Opowieść z dzieciństwa

[M_Patriota]

Pamiętam, nikt mi nie czytał
żadnych bajek,
nie uczył nawet mowy ojczystej.
Rąbano językiem etnicznym
jak leci w chłopskiej rodzinie.
Byłem małym chłopcem,
a nie umiałem rozmawiać
w języku ojczystym.

Też, ani ojciec, ani matka
nigdy nie brali mnie na kolana.
Mieli inne zajęcia
i inne obyczaje,
niż obowiązywały w rodzinach
z dobrego domu.

Pamiętam, jak któryś chłop
ze wsi co do nas przyszedł,
huśtał mnie i brata
na swojej nodze.
Ale wtedy była uciecha.

Do snu też nikt nie utulał
i nie śpiewał żadnych piosenek.

Za to uczyły mnie języka mowy ptaki,
słuchania polne wiatry,
wrażliwości łąki i zboża,
ciszy rzeka,
Miłości do Ludzi obyczaje,
przetrwania lasy,
strachu grzmoty,
przydrożny krzyż wiary.

A Bóg wychował na poetę.

[ Lipiec 2011 Podlasie ]


Wiersz zrekonstruowany w dniu 19.06.2014 roku.


Pamiętam, nikt nie czytał mi żadnych bajek,
nie uczył nawet ojczystej mowy,
rąbano językiem etnicznym jak leci w chłopskiej rodzinie.
Byłem małym chłopcem,
a nie umiałem rozmawiać w ojczystym języku.

Ojciec, ani matka nigdy nie brali mnie na kolana,
mieli inne zajęcia i obyczaje,
niż obowiązywały w rodzinach z dobrych domów.

Pamiętam, jak któregoś razu przyszedł chłop ze wsi,
huśtał mnie i brata na swojej nodze, ale była uciecha.

Do snu nikt nie utulał, nie śpiewał żadnych piosenek.

Za to ptaki uczyły mnie języka mowy,
polne wiatry słuchania,
łąki i zboża wrażliwości,
rzeka ciszy,
obyczaje miłości do ludzi,
lasy przetrwania,
grzmoty strachu,
przydrożny krzyż wiary,
a Bóg wychował na poetę.

[Alina_Służewska]

witam:)

wzruszający tekst

świadczy o dużej wrażliwości
i zdolności pisarskiej autora

może należałoby
zrezygnować z niektórych słów
lub uporządkować momentami ich szyk ale...

"za to języka mowy uczyły mnie ptaki,
słuchania polne wiatry,
wrażliwości łąki i zboża,
ciszy rzeki,
przetrwania lasy,
strachu grzmoty,
przydrożny krzyż wiary.

A Bóg wychował na poetę."

Piękne:)

z + pozdrawiam:)

[Kaliope_X.]

przeczytałam raz i dzielę się bardzo świeżymi emocjami... to piękny, wzruszający wiersz. bardzo emocjonalny, taka nagła potrzeba (być może pod wpływem wracających wspomnień), powiedzenia sobie "jestem dziś ponad tym brakiem" - ponad każdym nie danym uczuciem, nie przeżytym doświadczeniem, ponad tym, czego się pragnęło i nie otrzymało... a jestem ponad, bo w tym "ubóstwie" zawsze, mimo wszystko, miałem to, co najważniejsze. odnalazłem w sobie i wokół siebie piękno, które ukształtowało mnie, jako człowieka zdolnego widzieć, słuchać, odczuwać i wierzyć - ponad!

kłaniam się z pozdrowieniem,
in-h.
:)

[M_Patriota]

Alinie Służewskiej -
Co prawda wrażliwość już mam wrodzoną -
a w dodatku moje życie tak się potoczyło, że piszę wiersze...
Zdolności pisarskiej to chyba nie mam.
Poza tym jeśli tak uważasz, to bardzo mi miło.
A Tobie ślicznie dzięki.

Serdeczne od serca pozdrowienie z lipcowego Podlasia.
P. S. Wczoraj podobno, a raczej faktycznie w woj. Śląskim,
a konkretniej w Sosnowcu - Zagłębie była duża ulewa!
A na Podlasiu deszcz tylko pokropił i ze trzy razy zagrzmiało -
i to było wszystko. Dzisiaj po wczorajszym upale jest pochmurno
rześko i zdrowo. Jakież szczęśliwe Podlasie.

Kaliope X. -
Serdeczne dzięki za uznanie i docenienie treści wiersza.
To prawda, że wiersz pisany pod wpływem wracających wspomnień
i pod tym wszystkim i z tego powodu o czym wspomniałaś.
Serdecznie pozdrawiam.

