Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

obudziłam się w niebiańskiej sypialni
gustownie urządzonej przestronnej
przepełniona radością zniewolona
odpływały codzienne niepokoje

wyszłam na hall drzwiami
dwuskrzydłowymi w rzeźbach
po jednej ciąg okien
tańcami promieni

grającymi na obrazach
malowanych ręką mistrza
w końcu korytarza wrota
mgiełką rosy lekką szklane

ku mojemu zdziwieniu TAM
przestronny salon w purpurze
aksamit kotar i stołów
meble w stylu zachwytu

podłogi iluminacją
ściana kryształu odblaskiem
barw tęczą jej odcieniami
za marzeniami dalej za

kuchenny aneks spełnienie
marzeń nie tylko kobiety

wszystko czarowne niesamowite
goście znajomi ciepli i serdeczni

snu lepiej nie obudzić
przedsionek nieba

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dzięki WiJa za przemyślenia, sama po przebudzeniu nie wiedziałam co to ,,,,,,,,,,ale zaraz pisałam , bo tak naprawdę nie da się opisać snu ,tym bardziej o wrażeniach nie z tego świata, śmiem wątpić , ze choćby najśmiglejszy piszący oddał by obrazy, odczucia , emocje , nie ma takich slów i przekazu aby opisać to czego doświadczyłam?!!!
Pozdrawiam!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




jak się wkleja wiersze to się trzeba liczyć z głosami na tak, albo na nie
jeśli tylko ma być komentarz w stylu cacy, pupcio, pulsuję, to trzeba poczekać na klakierów, ja do nich nie należę

p.s a dlaczego pan komentuje komentatorów?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




jak się wkleja wiersze to się trzeba liczyć z głosami na tak, albo na nie
jeśli tylko ma być komentarz w stylu cacy, pupcio, pulsuję, to trzeba poczekać na klakierów, ja do nich nie należę

p.s a dlaczego pan komentuje komentatorów?
Włącza się do dyskusji. Cóż... "przedsionek nieba" - każdy by chciał.
A wiersz nieciekawy.
Opublikowano

Dlaczego napisałem o komentarzu, ano dlatego że zauważyłem w większości komentarzy danej osoby jedno: najlepiej wywalić wszystkie słowa i pustką niech zionie. To polecam przestrzeń kosmiczną. Prawdę rzec to całe życie jest banałem i kpiną Boga z ludzi.Taka jest niestety prawda. Komentarz ma być merytoryczny a nie o d... m...
Rzadko się tutaj takie widzi a nawet bardzo rzadko. Co do plusów jest opcja ich wyłączenia i polecam ją.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ty oczekujesz super krytyków i super wykładni? Na takie wejście, cóż... trzeba sobie zwyczajnie zasłużyć tekstem. Na gnioty żaden znawca się nie porwie inaczej jak prze owe "d... m.." I tak powinno być :)
Opublikowano

Pan Andrzej Kręty- dziękuje za poczytanie , podoba lub nie to już wybór Pana, tylko jak nadmieniał Mefisto , coś konstruktywnego mogłoby paść!

Pan tali Maciej -są gusta i gusta , więc wybór Pan ma!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Osobiście nie taki drobiazg!
A rozmiar-i tak okrojony , bo sny są czymś niezwykłym,przynajmniej ten mój, można i więcej!
Kobiecą ręką dobrze Pan zauważył!
Pozdrawiam!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @wierszyki Dziękuję za komentarz, choć chyba trochę inaczej to widzę :) "Obserwator" w wierszu to po prostu czytelnik — każdy, kto otwiera książkę i patrzy na słowa, dzięki czemu wiersz staje się sobą. Nie przemycam tu AI ani niczego ponadludzkiego, tylko mówię o tym, co dzieje się między poetą a czytelnikiem - że poezja istnieje w tej przestrzeni między nami, w tym "przeświecaniu" przez szczelinę. Zgadzam się, że poezja nie istnieje w oderwaniu od twórcy — ale też nie istnieje bez tego, kto czyta i w tym sensie jest "stanem kwantowym" - dopiero spotkanie sprawia, że się materializuje. Cieszę się, że wiersz był miły w czytaniu, nawet jeśli się nie zgadzamy :) Ale jako czytelnik masz obsolutne prawo interpretować wszystkie teksty tak, jak uważasz. I to jest też piękne w poezji.  Pozdrawiam serdecznie.  @Waldemar_Talar_TalarZgadzam się z tym. Bardzo dziękuję za czytanie i serdecznie pozdrawiam. :) @tetu Bardzo dziękuję!  I tak, właśnie to! "Inaczej między nami wibruje" — to może najpiękniejsze zdanie o poezji, jakie dziś przeczytałam, bo wiersz to nie obiekt leżący na stole, to pole, które nas łączy i w każdym z nas rezonuje inaczej. Może dlatego wciąż zadajemy pytania i nie mamy odpowiedzi,  bo poezja nie jest odpowiedzią, jest tym pytaniem, które wciąż się zmienia, kiedy przechodzi przez kolejnego czytelnika.  "Fizyka poezji" — określenie dla czegoś, co chciałoby być zmierzone, ale istnieje właśnie w tym wymykaniu się miarom.  Dziękuję! :) @Robert Witold GorzkowskiBardzo dziękuję! :) 
    • @lena2_ Zgrabna miniaturka. Życzę sobie więcej takich słownych westchnień.
    • @huzarc To wiersz z gatunku tych, które zostają i dotykają głębi 
    • @violetta małe firmy mają klimat bardziej domowy, sama teraz w takiej pracuję, inaczej się patrzy na człowieka  @Wiesław J.K. dokładnie, cicho i spokojnie :)) @Annna2 bardziej czuję się zmuszona, tak bym to nazywała  Dziękuję:))
    • @violetta Bardzo dziękuję! :) Energii jeszcze mi nie brakuje, ale na jak długo? Tego nikt nie wie! :) Pozdrawiam.  @andrewBardzo dziękuję za ten piękny wiersz. Za te krople deszczu w betonowym świecie.                     Serdecznie pozdrawiam.  @Amber  Bardzo dziękuję! Ale mnie zaskoczyłaś takim oryginalnym porównaniem. Czyli fizyka i poezja to dawni kochankowie, którzy udają, że się nie znają. Siedzą teraz przy osobnych stolikach, wymieniają spojrzenia ponad menu, a kelner podaje im danie główne - kwanty z metaforą. :) @Annna2 Serdecznie dziękuję! Pozdrawiam.  @viola arvensis Dziękuję za te słowa — rumieniąc się i to bardzo. Jeszcze raz  dziękuję i pozdrawiam.  @m1234Bardzo dziekuję! Świetnie, że  ta restauracyjna scena nabrała własnego życia! Lubię ten obraz -  nieszczęsny bohater za ścianą z książkami, zegarek nadający s.o.s., a czas stoi w miejscu jak kelner z menu czekający na zamówienie.  Może właśnie tak działa poezja i fizyka razem- jedna mówi "uciekaj", druga "zostań i oblicz", a Ty siedzisz między nimi i zastanawiasz się, kto zapłaci za deser. :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...