Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Chwilo ocieniona młodymi brzozami
Chwilo przewiewna
Chwilo zatrzymana groteskowo w pędzie
Chwilo głupiej miny
Chwilo ,,bez-tęsknoty'' i ,,bez-myślenia''
Chwilo ściszona
Chwilo zmazująca wczoraj i teraz
Chwilo mokra gąbko
Chwilo otwierająca skupienie i czucie
Chwilo brutalna
Chwilo rozpalająca entuzjazm i siły
Chwilo płomienna
Chwilo popychająca dalej i głębiej
Chwilo siłaczko
Chwilo rzucająca bombami w mosty
Chwilo nieugięta
Chwilo krucha jak martwa rozgwiazda
Chwilo złudna jak cień na wodzie
Czy ty jesteś posłańcem iskry
Słonecznego złotego jeziora
Przyjdź do mnie teraz siedzę i czekam
Przyjdź bez uśmiechu

Opublikowano

Ładna litania, Agnieszko, ale także mam wrażenie, że jeszcze czegoś brakuje. Myślę też, że "ocieniona" i "cienista" nakładają się na siebie.
Jeśli świadomie zacytowałaś Norwida ("do bez-tęsknoty i do bez-myślenia"...) - koniecznie weź w cudzysłów.

Pozdrawiam cieplutko,

Para:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Anno, dziękuję za odwiedziny pod wierszem :) Postaram się go jakoś prze- i rozbudować. Tak, Norwid świadomy, tylko pomyślałam, że to tak jak w baroku czy gdzieś, że poeci sobie po prostu brali wersy innych twórców i je przekształcali. To znaczy - nie wzięłabym bez cudzysłowu wiersza jakiegoś mało znanego poety, ale pomyślałam, że ta piosnka Norwida jest bardzo znana i większość osób się zorientuje... Na przykład Ty od razu się zorientowałaś :) Ale nie wiem, czy dobrze myślałam... Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zgadzam się, bo geograficznie Ziemia  nie jest w centrum wszechświata, ale dla ludzi jest, czy powinna być, co sie wiążę, ze powinni ją cenić i kochać. M. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ja lubię proste przesłania bo chcę wiedzieć,  co autor ma na myśli:). Pozdrawiam Tak jest, ale nie tak dawno skomentowałem wiersz, po czym napisano, że, jak zwykle, odwracam kota ogonem, Mogło tak być, bo ja bardzo wielu wierszu tu nie rozumiem i mój koment wydał się autorowi bez sensu. Pozdrowionka
    • Niech wybrzmi słowo ciche, szepczące, przeplecione aksamitną duszą, gdzie marzenia nigdy nie gasną — wiecznie trwają, nieskończone! Nie pomijaj wykrzykników — niech żyją w dni wpisane, jak w książki; nie krzyczące, że czegoś zabrakło, lecz mające litość po kropce, delikatne — jak ciszy oddech. Naucz mnie nowych liter; tamte — już wyświechtane — zużyły się bez pytań, w jedno długie zdanie, przez przecinki wyśmiane. Opowiedz mnie raz jeszcze — stroną nieporwaną, gdzie w ciszy anioł umiera, próbując przepisać życie na historię nową.
    • Imię bez głosu. Ciało bez granic. Krucha — jak snów porcelana, w mroku zrodzona, z gwiazd, popiołu i tchnienia. W niej śpią korzenie światła, płyną soki życia, jak krwiobieg rzek. W jej oczach odbija się milczenie planet. Gdy ją dotykasz — otwiera w tobie czas, gdy obejmujesz — zasiewa ciemność. Jest kołyską bez dzieciństwa, która nie umiera. Dla ciebie - powrotem w gwiezdny pył. .
    • @Alicja_Wysocka Piękny, delikatny wiersz! Naleweczki - dzika róża i orzech włoski - jako małe radości, które można sobie stworzyć nawet w trudnych chwilach. Ta metafora "zamknięcia się w słoiku" jest bardzo trafna i wzruszająca. Lubię też, jak subtelnie pokazujesz, że nawet w tej piwnicy, w tej samotności, pozostaje miejsce na nadzieję - zapach róży i światło przez okienko. Jest w tym coś bardzo prawdziwego o tym, jak radzimy sobie z trudnymi emocjami.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...