Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

śnieg wirował padał lśnił skrzył się sypał
starczy chyba dudnił nie to już przesada
jemu dudnić nie wypada wybierz jedno
to...wirował by do rymu mi pasował
a w tym śnieżnym wirowaniu coś się
z nagła przypomina któraś tam z kolei zima
cisza choć to środek miasta lecz uliczka wąska
ciasna małe domki ganki światło lampy zza
firanki moje kroki dudnią głucho słowo
dudnią się przydało kiedy raz już zaistniało
pcha się jak natrętna mucha no i mówię
noc już głucha tak upiornie pusto cicho
jakie mnie tu niesie licho pod te drzwi
za którymi jesteś ty zawsze będę to pamiętać
tamtą zimę tamte święta ciebie miłość
było było było było to nie tylko pusty
rym to coś więcej ale co coś co spadło
kroplą słoną gdzieś na  serca dno

Edytowane przez Stary_Kredens (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

plus

w głowie mi świtała myśl
gdy ty do mnie miałeś przyjść
to nie była zima wtedy
ale lato pełnia szczęścia
ja gotowa do zamęścia
i pamiętam tamten dźwięk
serce pękło i ten lęk
było było coś tam spadło
tak jak słona kropla
w serce na dno.



Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jak miłość to chyba serce no nie ?, ale może coś zaproponuj chętnie podchwycę i zmienię
Pozdrawiam Kredens
Odpuściłbym sobie to "serca dno" jeśli już. Z tym że "kropla słona" też nie specjalnie. Obawiam się że przy takie dedukcji zostałby sam tytuł bo treść niespecjalnie odkrywcza, w dodatku "zbita" na kamień.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jak miłość to chyba serce no nie ?, ale może coś zaproponuj chętnie podchwycę i zmienię
Pozdrawiam Kredens
Odpuściłbym sobie to "serca dno" jeśli już. Z tym że "kropla słona" też nie specjalnie. Obawiam się że przy takie dedukcji zostałby sam tytuł bo treść niespecjalnie odkrywcza, w dodatku "zbita" na kamień.
i niech tak już zostanie, w końcu to tylko miało być żartobliwie o nieżartobliwym
Pozdrawiam Kredens
Opublikowano

Fajne, "pogoń" za rymami i jest opowiastka, jest też ksztynka humoru, a wszystko to,
to "Żal"... i co robić.? Uśmiechnąć się... :)
Podoba mi się sposób, w jaki całość została napisana.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Powraca , ale to wlaściwie dobrze , że w ogóle jest co wspominać , to tez ma swój urok, z czasem wszystko blednie i wtedy stać nas na patrzenie z przymrużeniem oka
Dzięki za czytanie i komentarz
Pozdrawiam Kredens

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...