moje spostrzeganie Świata
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 17 145
@Posem - dziękuje -
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 67 odpowiedzi
- 1 422 wyświetleń
-
- 48 odpowiedzi
- 1 006 wyświetleń
-
- 44 odpowiedzi
- 820 wyświetleń
-
Semel heres, sempel heres 1 2
Przez Robert Witold Gorzkowski, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
- 31 odpowiedzi
- 564 wyświetleń
-
- 30 odpowiedzi
- 651 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Migrena · Opublikowano
@Alicja_Wysocka Alu. jak Ty to ładnie napisałaś ! "wiersz płonie". ja też.... dziękuję Alu :) -
.thumb.jpeg.b5ae7bcef73c3501c1166879fc389fb7.jpeg)
Przez huzarc · Opublikowano
@Migrena To piękny hymn o miłości, która nie zna granic ciała i czasu. Niesie on sobą wrażenie, że uczucie jest jak żywy żywioł, który rośnie, rozświetla, porusza cały kosmos i obejmuje całą swoją przestrzenią. Jest w tym tekście nieposkromiona wiara, że kiedy dwoje ludzi się spotyka, wszechświat na chwilę przestaje być obojętny. Jakby każdy pocałunek był nową gwiazdą, a każde spojrzenie narodzinami planety. -
Przez vrextons · Opublikowano
Spokojnie — nie płacz. To do ciebie niepodobne. Nieskromne twe łzy, zwłaszcza gdy lico masz tak pięknie rozpalone. Oczy żarzą ci się niczym ogień, twój smutek skrapla się niepotrzebnie. Nie sposób obejść wobec ciebie obojętnie, a ja chcę się uzbroić w obojętność — odejść, zostawiając cię taką, jaką trzymałaś mnie przy sobie: rozpaloną, smutną i zniszczoną. Nie jest to vendetta. Serca wszak jeszcze nie straciłaś. Tak ci się tylko wydaje — lecz uwierz, ono ci zostawię. Chcę cię dotknąć chociaż raz i zostać z tobą jak najdłużej, lecz nadszedł już czas, by zakończyć ten losu śmiech. Chciałaś tego — sama dobrze wiesz. A ja już siły nie mam walczyć o przegrane. Zdałem sobie sprawę, że to ty chcesz odejść, choć sama wróciłaś. Że potrzebowałem cię, a ty mnie porzuciłaś. Otworzyłem serce — w twych rękach tkwiące, skradzione — tylko po to, by ogrzać twe dłonie, w smutku zmrożone. I teraz, gdy taki gorąc od ciebie bije, nie zabiorę ci też jego — bo jest już niczyje. Lecz dbaj o nie. Nie pozwól mu się rozłożyć. Nie daj mu zgasnąć — a zezwól mu się kiedyś na powrót otworzyć. -
Przez Migrena · Opublikowano
@Annna2 jesteś wyznawcą miłości jako Absolutu. i ja się z Toba zgadzam.....ale nie do samego końca. wiem, że brzmi to tak jakbym częściowo wysiadł z pociągu, ale..... dla mnie, ale tylko częściowo miłość jest zjawiskiem czysto ludzkim, psychologicznym lub biologicznym. a więc nie w zasadzie transcendencji ale w biologii i psychologii jej istota. chociaż muszę przyznać, że mój pogląd brzydko pachnie. komunizmem on śmierdzi. popyskowałem trochę ale w zasadzie się z Tobą zgadzam. a z tym co napisałaś wyżej - całkiem się zgadzam. dzięki Aniu. @KOBIETA on jest gorący jak serce zakochane. jak miłość która rozsadza ciało pragnieniem i tęsknotą . Dominiko. jesteś i mój puls...... kurcze, jaki jest numer na SOR ? dzięki piękne :) -
Przez KOBIETA · Opublikowano
@Leszczym :) złości z miłości ! Och te kowbojskie buty i stajnia ;) Trudna sztuka komunikacji, w relacji :) podoba mi się :)
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się