Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

droga wstęgą płynie
zakręca robi węzły
czasem spada splątana

lata lecą ptakami
każdą wiosną jesienią
zimują tylko wytrwałe

jak zmierzyć sumienie
pomnożyć długość życia
przez szerokość wstążki

Opublikowano

Gdybym miała opisać jak działa u mnie sumienie , to przyrównałabym je do czerwonego światełka, które czuję i wiem kiedy się ostrzegawczo zapala w mojej głowie.
Myślę, że można je wyczulić lub przestać reagować. Ciągłe lekceważenie sygnałów ostrzegawczych może doprowadzić do okrucieństwa.
Tyle w temacie własnych przemyśleń, na temat Twojego wiersza.

Serdeczności :)



Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuje Alicjo za pochylenie się nad moim przemyśleniem.
Byłam ciekawa , jak odbierze przekaz czytelnik , bo sumienie ma każdy bez względu na to czy jest wierzący czy tez nie!
Cieszę się że:
"... Tyle w temacie własnych przemyśleń, na temat Twojego wiersza.
Pozdrawiam serdecznie!

Hania
Opublikowano

składnia pierwszego wersu, Haniu nie pasuje mi ... kompozycyjnie
ten układ wybrzmiewa we mnie nieco patetycznie nie znajdując potwierdzenia w dalszych słowach
a więc dla mnie subiektywnie - droga płynie wstęgą - tak zwyczajnie

zimują tylko wytrwałe też nie owocuje treścią bo jest to kontrowersyjne biorąc pod uwagę chociażby gile one nie są wytrwałe bo zimują u nas z lęku przed zimnem północy, ten wers odrzucam jako przegadanie, zabawne - przegadanie w 9 wersach

i puenta - czy puentowa wstążka jest równoznaczna z otwierającą wstęgą? Wykreślasz czzasoprzestrzeń tym iloczynem, w której nie ma miejsca na przykład dla krzywych bolków, którzy przy protestach przeciwko obrażaniu drugiego człowieka patrzą najpierw jakiego to człowieka obrażono,
nie ma miejsca na katolicki szowinizm rodzący pogardę dla tych którzy myślą i czują inaczej
którzy mają klapy tak wytapetowane wizerunkami Boga i Matki Boskiej, że zabrakło im już tych wizerunków na umieszczenie w sercu i postępowanie zgodnie z wykrzykiwaną przez siebie wiarą - głośno aby spróbować i siebie przekonać, że w coś wierzą a nie pozują tylko

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dziękuje Andrzeju za tak wnikliwą interpretację wiersza.
Może uda mi się trochę wyjaśnić, droga -cenna -życie płynie wstęgą .
W drugiej zwrotce zawarłam pory roku - mijające ,jak ptaki, a zimą trudno niektórym przetrwać -nam ludziom.
W trzeciej masz rację , nawet miałam wtrącony iloczyn , ale postanowiłam dać swobodę interpretacji czytelnikowi .
Z resztą Twoich spostrzeżeń zgadzam się w stu procentach!

Pozdrawiam!
Hania
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dziękuje Natko za odniesienie się do mojego przemyślenia !
A`propos spadania , woda spada, kaskadą , wodospadem,,,
Za frazę "lata lecą ptakami"- "Podoba mi się "-dziękuję , miło!
Właśnie ciekawa byłam ,co do obliczenia, ocenienia sumienia -pomyśli czytelnik , jakie ma przemyślenie?!
Pozdrawiam serdecznie!
Hania
Opublikowano

Alunko, świetny wiersz. Bardzo mi się podoba. Życie jak wstążka - to dość oryginalne, natomiast próba wyliczenia sumienia za pomocą wzoru matematycznego - to jest świetny kontrast, prawie oksymoron - bo wiadomo, że sumienie jest niemierzalne i Ty to doskonale pogłębiasz.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dziękuję Oxyvio za rzeczowe i osobiste odniesienie się do ,mojej myśli.
Do epitetu sprzecznego -masz racje tuż tuż, taki był mój zamysł.
Przecież nikt nie zmierzy , nie zważy , nie wyliczy co i jak robiliśmy dobrze co źle ( źle-bez zamierzenia) , chcąc pomóc , doradzić a zostaliśmy odebrani przeciwnie!

Serdeczności !

Hania

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Akcja się rozwija. Brawo. To zlinczowanie- smutne jest i nieuprawnione- bo nie uprawia się odpowiedzialności zbiorowej. Ale w życiu często tak jest. Ktoś popełni przestępstwo- piętnuje się jego rodzinę
    • @Berenika97  Berenika- tylko tyle i aż tyle super
    • gnomowładny ~~ Mojsze* racje są racniejsze* - twierdzi pewien prezesina .. Tego nijak nie dowodzi jego wygląd, kwaśna mina .. ~~ ~~ On ci to .. ~~ Przygraniczna, spora łąka - na niej "upierdliwy" owad .. Czy to Bąk(......), czy ruska stonka; zwąca siebie .. narodowa?! ~~
    • @Jacek_Suchowicz, dziękuję :)
    • Wtedy weszła pani Irena z dwiema filiżankami herbaty i ciastkami. W ręku miała foliową torbę wypełnioną słodyczami, mydełkami, kawą. Poczęstowała rozmówców, a torbę ze „skarbami” wręczyła Karolinie jako prezent. Studentka podziękowała, a pastorowa wróciła do swoich zajęć. - Mam dla pani propozycję - powiedział duchowny, popijając herbatę - mój syn napisał doktorat na temat wydawania „Głosu Ewangelii” czyli właściwie na taki sam temat, z którym chce się pani zmierzyć. Pożyczę pani egzemplarz maszynopisu jego pracy i egzemplarze pisma. Będzie pani mogła spokojnie pracować. Oczywiście mam nadzieję, że później je odzyskam. - Oczywiście - zdążyła powiedzieć zaskoczona Karolina. Dalszą rozmowę przerwała pastorowa, gwałtownie otwierając drzwi do biblioteki. Wprowadziła młodą kobietę i dwoje małych dzieci. Cała trójka płakała. - No chcieli je prawie zlinczować! – pastorowa mówiła podniesionym głosem, gestykulując przy tym. - Edwardzie, trzeba coś z tym zrobić, tak nie może być! - dodała - idź i przemów im do rozumu! Po tych słowach pastor podniósł się i wyszedł przed budynek, pani Irena pobiegła za nim. Karolina zaczęła przyglądać się zaniedbanej kobiecie oraz dwóm dziewczynkom w wieku około dwóch i czterech lat. O ile matka już się uspokoiła, to dzieci ciągle chlipały. Dziewczyna zajrzała do torby z prezentami, wyciągnęła cukierki i wręczyła je maluchom. Ujrzała w ich oczach błysk radości, ale najważniejsze było to, że się uspokoiły. - Mnie w Polecku nienawidzą. To mój mąż zabił syna pastora Kockiego - wyszeptała kobieta - mąż jest w więzieniu, ja nie pracuję bo mam małe dzieci. Skończyło się mleko w proszku, chciałam tylko mleko. A oni napadli na mnie, tak jakbym to ja zabiła i wyrzucili z kolejki.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...