[maria_bard]

Panie Mieczysławie,

były między nami spory o formę wiersza, o treści i błędy. Dzisiaj przeczytałam uważnie Pana nowy tekst i ...jakby coś jest inaczej. Jest tu dużo emocji. Wiem, że Pan jest Synem swojej ziemi. Ale - to pierwszy tekst napisany bez zadęcia, bez sztucznej emfazy. Brzmi naturalnie. Dlatego z przyjemnością siedzę sobie nad nim od wielu minut i próbuję troszkę po swojemu go czytać. Oczywiście - obie wersje mogą być lubiane bądź nie. To tylko moja propozycja. Ale chciało mi się nad nią pomyśleć. Oto ona:


pamiętam
nikt nie czytał mi bajek
nie uczył ojczystej mowy

w chłopskiej rodzinie mówiło się zwyczajnie
jak tutaj na Podlasiu od lat

byłem małym chłopcem a nie umiałem rozmawiać
tak jak uczą w szkołach

ojciec ani matka nie brali mnie na kolana
mieli swoje zajęcia inne obyczaje
niż te z dobrych domów

kiedyś była uciecha
przyszedł z wizytą chłop ze wsi
huśtał mnie i brata na nodze

do snu nikt nie utulał
nie śpiewał kołysanek

ptaki uczyły mnie mowy
polne wiatry - słuchania
łąki i zboża - wrażliwości
rzeka – ciszy

zostałem z ludźmi lasem i burzą
przyklękam pod przydrożnym krzyżem
piszę wiersze

Z sympatią - Ela Ale i...
wybaczy Pan ingerencję. To tylko rozmowy o poezji - różne. :-)

Pozdrawiam.

[M_Patriota]

Po pierwsze bez pan. Następnie, Twoja poprawka wiersza jest bardziej dojrzała i poetycka.
I ją serdecznie przyjmuję do wiedzy. Ale proszę wybaczyć, ja nie kieruję się np. jakimiś kanonami.
Piszę tak jak wychodzi mi z szczerej chłopskiej głowy. Lubię być niepoprawnym, na tym polega
prawdziwa poezja w moim rozumieniu.
O nic się nie gniewałem i w sercu nie miałem jakichś animozji.
Po prostu różnie piszemy i tyle. Jestem duszą i sercem treści moich wierszy.
I kiedy już czas pozwala nam do zbliżenia siebie w zrozumieniu, zapraszam na mój Login -
tam zapoznając się z moimi wierszami w pełni zrozumie mnie, zderzając się tutaj z moimi wierszami,
odbierając je jako pełno błędów - [ rozumiem, że nie ortograficznych, tylko w stylu i formie składania
słów. ] Pozna moją historię jako człowieka piszącego wiersze z pokroju intelektualnie niskiej klasy społecznej.
Wtedy zapewne będzie mnie podziwiać, zapominając o niechęci dotychczasowej mojego stylu pisania?
Serdeczne dzięki. Życzę dużo zdrowia. Pozdrawiam. Mietko

[Sebek..._]

dobry tekst, co do formy jest trochę twarda, ale to już twój styl, ważne aby oddawał ładunek emocjonalny, i oddaje ;)
podro chłopie ;)

[halcia]

Pozdrawiam serdecznie i usmiech zostawiam ,wiersz wzruszajacy i bardzo mi sie podoba.

[Duks]

Witam.
Powiem tak, biorąc pod uwagę tematykę wiersza i jego emocjonalność, pominę formę, która moim skromnym zdaniem, mogłaby być trochę dopracowana.
Wróćmy jednak do przesłania. Jak już pisałem wiersz dotyka poważnego problemu i jest bardzo emocjonalny.
Widać, że podmiot liryczny nie miał łatwego życia.
Budujące jest jednak to, że się nie poddał i czerpał nauki z tego, co niosło życie. Jeśli chodzi o wartość wiersza, to upatruję ją właśnie w przesłaniu, które odbieram jako - mimo przeciwności losu to ty decydujesz czy wyjdziesz na ludzi.
Pozdrawiam. :)

[M_Patriota]

Sebkowi -
Dzięki za uznanie.

Halci -
Przyjmuje uśmiech. Dzięki.

Duksowi -
Jest tak jak opisałeś.

Wszystkich serdecznie pozdrawiam.

[Sylwester_Lasota]

Też miałem kilka uwag, ale ostatecznie biorę go takim jakim jest :)
Serdecznie pozdrawiam :)

[M_Patriota]

Cieszy mnie to... Serdecznie pozdrawiam.

[Waldemar Talar]

Witaj - faktycznie bardzo smutny wiersz .
Lubię czytac taką poezje - wyzwala w nas coś głebszego niż można sobie wyobrazic , coś bardzo wzniosłego .
A mowa o której mowa w ostatniej zwrotce - super ...
pozd.

[M_Patriota]

Dzięki Waldemarze. Jeśli tak, to zajrzyj na mój Login.
Serdecznie pozdrawiam.

[Nata_Kruk]

Są emocje w wierszu, to prawda, ale szczerze napiszę, wg mnie,wymaga on pewnych poprawek i tutaj przychylam się
do wersji Eli, z dobrym, delikatnym zakończeniem o pisaniu wierszy. To.. A Bóg wychował na poetę... jest zbyt mocno
określone. Ale ogólnie, ten wiersz, lepszy od wielu Twoich poprzednich.
Serdecznie pozdrawiam... :)

[M_Patriota]

Dzięki. Już jest lepiej, kiedy znajduję małą przychylność. Pozdrawiam.