Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nadmiar lukru już mnie zmęczył. Grozi chorobą - cukrzycą, albo nad-, prze-wartościowaniem.

Byłabym bardzo zainteresowana innym tematem, odłożeniem na chwilę dezyderatów pod

tytułem"jak żyć i dawać sobie radę z partnerem".

Niektóre wiersze były dobre, ten jest wylewaniem żalu. I pouczaniem. Replika.


S-pozdrowienia. E.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


no cóż? na razie peelka ma apetyt na życie, więc je "lukruje" na różne sposoby. póki co, cukier w normie, więc...jest jak jest!

a wiersze? jedne lepsze, inne gorsze zależnie o gustu Czytelników a autor pisze po swojemu :))

dziękuję za szczerość, Elu i ...do następnego ;)

serdecznie pozdrawiam - Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


no cóż? na razie peelka ma apetyt na życie, więc je "lukruje" na różne sposoby. póki co, cukier w normie, więc...jest jak jest!

a wiersze? jedne lepsze, inne gorsze zależnie o gustu Czytelników a autor pisze po swojemu :))

dziękuję za szczerość, Elu i ...do następnego ;)

serdecznie pozdrawiam - Krysia



Jakże miło rozmaiać z Tobą, Krystyno, o poezji. Piszesz tak sprawnie, że wywołałaś moją zachciankę - zamówienie...??? :-)

Każdy pisze raz tak, raz inaczej. Ale mam ogromną ochotę poczytać coś na takim, jak Twój, poziomie, a o czymś ekstraordynaryjnym ;-). Czy zechciałabyś czytelnika(-czkę - mnie n.p.:-) rozbawić?
To oczywiście fanaberia.

Serdeczności. Elka.
Opublikowano

Witam.
Jak tytuł wskazuje kobieta kobiecie ... więc co ja facet mogę o tym wiedzieć. :)
Nie mniej jednak, przeczytałem i jeśli dobrze odebrałem zamysł to przekaz rozsądny.
Pozdrawiam Krysiu.:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


no cóż? na razie peelka ma apetyt na życie, więc je "lukruje" na różne sposoby. póki co, cukier w normie, więc...jest jak jest!

a wiersze? jedne lepsze, inne gorsze zależnie o gustu Czytelników a autor pisze po swojemu :))

dziękuję za szczerość, Elu i ...do następnego ;)

serdecznie pozdrawiam - Krysia



Jakże miło rozmaiać z Tobą, Krystyno, o poezji. Piszesz tak sprawnie, że wywołałaś moją zachciankę - zamówienie...??? :-)

Każdy pisze raz tak, raz inaczej. Ale mam ogromną ochotę poczytać coś na takim, jak Twój, poziomie, a o czymś ekstraordynaryjnym ;-). Czy zechciałabyś czytelnika(-czkę - mnie n.p.:-) rozbawić?
To oczywiście fanaberia.

Serdeczności. Elka.
wiesz? zaskoczyłaś mnie, Elu ... zachcianka??? zamówienie??? ja???akurat nie mam pomysłu, ale w moim dorobku jest kilka wierszy, no powiedzmy...zaskakujących (tak wynika z komentarzy). tymczasem ...piszę, co ...sama odczuwam lub co czują ci, których los stawia na mojej drodze (każdy wiersz ma konkretnego adresata z poważnymi problemami).

serdecznie pozdrawiam :)))
Krystyna
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


witaj Andrzeju!
nie sądzę, żeby "frustratka" była zdolna do prawdziwej miłości, która umie przebaczać. "przejęzyczenia" z emocji są w każdym związku, czy to znaczy, że nie należy wyjaśnić i przebaczyć?
naturalnie wszystko ma swoje granice ale głupotą jest po pierszej "burzy" stawiać "kropkę" i nie poczekać aż ukaże się "tęcza".
kto bardziej kocha, ten pierwszy chce podziwiać tęczę :))

a wiersz nie mówi o przemocy w rodzinie...to zupełnie inny temat!

dziękuję za podzielenie się odczuciem i serdecznie pozdrawiam :)
Krysia
Opublikowano

Jeśli mogę - podyskutujmy. Jest taki jeden fragment wiersza, który prowokuje mnie do protestu. Ten:
"kobiecą mądrością ukryj
urazy

pod białym welonem
wyciągnij rękę

pierwsza"

To nazwałam "lukrowaniem". Może niezręcznie.

