Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Tron taszczą tragarze
trzepocząc trzewiami
trupim torsem toczą
trumny trubadurów


anioły adorują
amarantowe artefakty
abdykował Adonis
- adekwatna aborcja


jadą jarem junkrzy
juczne jadeity
jeżą jadem jutro
jedząc jałowicę


elfie ekstrasystole
edytują efektywnych
elatów emitujących
ekstensywne elegie


małe miłości muz
mieszczą mysie mdłości
mrugając małostkowo
mozolnym marazmom


nic nie nadchodzi
nieprzejrzałym nefem
notoryczna nicość
niesie narodzenie


iglaste idy idei
imają idiotyczne idiofony
igrzyska idą i idole
iluzją ignorowanych


całe ciche czyny
cześcią czarnych czyśćców
czepiają czakramy
czół czystych


a afrodyta-antropolog
aprobuje apokryfy
apogeum aplauzu
archiwizuje arabeski

tam arcykapłan już ewoluuje małym niebem ich czułych arkan

tajemnica

Opublikowano

t
a
j
e
m
n
i
c
a

Fisz ma taka piesenkę, gdzie w refrenie, literke po literce, śpiewa. Agnieszka, miałaś wspaniały pomysł. Forma i pierwotna myśl bardzo mi sie podoba. Niektóre zwrotki sa napisane na siłę. Troszeczkę brakuje elementów łączących te strofy. Monogość "dziwnych" słów troszkę przeraża:)smile.gifsmile.gif



Adam

Opublikowano

ale uchwyciłaś w locie ciekawą naturę tajemnicy
alfabet maleńkich oczywistości, czasem naciąganych, czasem niedocenionych w natłoku przejawów, czasem dziecinnie prostych w istocie i pomijanych jakby w oczekiwaniu na rozwinięcie doniosłości, czasem jak czkawka uporczywych i przez sam o to - znaczacych a lekceważonych...
tajemnica składa się z wiecznie powtarzajacych się, niepozornych elementów...

całość... zdumiewa...

smile.gif

idąc po jednej nitce, dochodzimy do wielu klębków wink.gif

Opublikowano

Pelmanie, z tym jadeitem to wcale nie jest nic trudnego do zrozumienia: jadeit to ozdobny kamień, biały albop zielonkawy używany zwłaszcza w Chinach do wyrabiania ozdób... co to sa juki nie muszę chyba wyjaśniać... razem: juczne jadeity symbolizują zaprzęganie rzeczy, czegoś martwego, czegoś co nigdy nie będzie żywe ani ciepłe mimo swojego piękna, do pracy na swoją korzyść...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pozory nas mylą, czekają spokojnie Na błąd nasz, gdy ktoś jest tak dobry pozornie To za tym się kryje ciemna tajemnica Tak ciemna, jak nocna bez lampy ulica Otwierasz się, dajesz wejść ludzią do środka Bez stuku, a później, jak na kotka psotka Będziesz krzyczeć, płakać, czemu cię zraniono Czemu mury twego zaufania zburzono Czemuż głupia taka że im się oddałaś? Przecież sama sobie nie raz obiecałaś Że już lepiej będzie, tylko teraz słusznie Płaczesz, ukrywając swoją twarz w poduszkę Lekcja to dla ciebie całkiem zrozumiała Nikt do ciebie już nie wejdzie bez pytania Teraz już nikomu nie otworzysz serce Będziesz chciała uczuć, dowodu i więcej Będziesz chciała prawdy, dowodów wierności Lecz nie zaznacz nigdy w ten sposób miłości  Bo tu nie ma prawdy, bo tu nie ma rady Nie pomogą słowa ni żadne obrady Nie pomogą czyny, nie pomoże wiara Bo wciąż w twoim sercu jest głęboka rana Ile czasu minie póki się zagoi? Wiele, bo ból czasu wcale nie się boi
    • @KOBIETA Koniec zabolał -  "ty kochałeś za bardzo ,  a ja!? ja tylko bałam się śnić". Emocjonalny chaos? Jest tu wyznanie niezdolności do oddania tego samego. 
    • Gdy ludzie rozdarli tkankę nieba żelaznym psalmem wojen, wszechświat zadrżał jak zwierzę ugodzone w samo serce snu. Wtedy runęło Słońce. Nie zgasło — zostało zamordowane. Pękło na dwoje, zdradzone przez stal, która miała być tarczą, a stała się katem sypiącym popiołem. Planety zacisnęły usta w milczeniu, a Droga Mleczna zbladła, jakby wstydziła się oświetlać dzieło stworzenia. Niebiescy wędrowcy zabierając martwe światło ku krawędzi zdarzeń, tam, gdzie czas traci znaczenie, a grawitacja ma ciężar winy, pogrzebali blask w całunie mroku, by nikt w nieskończoności nie musiał patrzeć, jak gwiazdy umierają z ręki człowieka.
    • @UtratabezStraty

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dokładnie! To mity! :) Pozdrawiam. 
    • @KOBIETA nie jakieś ultra nowe...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...