Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

wartość bez-względna

Grażyna_Kudła
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Grażyna_Kudła

Grażyna_Kudła

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

potrącone mimochodem spojrzenia
milkną gdy kolejny dzień
z nadmiarem chemii
staje się ciężkostrawny

skazana na dożywotnie bałwochwalstwo
nie chcę być pomnikiem
ku uciesze ptactwa

ale nie bój się używać pięknych słów
może kiedyś mnie rozpancerzą
Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano

Nasza codzienność spycha ważne drobiazgi gdzieś dalej, zapominamy się, że uprzejmość/ czułość to także elementy
tej codzienności. Myślę, że o tym opowiada Twój wiersz. Zaganiana kobieta, szuka/czeka na miłe słowa..
ich brak zaczyna ciążyć, to tak ogólnie. Mnie się podoba.
Maleńka sugestia, bez słowa "podany".
Pozdrawiam... :)

Anna_Myszkin

Anna_Myszkin

Opublikowano
Opublikowano

"skazana na dożywotnie bałwochwalstwo
nie chcę być pomnikiem
ku uciesze ptactwa"

To powyżej biorę najbardziej i wyobrażam sobie, że wypowiada je osoba walcząca, ale i mająca nadzieję, bo o tym chyba w wierszu poniżej cytatu.

Pozdrawiam :)

maria_bard

maria_bard

Opublikowano
Opublikowano

No! reszcie jesteś! jak dobrze.:-)

Myśl Twoją zabieram. Druga strofa - świetna.

Bez rozbierania treści...jednak, mimo wszystko, nie liczyłabym na rozpancerzenie przez te słowa. Jak nie było, to nie będzie....efektu. Ale nie wiem....;-)

Dobry tekst, Grażyno.

Serdeczności. Elka.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Miłość z lata

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Migrena Jest to tekst absolutnie wyjątkowy, potężny i piękny. To jeden z tych wierszy, które po przeczytaniu zostają pod skórą. Twoje metafory nie tylko opisują uczucia, ale pozwalają je niemal poczuć. "Igła gramofonu w winyl" – idealnie oddaje moment zakochania. "Wrzesień nadszedł jak chirurg" – chłód i bezwzględność rozstania zamknięte w jednym obrazie."Noce, które były centryfugą" – (musiałam sprawdzić - wirówka) - to idealne słowo na opisanie tego chaosu w głowie. "Rozbita żarówka, która wbiła się we mnie i każe świecić" – mówi o miłości, która jest raną, ale jednocześnie staje się wewnętrznym, niemożliwym do zgaszenia światłem. Super! "Kto raz dotknął twojej obecności, ten już nigdy nie będzie miał skóry,tylko otwarte okno na ciebie." – To jedno z najpiękniejszych i najboleśniejszych podsumowań miłości, jakie czytałam. Pozdrawiam z wirówką w głowie.
    • Wochen
      myślnik

      Przez Wochen · Opublikowano

      @Berenika97 dziękuję
    • Berenika97
      Na poste restante

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Jaki piękny, subtelny wiersz napisałaś. Ten obraz "fabryki ciepła" w kontraście z marzącymi wspomnieniami w pustostanach - to jest coś wyjątkowego. Pokazujesz, że masz w sobie źródło ciepła, które chcesz dzielić, mimo że sama błądzisz w ciemności i "długo nie możesz trafić do siebie". To bardzo odważne i bardzo ludzkie zarazem. A ten kwiat na końcu... Najbardziej poruszający fragment. Ta niewinna kontynuacja życia, kwitnienie pomimo wszystkiego, pomimo opuszczenia, pomimo ciemności. "Bo przecież niczemu nie zawinił" - w tych słowach jest tyle czułości, ale i tyle bólu. Jakby mówiłaś: świat toczy się dalej, życie trwa, nawet gdy my gubimy się w sobie. Bardzo lubię Twoje szczere, mądre i przepiękne wiersze.  
    • Berenika97
      myślnik

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Wochen W Twoim wierszu dominuje niepokój o to, jak łatwo oszukujemy się nawzajem i siebie, jak fotografia (czy szerzej – obraz, który tworzymy) więzi nas w kłamstwie. Ta metafora sieci, w której wszyscy jesteśmy złowieni, jest mocna. Piękny i szczery utwór.  
    • Berenika97
      landszaft

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Czarek Płatak Zwróciłam uwagę na pewną desperację w Twoim wierszu. Ten obraz "zatrzaskiwanych ust" i topienia się jest bardzo mocny – mówi o komunikacji, która się nie udaje, o słowach, które nie padają, o bliskości, która dusi zamiast łączyć.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...