Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Lusterko auta przebiegł pies
szybko odmierzył dystans
krótki
jak wzorzec czasu pewnego
wtulam się w fotel
ciepły i drżący
niedawną jazdą
dobrze jest
dobrze jest czekać
gdy ma się czego
Dziecko wybiegło ze szkoły

Opublikowano

Może moja wyobraźnia jest mało rozwinięta Marku, ale szczerze mówiąc nie zrozumiałam tego wiersza. Konkretnie nie rozumiem połączenia pierwszego wersu z ostatnim. Przypadkowy pies i dziecko na które czekasz...
Może jakoś mniej poetycko przybliżysz mi swoje intencje.
Pozdrawiam serdecznie
Lilka

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




To po prostu wspomnienie chwili kiedy czekałem na syna po jakichś korepetycjach. Siedziałem w samochodzie i zauważyłem w lusterku przebiegającego psa, który wpasował się w chwilę błogostanu. Taki ulotny moment. Pies był przypadkowy, a "pewne czasy" są zwykle takie krótkie. Może to mało na wiersz. Ale niech tam.
Dzięki za czytanie.
Opublikowano

Skoro to auto jest tak istotne, to pomyślałam sobie, że akt czekania nie tak bardzo łączy się z "dzieckiem", co z inną osobą, zważywszy na to, co powyżej, ale być może zbyt daleko pognałam ;) Tak sobie czytam, bo lubię wiersze z tajemnicami, choćby małymi.
Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ja też lubię takie wiersze ale to po prostu krótkie wspomnienie i jako takie je przedstawiam. Osobista. Mała impresja, całkiem że tak powiem niezobowiązująca. Dziękuję za odwiedziny i również pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


po lusterku przebiegł pies - tak lepiej;
pozdr


Ale ucieka mi tu auto. Spróbuję inaczej. Dzięki.
nie ucieka - dalej jest jazda i nietrudno skumać, że fotel też nie przy kominku;
wszystko razem, jakbyś rozpakował rodzinnego wana;
  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

Pies odmierzył dystans... do auta? Przechodząc przez ulicę? Nie potrafię tego pojąć. :( Ostatni wers jest faktycznie słabym punktem. Słabo zwrócona uwaga na
'dobroć czekania
gdy ma się czego'.

Myśl bardzo fajna; widziałbym to jako dłuższy tekst rozprawiający głównie o tej 'dobroci'. Myśl pojawiła się w tym momencie, który opisujesz, ale nie zdążyła dojrzeć ;) To moja opinia. Pozdrawiam ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Anna_Sendor Rzeczywiście, ten wiersz jest bardzo przejmujący. Żałoba tu nie jest symboliczna, ale żywa i prawdziwa. Myślę, że lepiej byłoby zakończyć na klockach, bo jest to bardzo "dajce po emocjach" nawiązanie, a powtórzenie fragmentu z pierwszych wersów brzmi trochę nachalnie, jakbyś na siłę chciała wcisnąć pod sam koniec coś dobitnego, a przecież nie ma takiej potrzeby.  
    • Ależ niekomfortowo, a jeszcze nie zacząłem... Jestem pan Clérambaul - gawędziarz. Będzie mi miło, już za chwilę. Póki co - byłem.      Byłem panem Stendhal. Obserwatorem zanim poczułem, a później, po - czuciem piękna ponad miarę. Kimś z przesytu, kimś w gorączce, zbyt mocnym biciem serca, zbyt szybkim. Gdy w pamięci wciąż "Deposizione di Volterra" Rossa Fiorentino, a na ziemi tylko niebo, zapadłem się najbardziej      w Cień. I byłem nim najbardziej. Byłem potencjałem, ogromnym potencjałem i gdybyś tylko wtedy na mnie spojrzała... W Tobie bym rósł, mocniej i bardziej.    Już wtedy byłem trochę gawędziarzem, lecz przede wszystkim obietnicą.      Tym co istnieje we wszystkich nienapisanych listach. I wyznaniem naszej tajemnicy, Janku - Ty małomówny kochasiu. Przecież widzę jak na mnie patrzysz gdy mijamy się na klatce, w aptece, w snach.    Przecież jestem Tobą pani Leokadio, przecież właśnie się rumienię. Na samą myśl...      Jest mi miło. I milej. Tu, przy sfatygowany już stoliczku. Tu, nad pamiętnikiem z pragnień, strachu i iluzji. Jakby zza szyby, jakby z miłości.
    • @KOBIETA i się uśmiecham na Twój komentarz o trochę nie chcę przestać :) chciałabym żeby był wyjątkowy i jeśli w Twoich choć trochę jest, to jest mi niezmiernie miło. Dobrej nocy i również pozdrawiam :) @tetu cudownie, że go wyczytałaś :) Bardzo Ci dziękuję i za obecność i cudowny komentarz. Jakoś mi tak bliski. Pozdrawiam serdecznie :) @Nata_Kruk ano mam :) a skoro i Ty w nim... to jest mi już najmilej :) Dziękuję pięknie :)
    • @MIROSŁAW C. dziękuję bardzo :) @Wiesław J.K. ogromnie mi miło, że tak go widzisz. Dziękuję :) @Berenika97 to Tobie również przepięknię dziękuję :) choć słów brak @huzarc ostatnio coraz częściej piszę szeptem zamiast krzykiem (czy to cichym czy to głuchym) wiersze i chyba dobrze się w tym czuję... Dzięki piękne :)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Zorya Holmes Pogodnie! Pozdrawiam! :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...