na srebrzysku

[Jan_Wodnik]

jest amfiteatr lampek nocą
leśna opera ciszy
na scenie wielki krzyż
ludzkie korowody z grobów wyłażą
wiszą mgłami wsród drzew
czasem deszcz lunie jakby chciał rzec
pamiętaj przyjdzie twój czas
i wiatr smagnie czasem jak boży bicz
zegar staje głosy splatają czas
i jest w dymie zniczy pod krzyżem
znajoma postać co błogosławi
a ja
w rozkroku wiecznym
między piekłem a niebem
stoję tu oniemiały

[Stary_Kredens]

Określenie leśna trochę mi nie pasuje , bo kojarzy się z lasem a nie z cmentarzem , który nie zawsze a raczej rzadko jest w lesie i ta znajoma biała postać , nie umiem jej za bardzo rozponać
Pozdrawiam Kredens

[Jan_Wodnik]

srebrzysko to cmentarz w gdańsku, położony na górkach w lesie, wokól
doliny , gdzie jest główna aleja( wokól, powyżej są kolejne 3 ,4 poziomy grobów, prawie do nieba). W centralnej części alei /tej głównej/ jest krzyż na pamiątkę pobytu JPII, przy którym jest lampek najwięcej. Stąd las amfiteatr, leśna opera i biała postać. Pozdr.

[Judyt]

mnie się podoba ten wiersz odnosi się do człowieka
który wciąż stoi w walce pomiędzy złem a dobrem.
Zawsze aktualny temat i refleksyjny nie tylko w dzień
odwiedzania bliskich zmarłych na cmentarzu, ale zawsze
sobie człowiek tę prawdę powinien pamiętać J.