Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Na złotym listku


Rekomendowane odpowiedzi

Już wczesne świty mnie nie budzą,
za oknem senny poszum liści,
w mglistej poświacie srebrną smugą
księżyc szeleści pośród wiklin.

Na skraju lasu barw karnawał,
śliwkowy zapach śpi w ogrodach,
cień rudowłosej tańczy w trawach,
wiatr jej melodię tęskną podał.

A w sercu mam ciepłotę lata
w pąsowych uczuć dekoracji,
choć nitka czasu delikatna
pajęczą przędzą skronie znaczy.

Przystroję wiersz koronką z szyszek,
jesiennie smucić się nie umiem,
na złotym listku miłość spiszę,
niech ci do ręki rankiem sfrunie...

14.09.2012 r.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

w Twoim stylu, Ewo... lekko, rytmicznie, barwnie, ciepło.
piękny jesienny pejzaż, mimo nutki melancholii - spojrzenia wstecz, gdzie rudowłosa tańczyła w trawach w pełnym słońcu... teraz cień jedynie przemyka, gnając z wiatrem, aż po jesienny karnawał barw. ale nie ma tutaj smutku, bo liście wciąż od wyznań złote, szybują...

serdecznie pozdrawiam!
Kinga.

in-h.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Podoba mi się to Twoje pisanie Ewo, wiersz dobrze się czyta. Pięknie przedstawiona jesień, a do tego zupełnie inaczej, ciekawe metafory. Podoba mi się również to jak potrafisz w opis przyrody wpleść ludzki wątek, ta pajęcza nitka na skroniach, miłość spisana na listku. Świetnie.
Pozdrawiam:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...