rosji, w tym dniu świetują na grobach przy wódeczce i zagryzce...
Romowie, raczej w domach, ale, żeby na naszych cmentarzach turlać dynie, byłby sprzeciw, moim zdaniem,
albo demonstracje.. ;) Po czytaniu, uśmiechnęłam się... :)
Pozdrawiam.

Opublikowano

Bardzo jestem za, chociaż czasami zgrzyta rytmizacja, ale poza tym niezwykle świetny utwór :)

--
Pozdrawiam
Michał Małysa
http://www.mojwierszownik.pl

Opublikowano

Nata: Dzięki za wpis - smiech to zdrowie.Pozdrawiam.

Innocenty: No to jest nas dwóch - to już coś. Pozdrawiam.

Michał: Miły wpis, dziękuję i pozdrawiam. Jesteś więc trzeci - a to już zgromadzenie --- i polewaczka!!!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Przepiękny wiersz! Z melancholijną atmosferę i subtelną muzyką słów. Szczególnie poruszające jest to napięcie między tym, czego się nie da kontrolować ("nie wybiera się wiatrów", "na moje "nie" afekt nie zwraca uwagi") a delikatną obserwacją świata. Metafora "panny słomiane" i to pytanie na końcu o radio - czyje? - zostawiają czytelnika z pięknym niedosytem. Pozdrawiam.   ps.Bardziej "znam" ojca - malarza. Ale wiem, że Tomasz był również tłumaczem, np. "Monty Pythona".
    • chcą się odnaleźć wśród ludzi zgubiłem klucze bezdomnym się stając błądząc znalazłem kluczyk bez zamka którego nie znałem odnajdując siebie się pogubiłem bo wiem że nie chciałem się znaleźć wiesz tylko ty i zamek i zawsze tam mnie zastaniesz
    • @andrew Dotykasz w wierszu bardzo głębokich, uniwersalnych pytań o sprawiedliwość, wdzięczność i odpowiedzialność wobec innych. Dylemat, który nurtuje wielu ludzi - jak żyć świadomie i uczciwie w świecie pełnym nierówności. 
    • @Toyer Twój wiersz to bardzo osobiste i wzruszające wyznanie wiary, pełne ludzkiej słabości i tęsknoty za bliskością z Bogiem. Widać w nim prawdziwą walkę wewnętrzną, szczere przyznanie się do własnych słabości i głęboki głód duchowy. To, jak opisujesz siebie jako tego, kto "puka nieśmiało" i "dzwoni dzwonkiem czasami", pokazuje piękną pokorę i świadomość własnej małości wobec wielkości Bożej. Szczególnie poruszające są te fragmenty, gdzie mówisz o tym, że "dla mnie to wiele, dla Ciebie mało" - to bardzo prawdziwe odczucie każdego, kto próbuje nawiązać relację z tym, co nieskończenie nas przekracza.  
    • @Pan Ropuch Twój wiersz ma piękną, intymną atmosferę. Metafora pięciolinii jako przestrzeni, gdzie druga osoba może "się rozgościć" wśród "szeptów, jęków i westchnień" jest bardzo zmysłowa i muzyczna. Bardzo mi się podoba.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...