Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

L'esprit de l'Escalier


Kiedy wiatr palcem maluje po wodzie
wieczne obrazy przeszłych i przyszłych dni
Twoją twarz, dla mnie uśmiech, tamte oczy
jedyne, co pozostało mi...

Kiedy wiatr palcem maluje po wodzie
rozkoszne chwile tak mienią się w toni
rozpamiętuję, myślę, widzę, czuję
jedyne, co pozostało mi...

Kiedy wiatr palcem maluje po wodzie
skapują jedna po drugiej cierpkie łzy
ciekną po deskach gęste jak żywica
jedyne, co pozostało mi...

Kiedy wiatr palcem maluje po wodzie
rzewliwy obraz śnionych nocami chwil
może pewnego dnia w końcu zmądrzeję
jedyne, co pozostało mi...

Kiedy wiatr palcem maluje po wodzie
widzę Cie tutaj, jakbyś przy mnie stała
wynurzyłem się, rozglądam wokoło -
ach, tylko woda mnie tak oszukała...

Kiedy wiatr palcem maluje po wodzie
przywołuje wszystko, co mówiłaś mi
gdy pytałem, czy będziemy na zawsze -
odpowiedź, która przyszła poniewczasie
jedynie tylko to pozostało mi...

Tonę



"Na pustej plaży ślady stóp
tak się odchodzi i nie wraca już..."

Opublikowano

Bardzo udanie pomyślana konstrukcja oparta na anaforach. Rymy jednak, nie traktując Ciebie tak obcesowo, są niewyszukane. I szkoda, bo pomysł jest bardzo ciekawy. Wiersz jest zabarwiony smutkiem, nostalgią. Krótkie jednozgłoskowe rymy nadają zawsze utworowi tempa, dynamiki, która w tym klimacie jest nie na miejscu. Puenta z tymi dwoma "mi" wyrzuconymi na koniec wersu do przemyślenia. Pozdrawiam szarobury

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena toż przecie od razu zastrzegłem że człowiek strzela a a Panbucek kule nosi.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Dzień dobry, trochę pan się spóźnił  Przepraszam bardzo, zabłądziłem w próżni  Skąd pan przebywa, opowie pan coś o sobie Jestem dziwną istotą, nie rozumiem sam siebie  Brzmi to znajomo, nie zawsze idzie nam po myśli  Oczywiście, lecz czuje, że moje życie to nieustanny wyścig  Za czym pan tak gna? Jeśli mogę wiedzieć Jasne, że tak. Mogę panu opowiedzieć  Goniłem za miłością i poprawą własnej egzystencji Nie wyszło mi to dobrze, a chciałem być jak sól tej ziemi A więc, co poszło nie tak? Zbyt bardzo się starałem, nie zadbałem o głowę  Teraz nie opuszczam myśli, jakby czarodziej rzucił klątwę  Zabrzmiało to poważnie, może Pan swobodnie spać? Mogę, gdy moje oczy nie mogą rady dać  Chciałbym bardzo Panu pomóc, ma pan jakieś zainteresowania? Uprawiałem dużo sportu, teraz każda czynność jest jak olimpiada Zresztą, jaki Pan? Nikt tak dobrze mnie nie zna, jak moje drugie ja Bardzo dobrze wiesz, że przez ciebie nie mogę spać  Nadchodziłeś zawsze, w najgorszym momencie Chciałeś mej poprawy, teraz jestem tu gdzie jestem  Ty mi doradzałeś, się mną opiekowałeś Gdyby ciebie nie było, było by mi łatwiej  Szanowny Panie, proszę o spokój  Byłem spokojny, lecz ty mi go zabrałeś  Wiem już jedno, odseparuje się od ciebie Ponieważ dla mnie nie jesteś, żadnym człowiekiem 
    • Róże   Że się słowik rozśpiewał nad tobą W ten czas gdy kwitła łąka i maj A słońce które dało ci kolor Widziało krew czerwieńszą niż kwiat   By ciernie co rdzeń plotły ku górze Chciały marzenia oddać niebiosom Mogły na strzępy potargać uczucie Bo ich błękity wziąć same nie mogą
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Samotny podróżnik - Tie-break/listopad 2025  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...