Świat przez okno
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Polman 562
lipiec 2017
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Pisałem wtenczas to ku pokrzepieniu serc i dla wsparcia Prezydenta przebywającego na Helu:
MAZUREK DUDY
Jeszcze wiara nie zginęła
Póki Dudę mamy.
Co nam PiSu przemoc wzięła,
Wetem odbieramy.
Marsz, marsz, Prezydencie,
Na historii naszej zakręcie.
Pod Twoim przewodemStaniem wszem Narodem.
Przeproś Naród, napraw błędySzanuj Konstytucję,
A wnet Naród upodlony
Poda w zgodzie ręce.
Marsz, marsz, Prezydencie,
Na historii naszej zakręcie.
Pod Twoim przewodem
Staniem wszem Narodem.
Jak my kiedyś w sławnej stoczni
Pod podłym zaborem,
Przeciw Polski rujnowaniu
Mężnie stań oporem.
Marsz, marsz, Prezydencie,
na historii naszej zakręcie.
Pod Twoim przewodem
Staniem wszem Narodem.
Wyzna wtenczas swej AgacieOjciec zapłakany:
?Wielkie szczęście moja córko,Że Andrzeja mamy.
Marsz, marsz, Prezydencie,
Na historii naszej zakręcie.
Pod Twoim przewodem
Staniem wszem Narodem.
21 grudnia 2017
Prezydent podpisał ustawy o Sądzie Najwyższym i Krajowej Radzie Sądownictwa.
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Edytowane przez Polman (wyświetl historię edycji)0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 65 odpowiedzi
- 2 001 wyświetleń
-
- 46 odpowiedzi
- 1 037 wyświetleń
-
- 43 odpowiedzi
- 924 wyświetleń
-
- 38 odpowiedzi
- 572 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 473 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Berenika97 · Opublikowano
W przedszkolu, w mieście M. pluszowy miś leży samotnie z urwaną nogą. Na nikogo nie czeka. Cieszy się, że zostało mu oczko. Może spoglądać na okaleczony rysunek: słońce bez promieni, drzewo bez liści, dziecko bez twarzy, nie zdążyło dorysować mamy. Nie płacze, nie pyta, przytula lalkę, rakieta urwała głowę. Krzyk zamarł w porcelanowym gardle, gdy pękło powietrze. Ktoś policzył pociski z żelazną precyzją, lecz nikt nie zważy ciszy, która po nich została, ciężkiej jak gruz, zimnej jak strach. -
Przez infelia · Opublikowano
Na Księżycu w klapkach byczę się na leżaku. Lulki palę peweksowskie z filtrem włącznie, I dumam: skąd tu się wziąłem? no jak? Po weselu zasnąłem w PKS-ie relacji nieznanej. Co wcześniej, co dalej, co? ach! Świadkiem byłem wielu cudów na zapleczu knajpy I nie tylko... coś więcej? nie, nie, sza... Tańce na stole, tańce dzikie, ciuchcie z babinkami. Gwizdy, kankan na golasa z piórkiem, Nie, nie za uchem, nie we włosach, nie... Pan wodzirej czkawki dostał i spąsowiał, Padł pod stołów labirynty w mdłościach. Nić Ariadny chwycił, ciągnie, zwija: "Oddaj mi sznurówki!" — słyszę ryki, wycie. Kopniak z lewej, kopniak z prawej ... Biały walc, plując krwią, wreszcie zapowiada. *********** Moja głowa łupie, dzwoni, ząb wybity, nos? wklęśnięty. Krawat osmarkany cud-wykwintnie, takie to swawole. Okiem rzucam podpuchniętym wkoło: co to? kto to? Typek jakiś obok stęka, kicha w rękaw, pluje. Ot, towarzysz mój niedoli w poniewierce. Zbratać się wypada, czoło wycałować, druhu drogi, Bracie, co nas zwiodło na te krańce świata? Złodziej żeś, czy alimenciarz, zbiegły z lochu? "Jam Twardowski" — się przedstawia, czapką majta "W progi moje zawitałeś, człecze głupi. Zupą nie ugoszczę! ni tu soli, ni wiertarki. Kmiocie wynędzniały!" — ot, nadyma się i pręży. No, kosmita, myślę, całkiem okazały i pyzaty. Ja z kolędą, dobrym słowem i modlitwą... Drwię z imć mościa gospodarza na salonach, Co okrakiem na skale siedzi dumnie, pewnie. Coś o interesach śni z diabłem ogoniastym. Rogi mu ja pokazuję, pukam się w czoło, a ten Długim nochalem w pyle rachuby prowadzi Zysków i strat — ma i winien w rubryce stoi. Dłuży się czas, a mija jak w kolejce za masłem. Z nudów palce liczę, różnie to wychodzi. Tęskno mi za domem, za ogrodem, psem kulawym I za babą w papilotach, w szlafrok zawiniętą. Za sąsiadem też, łachmytą zza mojego płota, Co kopci, dymem truje i śmieci nam podrzuca. Nic już z tego nie zostało, aż żal ściska... Widokówki wam nie wyślę, poczta nie dociera. W tej niedoli, wniebowzięci, my krajanie Czasem gramy z nudów w cienie Ziemi, Czasami w Słońca blask lub zaćmienia. O suchej gębie rżniemy w karty i raz, i dwa. Przegrywam z szują i oszustem, asy zza ucha wyciąga. "Sprawdzam!" wyje, tracę błyskotki widoczne nad głową, Co stawką były w grze o życie, fajki, zapalniczkę. Nawet czas do palców mu się lepi i cofa wieki wstecz. Zegarek z komunii był w puli i znikł. Rower na szczęście został w stodole. Kometę przegrałem jak frajer - trąbka, Buty, koszulę i bilet do domu powrotny. Cap! do wora fanty nieczysto wygrane Mlasnął tylko spod wąsa kręconego Gwiazd ubywa, czerń nadciąga, pustką zionie, Jakby z kałamarza na zeszyt chlusnęło. "Patrz!" wskazuje na ostatnie źródło światła "O to gramy! Przełóż, łapserdaku!" rozkazuje, szast! rozdanie — katastrofa. Słońce zwinął szuler, myk! bo karta mu szła. W kieszeń schował, szatą machnął, cyk, smyk, i zwiał... -
Przez Berenika97 · Opublikowano
@Jacek_Suchowicz w smakach, co nudne, w zupowej rutynie, rosołek da "kopa" reszta niech zginie!” -
Przez Berenika97 · Opublikowano
@Konrad KoperA polityk: Mówił o otwartości a na koniec się zamknął. :) -
Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano
@Annna2 to wiersz kulinarny - lubię rosołek :)))) ministrów proszę nie wymieniać @Berenika97 nie ma wyboru musi dać czadu za chwilę po nim nie będzie śladu może rosolek lub ogórkowa albo krupniczek lub też szczawiowa :))
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się