Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ci ludzie ( jak kret )

Marek Hipnotyzer
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Marek Hipnotyzer

Marek Hipnotyzer

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

wypowiadane słowa w twarz
drugiej osobie
w trzeciej osobie

przeszłam przez to życie jak kret

mój chłopak mój dzień
moja rzecz mój film
początek kukurydza koniec
mój świat

wyszłam z kina jak z tunelu
i dostrzegam tylko
świeże powietrze
więc łapie je w płuca
jeszcze jeszcze
moje moje

przeszłam przez to życie jak kret

ludzie to dla mnie oddychające
czujące chyba też
powody do kłamstw

przeszłam przez to życie jak kret
widząc mało, widząc światło

Emilia Zone

Emilia Zone

Opublikowano
Opublikowano

wydaje mi się, że powtórzenie "przeszłam przez to życie jak kret"
jest niepotrzebne
wystarczy raz to napisać.. może na samym końcu byłoby to ciekawe zakończenie

hmm.. no i przyczepię się jeszcze do tego:
"dostrzegam tylko
świeże powietrze"
dostrzegam i świeże powietrze jakoś się ze sobą gryzą.. błądzą i przeczą..
nie pasuje mi to powiązanie..
a tutaj:
"czujące chyba też"
po co użyte jest to "chyba też" ??
psuje wers - wywalić

"widząc mało, widząc światło"
wolałabym jednak inny koniec.. ten mi się nie podoba, coś z nim nie tak..
przemyślałabym to sobie na Twoim miejscu

niop.. to się chyba poczepiałam wystarczająco co?? :))
ale to dlatego, że nawet mi się podoba ten utworek :))

sorki
pozdrawiam
Emilka

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      Modry Ponie

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Annna2 to jest piękne Aniu pisanie !!! Wzruszające. Dobre.
    • Annna2
      Modry Ponie

      Przez Annna2 · Opublikowano

      Tajsko am Boże - Modry Ponie, dzie słónko tako samo śwyci, am nie ziam, nie poziam, Bachy tam só i some śmiych. Tajskno Modry Ponie. Tam dangi furajó dali i eszcze abo dzie? A Bociony kapelków nie łoślipsió, a żniwa to psiankno śpisiywanie. dzie Annioł modli sia noczajści i wpierw. Zietrz łuraduje ten zimny deszcz.             Tęsknię Boże, mój Niebieski Panie, czy tam słońce wciąż tak samo świeci, a niwa bezkresna to ciągłe pytanie? Trud żniw są jak motyli drganie, czy są tam śmiejące się dzieci? Tęskno mi za tym Niebieski Panie. Czy bocian świątkom nie zmieni zdanie, świat chmura ponura znów oszpeci, a niwa bezkresna - zadanie na pytanie. Gdzie Anioł Pański jak ranne pianie, tych modlitw przecież nie zaślepi Tęsknię Boże, Ty Niebieski Panie. Wiem, wiem- marne to moje pisanie nic to, że miłość nieprzerwanie świeci, jest niwą bezkresną- jak ciągłe pytanie. Pamięci obłoków ich jeszcze trwanie, z igieł sosnowych wzór tu nie szpeci. Tęsknię za nimi Niebieski Panie, a niwa bezkresna to zawsze pytanie.
    • Annna2
      Gaza

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @MIROSŁAW C.  tak to prawda. I cytat też bardzo dobry. Świat jest wywrócony do góry nogami dzięki
    • Klip
      Limeryk konsumpcyjny

      Przez Klip · Opublikowano

      Zaprosił mułłę słynnego w Tule hodowca mułów na świeże mule. Uczony nosem swym czułem ocenił: "Mule czuć mułem, a dennych potraw nie jem w ogóle".
    • homanronet
      Ślepy Tor

      Przez homanronet · Opublikowano

      Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...