Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

W roli głównej Jesień


Rekomendowane odpowiedzi

głowa w koronie klonowych złotych liści
przeplecionych trawy promieniami
o błyszczącym kasztanowym spojrzeniu ze snów
w strumyku szukająca odbicia

kalinowych ustach stęsknionych partnera
sznurach jarzębinowych korali
przybranych łódeczkami owoców dębu
ociekających srebrzyście rosą

idzie pełnią od morza przez bory lasy
lekko stąpając jak balerina
po szeleszczącym mozaikowym dywanie
okryta iluminacją mgiełki

rozwichrzonymi miedzianymi włosami
oddalając się niesie zapachy
grzybów mchów dymu przypieczonych ziemniaków
zabiera świergoty i ptaków klucze

zejdzie ze sceny
jak spadnie
ostatni liść

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuje Oxyvio za ..."Ładny portrecik pani Jesieni."- miło bardzo !
A wyobraźnię -no cóż nie byłoby mojego pisania z opisami.
Chciałam jesień ubrać ...w liście winogron,,,etc., ale pozostawiłam czytelnikowi na swobodę wyglądu.
Serdecznie!
Ja
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Haniu, piękna ta Złota Pani w Twoim wierszu, bogato odziana, w barwy, szelesty, aromaty...
utwór napisany z dużą wyobraźnią, podoba mi się jego klimat (chociaż jesieni nie lubię, brrr... ;) )

tylko w ostatniej zwrotce zmieniłabym jedno słowo, drobiażdżek, ale według mnie, lepiej brzmi:

zejdzie ze sceny
gdy spadnie
ostatni liść


serdeczności Haniu! pozdrawiam,
in-h.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...