dziewczynko z zapałkami

[Jan_Nepomucen]

gdybym cię mógł zamknąć
w pudełku z zapałkami
byłabyś małą dziewczynką
z niespełnionych marzeń
by trwać w podniebnym locie

miałbym cię pod ręką
i trzymając w palcach
ogrzewał swe dłonie
ciepłem co nie grzeje
lecz rozpala ogień

plątały by się włosy
w pajęczej miłości
i na własnych ścieżkach
gubiły się usta
jak światło w tunelu

choćby jedną zapałką
co udźwignie zimno
choćby jedną kreską
tego co pod i nad kreską
zwyczajnym ułamkiem

unieść światło
jak gałązkę oliwną
by zobaczyć twoją
rozjaśnioną twarz
gdy rozpalają się rumieńce

zapałczana dziewczynko
z szeptów liści i petów
błyszczysz diamentem szronu
malujesz złote rybki
którym zamarzł rozum

i wyrzucasz bursztyny na brzeg
jak błyszczące kasztany
po dziurawej nocy
kolejną grudką ziemi
na kreci kopiec

[WiJa]

Bardzo i jak najbardziej to mnie urzeka. Pozdrawiam

[Zdzisław Antolski]

dobry wiersz