Powstańcza pamięć

[Waldemar_Witek]

,
Pod mchem zielonym,
gdzie pagórek leśny,
mokrą zielenią traw porośnięty
tam, gdzie już krzyża od lat niewidziano,
drzewa wysokie do dziś jeszcze płaczą,
tam właśnie polskie prochy pochowano.
,,
Dziś tylko pamięć echem odbija,
historia niesie dawne odgłosy,
wymazane z życia i z mapy Europy.
Kim byli i jacy to ludzie?,
poświęcać swe życie tak młode,
za słuszną sprawę ginąć w nadziei?.
Tą jedną tyko znali drogę.
Dlaczego tak być musiało,
by własną krwią spisać kartę historii
krwią, która była nasieniem Polski.
,,,
Tak żal, tak bardzo żal tych ludzi.
Cóż, że pomniki niektórym stawiano,
gdy większość spoczywa, nie wiedząc gdzie?,
takiż to los polskiej nadziei?,
polskiej wolności - ciężki krzyż.


Waldemar Witek 6.11.1983 r.