Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano


Ostatni pociąg
Nie poczekał
Zatoczył pętlą koło myślami
Zebrał się do skoku
Przez przepaść wiszącej skały
Pognał nicią żelazną bez zgrzytu
Ścieranego metalu od wysiłku torów
Spętany swą drogą bez celu
Ugrzązł w świecie rozdartym na pół.
Spowolnił rumor świerszczy cuchnącym beknięciem
Zamknął się w szczelnej pancerni
Na kołach
Z zapłonem do końca zduszenia
Wciskając się w szorstkiej ziemi grymasie
Tymi torami do kresu
Tymi schodami bez ludzi.
Opublikowano
CYTAT (Pelman @ Aug 15 2003, 06:47 PM)
CYTAT (Krzysia Skrzypczynska @ Aug 15 2003, 11:43 AM)
co Ty z tym tygrysem, Pelmanie Krzysztofie ? Pociąg-widmo, owszem. Pozdrawiam ph34r.gif

Bo widzisz - mam taki ulubiony obraz.
Bambusowy zagajnik. Niby nic, ale kiedyś zauważyłem, że przygląda mi się z niego tygrys. Od tamtej pory na tym obrazie widzę tylko tygrysa. smile.gif


Tak to jest z tym tutaj .

Ojej, na mnie tez czasem zerka.
Tylko z ogrodu mojej sąsiadki.
Chowa się zawsze w malinach.
A gdy podchodzę, ucieka.
Opublikowano

Dzięki za opinie.
Do Agnieszki G:
wg Twojej wersji wyglądałoby to tak:
Ostatni pociąg
Nie poczekał
Zatoczył pętlą koło nad myślami
Zebrał się do skoku...

Może i sens jakiś głębszy ale moim skromnym zdaniem wersja originalna jest przez to nieco bardziej tajemnicza a poza tym łatwiej poszczególne wyrazy łaczą się ze sobą niż z "nad". Ale wielkie dzięki za obserwację.
Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Łukasz Jurczyk Świetnie prowadzisz też narrację historyczną - Filip II narzucił greckim polis (oprócz Sparty) pokój, a one utraciły niezależność i muszą wędrować na Persje. A wszystko w ramach Związku  . Piękna poetyka przy tym . Pozdrawiam 
    • @Waldemar_Talar_Talar Twój wiersz ma charakter uniwersalny - brzmi jak opowieść, która świadczy o tym, że  przeszedłeś przez życiowe lekcje i wiesz o czym piszesz. Pozdrawiam. :)  
    • @FaLcorN W sumie to dobra filozofia - czasem trzeba po prostu płynąć i nie walczyć z każdą falą. Takie podejście czasem naprawdę ratuje zdrowie psychiczne. Jest tylko jedno ale - ale co, jeśli ta fala prowadzi prosto na skały? Czasem warto wiedzieć, dokąd płyniemy. :)))
    • @tie-break Nie w każdym moim wierszu muszę podawać konkretne przykłady. Bo każdy z osobna tworzy historię, która jest spójna. W każdym takim wierszu podmiotem jest tzw. "Legatus mortis", istota demoniczna która jeszcze jako człowiek była powołana jedynie do cierpienia a nie życia. Jest to byt uwięziony między światami ludzi a demonów. Posłaniec śmierci i jej wierny piewca. I u mnie nie jest tak że wszystko jest bez sensu. Sensem jest umysł i jego potęga. Poznanie prawd i dociekanie do nich nawet jeśli miałoby to skończyć się obłędem lub zagładą. Uczucia są zbędne, liche i kłamliwe. To potęga rozumu ma spełniać rolę wręcz omnipotencką. Celem jest pojęcie bezsensu istnienia w ludzkim wymiarze czasu.  A zarazem zachowanie trwania myśli po wieczność. To trochę jak w modernistycznym pojmowaniu "nadczłowieka", lecz nie w wyższości klasy inteligenckiej(choć to też jest ważne). U mnie "nadczłowiekiem" jest ten który wie, że wszystko jest prochem, próżnią zawładniętą przez fatum od którego nie ma ucieczki. Ten który umie urządzić się jednak w tej pustce i trwać w niej aż do smutnego końca. Mając nadzieję na życie wieczne w postaci nie cielesnej czy duchowej a tryumfie myśli.
    • @Mitylene Bardzo dziękuję! Przepiękny komentarz, jestem nim zachwycona. Pozdrawiam. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...