Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jestem litościwa
a miłosierdzie mam takie w oczach, że boli.
Wierzę w dobrych ludzi i w cuda
na szybach!

O, tutaj, ten z Asyżu, od zwierząt,
wśród braci mniejszych się modli.
Do niego litanie odmawiam,
palę gromnice!
Po co te gwoździe na parapecie?

Cierpliwość, to ja do nich mam świętą,
ale kalać świętości zasrańcom
nie pozwolę, to grzech!
A sio, paskudnice!

Panie, chodź pan z tą kamerą!
Ja tyle dobra mam w sobie, opowiem,
zrobiłam makijaż, włosy zakręciłam!
Poszedł, cholera,

a niech!

  • Odpowiedzi 48
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Oj Babo...
Jak Ty to robisz, że najbardziej banalne tematy brzmią w twoich wierszach tak jakoś inaczej.
Sam temat niestety coraz bardziej aktualny. Miłosierdzie ludzkie nie zna granic. Zwłaszcza w słowach (bez pokrycia)
Pozdrawiam ciepło
Lilka

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję za czytanie i próbę zrozumienia sensu wiersza, niestety wiele należy dopowiedzieć sobie samemu. Wynika to również z pewnej mojej nieudolności w przekazie, proszę o wyrozumienie
- wszyscy się jeszcze uczymy!
Zapraszam w przyszłości, pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dobro jest w każdym człowieku, należy je tylko dostrzec. Niektórzy
błądzą, lub tylko uprawiają pozory, by wykazać się lepszym od innych, tym wybranym, naznaczonym. Może nie należy utrzymywać ich w tym przekonaniu?
Dzięki za komentarz, serdeczności
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jest również dużo wolontariuszy, którzy bez rozgłosu, chęci zabłyśnięcia, nagrody - pomagają innym i są prawdziwym błogosławieństwem dla potrzebujących. Są również tacy jak peelka
w wierszu. Zaprzecza sama sobie, stawia ołtarze tylko na pokaz.
Na szczęście, tych pierwszych jest znacznie więcej, choć niektórzy ludzie potrafią być jeszcze (niestety) bardzo okrutni wobec zwierząt!
Bardzo się cieszę, że zajrzałaś do wiersza, serdeczności
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję ślicznie! Św Franciszek jest dla mnie ogromnym autorytetem, najbardziej jako Człowiek; nie zabiegał o świętość
ani o sławę. Poprostu był dobrym Człowiekiem, prawdopodobnie ze swoimi wadami i zaletami, z pewną dozą naiwności dziecięcej.
Kropla drąży skałę, ile jeszcze tych kropli spaść musi, by wszyscy ludzie zrozumieli, że nie są sami na świecie, że muszą żyć w zgodzie z naturą, a inne stworzenia też czują ból, strach, ale rówież - przyjaźń, wdzięczność, chęć życia.
Również serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Już sobie to wyobraziłam; masz piękny obrazowy sposób wyrażania
swoich odczuć! Cóż: lubię ludzi z fantazją, brawo dla kierowcy a zwłaszcza dla kucyka!
Serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Przyznam, że ten wiersz nie jest nowy, pamięta jeszcze czas tych
"cudów" na szybach, które przeszły falą przez kraj. Kiedyś sama pojechałam zobaczyć; nie byłam zachwycona, nie podobała mi się puszka na pieniądze i atmosfera fanatyzmu.
Bardzo trafnie to określiłaś:
"Nie wolno robić z wartości stopnia w schodach ani wycieraczki dla celów paskudnych." Czasem brakuje prawdy, szacunku, uczciwości
w stosunku do siebie i innych.
Myślę, że każdy może błądzić, ale znacznie gorsze jest celowe wykorzystywanie naiwności ludzkiej.
Stosunek cżłowieka do wszystkiego co nas otacza, do innych ludzi, zwierząt, roślin, natury jako całości, świadczy o nas, niestety, nie zawsze dobrze.
Uściski - baba
Opublikowano

Izu, poznałam Cię dawno, chociaż tylko tu, ale wiem. i wiem jak postrzegasz świat. i za to postrzegania świata Cię kocham i choć mnie boli to i owo, kłaniam się czapką do ziemi (nawet copkę włoze, coby móc na kwile zdjąć! :*)
nie jestem obiektywna co do Twojego pisania. jest ono tak dobre i tak jednoznacznie określające Autorkę, że nie sposób mi.
ściskam Cię najczulej i buziaki wysyłam serdeczne.
p.s. zajrzyj na mejla
:****

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Wkładaj już czapkę Tara i nie zdejmuj! Nie onieśmielaj mnie, nie zasługuję na pochwały. Czasem taka wielka zołza ze mnie wyłazi, że sama się dziwię, jak się we mnie mieści! Już zaglądam!
Cmok, cmok!
Opublikowano

Dobra Babo...
Jeśli odpowiadając miałaś na uwadze POTENCJALNĄ zdolność do dobra, to istotnie... Niemniej tak jak mądrość potwierdzają uczynki, tak też... Spisuj się nadal - dobro jest w tobie, stąd też tak piszesz... również mi. Dziękuję. :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję, miło mi, komentarze - to zasługa moich Gości, lubimy
widać wzajemnie wymieniać zdania, a każdy ma coć ciekawego do powiedzenia.
Cieszę się, że to napisałeś, serdecznie pozdrawiam
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...