Skąd bunt? Stąd - dlaczego kobieta ma ukrywać urazy ? Pod welonem??? Bo jest mądrzejsza? Kto ją tak uzbroił? Czy mężyczna nie powiien mieć tejże mądrości? Ona ma wyciągnąć rękę? Do czego???

Lubię, aby było mądrze po obu stronach wszystkich związków. I - równolegle...

Mężczyźnie wolno mieć "kilka gorzkich słów na męskich wargach"???? Kobiecie ...co?
Wybacz. Może zbyt wiele emocji...
Serdecznie. E.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


każdemu wolno mieć "gorzkie słowa na wargach", ale nie każdy od razu ..."kamieniem" (tu: ona), więc warto, aby przypomniała chwilę (z welonem) i "zważyła", co ma dla niej większą wartość - odpowiedź nasuwa się sama: jeśli jest mądrzejsza, wyjdzie naprzeciw ...pierwsza, a jeśli nie, to wiadomo - rozjedą się z powodu "kilku gorzkich słów" i głupiego "przejęzyczenia".

cieszę się, że wiersz wywołał tyle emocji, bo to na korzyść :)
dziękuję Elu i cieplutko pozdrawiam - Krysia




Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały... - powtórzyłam po kilku przepłakanych chwilach. - Ale jesteś, jaki jesteś! A jaka jestem ja? - zadałam sobie ni stąd ni zowąd właśnie to pytanie. -  No jaka? No? Chyba przestaję podobać się sama sobie... - zdążyłam mruknąć, nim sen mnie zmorzył.     W nocy przyśniła mi się rozmowa z nim. A dokładniej ta jej część, która w rzeczywistości się nie odbyła.     - Naprawdę zostawiłbyś mnie? - spytałam roztrzęsiona, po czym chwyciłam go za dłonie i ścisnęłam je mocno. - Mógłbyś mnie zostawiłbyś?! - powtórzyłam głośniej. Dużo głośniej. Tak głośno, jak chciałam.     - Rozważyłem to - w treść snu wtrąciło się pierwsze ze rzeczywiście wypowiedzianych zdań. - Ale  skrzywdziłbym cię, wycofując się z danego ci słowa. Więc - nie - ma - opcji, bo nie mógłbym! - senne wyobrażenie mojego mężczyzny dodało zdanie drugie z realnie wygłoszonych. - Chociaż może powinienem - kontynuowało twardszym tonem - bo przy naszym drugim początku postawiłem ci warunek. Pamiętasz, jaki. A ty co zrobiłaś? Nadużyłaś mojego zaufania i mojej cierpliwości, a mimo to nadal spodziewasz się trwania przy tobie.     - A i owszem, spodziewam się - senny obraz mnie samej odpowiedział analogicznemu wyobrażeniu mojego mężczyzny. - Spodziewam się jeszcze więcej: nadal zaufania i nadal cierpliwości. Mimo, że cię zawiodłam. Bo... - urwałam na chwilę, gdy senna wersja mojego em spojrzała znacząco. Jednak ciągnęłam dalej:    - Bo zasługuję na nie, a ty dałeś mi słowo.     - Zasługujesz, to prawda - senny em odparł bynajmniej sennie. - I zgadza się: dałem Ci je. Ale czy powinienem go dotrzymać? Postąpić w tej sytuacji zgodnie z zapewnieniem? A może właściwe byłoby zdecydować wbrew sobie? Może na tym wyszedłbym lepiej?     Uśmiechnęłam się.     - Może, może - odpowiedziałem. - Ale wiesz, że nie wyszedłbyś na tym lepiej, bo nie byłby to właściwy krok.     - Nie byłby? - mój śniony facet spojrzał sennym spojrzeniem. - Bo?    - Bo jestem właściwą dla ciebie kobietą. A ty właściwym dla mnie mężczyzną. Tylko?     - Tylko? - em popatrzył po raz kolejny. Trzeci. Tym razem pytająco.     - Tylko daj mi czas. To dla mnie ważne.      Rzeszów, 29. Grudnia 2025          
    • Napłatał: łatał pan.  
    • O tu napisali Milasi - panu to.    
    • Ulu, z oka kozulu.      
    • Elki pikle, tu butelki, pikle.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...