Granice

[Nata_Kruk]

                    Granice

 

 

Od niechcenia wsiąkam pod skórę dachu.
W ścianach pustaki, podobne do mnie.
Niedzielne odwiedziny uśmiechają się
od ucha, do zaciśniętych zębów.
Ten sam jazgot o rozlany kompot,
cuchnące wc, czy zwrócony posiłek.

Gdy horyzont wydłuża ramię zmierzchu,
stopy łakną kilku kroków. W butach
sznurówki jak pętle, podwieszane co noc.
Pod inną krokwią przepastne urwiska,
migotanie błękitów i zawsze nie w porę,
ten cholerny lęk wysokości.

 

 

 

 wrzesień, 2012

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane Poniedziałek o 18:22 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Lilka_Laszczyk]

Nato,
Ciekawe ujęcie z góry. Jak na dłoni widać przyziemności i bzdurności.
Ale nie można się dytansować w nieskończoność, bo przecież musimy uczestniczyć.
Tak to rozumiem.
...a pod inna krokwią przepastne urwiska.. To jest najbardziej nęcące.
Pozdrawiam i podziwiam umiejetnośc opisania tematu.
Lilka

[Grażyna_Kudła]

Granice zawsze dobrze mi się kojarzyły, zwłaszcza, jeśli sama je sobie wyznaczałam i baczyłam, by ich nie przekraczać
Tu natomiast, kojarzą mi się z wyznaczaniem własnego terytorium, do którego "wstęp wzbroniony", ale myślę, że chodzi po prostu o możliwość niedzielnego wytchnienia, bez najazdu bliskich "obcych" :))
Nie chwytam zakończenia, czy istnieje pożądany lęk wysokości, jeśli ten jest "nie w porę"? Dla mnie każda fobia jest niepożądana, a przed "upadkiem" powinna chronić raczej ostrożność, rozwaga.


stopy łakną kilku kroków w butach - to jest świetne, często tak mam ;)

Wsiąkanie pod skórę dachu, też...

Pozdrawiam, Nato.
:)

[aluna]

Natko , czy z dołu czy z góry , problemy i tak pozostają takie same!
Poszukiwanie dobra kosztuje , czy jakby go nie nazwać.
Coś napisałam o uwierającym kamyku w bucie , ale muszę doszlifować!
Podoba się !
Serdecznie!
Hania

[Alicja_Wysocka]

Do końca Nato i tak nie rozgryzę Twojego orzecha.

Smaczki zostają na języku, ale nie potrafię ich nazwać.

Serdeczności :)

[maria_bard]

Dwa ostatnie wersy - miodek;-).

Poza tym - w drugiej strofie nie nadążyłam za "zakręceniem", natomiast bardzo cenię sobie zwykłość języka, nieuciekanie od "chleba naszego powszedniego".

Czy nie byłoby dobrze ku "rozjaśnieniu" tekstu kilku enterów użyć? Nie wiem, ale trochę zbijał mi się tekst zamiast poddawać się myśli:-)

Uścisk. Elka.

[Gość]

Nie jarzę tego pochylania "podobne do mnie" i "ramię".
Swoją drogą, czemu "ramię" zmierzchu ...? nie dałoby się bardziej przyziemnie?
Ogólnie na tak.

[Gość]

sznurówki jak pętle podwieszane co noc
pod inną krokwią przepastne urwiska
migotanie błękitów i zawsze nie w porę
ten cholerny lęk wysokości

Myśl, że cholerny lęk wysokości może powstrzymać samobójcę przed zawiśnięciem pod krokwią jest przewrotna. Powtarzalność ( co noc pod inną...) nasuwa przypuszczenie,
że to rytuał, ale czemu ma służyć ten obrzęd?
Ja nie wiem.
;)

[Grzegorz_Kochel]

Ha, jak lekko się wsiąka w tę brzydotę "chwili dla siebie".
I chciałoby się wsiąkać. Ale przeszkadzają.
Podoba się wiersz. Bardzo.
Podpisał
Grześ

[tuz_]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

"niedzielne odwiedziny uśmiechają się" "zawsze nie w porę" "ten cholerny lęk wysokości", itp. itd. - Granice "od niechcenia".
Może"na początek" w bok po płaskim, a potem w górę ... Powodzenia !

[teresa943]

dobry wiersz, Nato, b. wymowny! wprost widzę i czuję te niedzielne odwiedziny...a tak bardzo chciałoby się kilku kroków w butach

wrócę tu jeszcze, bo warto!

tymczasem serdecznie ściskam :-)
Krystyna

[Marek_Petrykowski]

jeden z lepszych - jakie ostatnio tutaj przeczytałem - trochę do przycięcia - ale i tak - moje gratulacje - Marek

[Nata_Kruk]

Marku, cieszę się z tak zdecydowanego odbioru, nawet, jesli chciałbyś coś ciachnąć, ale..
please, nie rób tego, żal by mi było każdego słowa.
Dziękuję.

[Nata_Kruk]

Tereso-Krysiu, dziękuję, że zechciałaś się wpisać. Fajnie, że czujesz i widzisz to, co wewnątrz.
A wracaj, ile chcesz, jeśli warto...
Pozdrawiam jesiennie... :)

[Magdalena_Blu]

Dużo fajnych rzeczy, szczególnie końcówka. Jedyne na co kręcę nosem to zwroty dopełniaczowe "skóra dachu i "ramię zmierzchu" - ale pokręcę i przestanę:)
Ogólnie bardzo mi się podoba.
Pozdrawiam:)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiesz, to dobra alternatywa dla peela, niech rozpędza się po płaskim, by wzlecieć.
Przekażę życzenie. Dziękuję za słówko... :)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Za to.. ogólnie.. bardzo Ci dziękuję. Skóra, chyba zostanie, no bo jak jak wsiąkać pod dach, bezpośrednio... Ramię, hmm. dla mnie jest to "ramię" zmierzchu, może dziwaczne nieco,
może.. pokręćmy sobie razem, dwóm nosom będzie raźniej.. ;)
Pozdrawiam... :)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przyziemności są do wyłapania. Pomiędzy, może nawet.. "bzdurności".
Myślę, że wielu ludzi dystansuje się nieustannie do pewnych b.osobistych spraw, ociagają się z podjęciem racjonalnej decyzji.
Jeżeli do tego powielają się przeszkody, czasami na własne życzenie, tym trudniej. Lilko, dziękuję za miłe słowa.
Pozdrawiam... :)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Grażyno, to chyba zaleta, wyznaczać sobie granice i nie przekraczać ich. Twoje skojarzenie z własnym terytorium dobre,
dojrzaałaś znak stopu, też pasuje. Niedziela może być kurtuazyjnym, ale przykrym obowiązkiem dla kogoś, kto tam się uda -
nie pisze gdzie, Czytelnik sam może wybierać miejsce. Peel czeka, chce wytchnienia/pobyć sam ze sobą, przecież już tkwi w zawieszeniu.
Nie idź tym tropem, nie ma pożądanego lęku wysokości, on przychodzi zawsze nie w porę.
Miło mi, że wpisałaś się. Dziękuję za przemyślenia.
Pozdrawiam... :)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo uogólniłaś Haniu, takie same, czyli podobne dla większości ludzi.
Szukanie dobra.? hmm, a niech kosztuje, najważnijesze znaleźć je.!
Dziękuję za.. podoba się.
Pozdrawiam... :)