Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

W domu marzeń

Waldemar Talar
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Waldemar Talar

Waldemar Talar

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

W domu marzeń nie dziwią
często splecione dłonie ani
mocno bijące serca

W domu marzeń nie dziwią
gesty proste lecz miłe
jak początek wiosny

W domu marzeń nie dziwi
szczerość i prawda matki
ojca i dziecka

Bo w domu marzeń mieszka
podlana słowem i gestem
najwyższa wartość

Wartość którą nie wszyscy
nazywają miłością


Kaliope_X.

Kaliope_X.

Opublikowano
Opublikowano

Ci, którzy odbierają Jej takiego miana, na pewno dziwią się dłoniom w uścisku, szlachetnym gestom codzienności, otwartej i czułej relacji między członkami rodziny etc.
Życie ludzkie jest źródłem wielu wartości. Jeśli dom budują marzenia, to dlatego, że każda z pomniejszych - jakie opisałeś w poszczególnych zwrotkach - składa się na tę największą wartość. Ona nie tylko buduje domy, ale również pozwala te marzenia urzeczywistnić. Chyba, że "materiałem" są jakieś inne, lub pseudo-wartości... takie właśnie - które nie wszyscy nazywają miłością. Trzeba wiedzieć, z czego się buduje.

Pozdrawiam serdecznie, Waldemarze,
in-h.

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Robert Witold Gorzkowski
      O Niej Śnię

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Migrena toż przecie od razu zastrzegłem że człowiek strzela a a Panbucek kule nosi.
    • Omagamoga
      Nieumarły/ Undead

      Przez Omagamoga · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Arturek
      Zły terapeuta

      Przez Arturek · Opublikowano

      Dzień dobry, trochę pan się spóźnił  Przepraszam bardzo, zabłądziłem w próżni  Skąd pan przebywa, opowie pan coś o sobie Jestem dziwną istotą, nie rozumiem sam siebie  Brzmi to znajomo, nie zawsze idzie nam po myśli  Oczywiście, lecz czuje, że moje życie to nieustanny wyścig  Za czym pan tak gna? Jeśli mogę wiedzieć Jasne, że tak. Mogę panu opowiedzieć  Goniłem za miłością i poprawą własnej egzystencji Nie wyszło mi to dobrze, a chciałem być jak sól tej ziemi A więc, co poszło nie tak? Zbyt bardzo się starałem, nie zadbałem o głowę  Teraz nie opuszczam myśli, jakby czarodziej rzucił klątwę  Zabrzmiało to poważnie, może Pan swobodnie spać? Mogę, gdy moje oczy nie mogą rady dać  Chciałbym bardzo Panu pomóc, ma pan jakieś zainteresowania? Uprawiałem dużo sportu, teraz każda czynność jest jak olimpiada Zresztą, jaki Pan? Nikt tak dobrze mnie nie zna, jak moje drugie ja Bardzo dobrze wiesz, że przez ciebie nie mogę spać  Nadchodziłeś zawsze, w najgorszym momencie Chciałeś mej poprawy, teraz jestem tu gdzie jestem  Ty mi doradzałeś, się mną opiekowałeś Gdyby ciebie nie było, było by mi łatwiej  Szanowny Panie, proszę o spokój  Byłem spokojny, lecz ty mi go zabrałeś  Wiem już jedno, odseparuje się od ciebie Ponieważ dla mnie nie jesteś, żadnym człowiekiem 
    • Moondog
      Róże

      Przez Moondog · Opublikowano

      Róże   Że się słowik rozśpiewał nad tobą W ten czas gdy kwitła łąka i maj A słońce które dało ci kolor Widziało krew czerwieńszą niż kwiat   By ciernie co rdzeń plotły ku górze Chciały marzenia oddać niebiosom Mogły na strzępy potargać uczucie Bo ich błękity wziąć same nie mogą
    • tie-break
      Czerwone liście

      Przez tie-break · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Samotny podróżnik - Tie-break/listopad 2025  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...