na bieżni pragnień

[Kraft_]

kilka dialogów popełnia falstart
wstępem do początku niebytu
wskazując nasze miejsce poza nami

przerwane bólem ku szczęściu
walentynkowe serce pędzlem malowane
w przeżycia ekstremalne gdzieś pomiędzy
nieodwracalnymi zmianami w mózgu

czekając na narodziny kobiety
kiedy mieszka w tobie ktoś inny
ktoś inny niż myślałem
ukłucie zwiędłej róży
kaleczy stygmaty na piersiach

ostatnia kartka nieba nad nami
poszukuje słów do wiersza
a najbardziej chory lekarz
na recepcie wypisuje przetrwanie

[Kaliope_X.]

boli ten stan niebytu
bez miejsca przystani
wśród kartek czarno-białych
zajętych dialogami

boli to sztuczne serce
znów z papieru udręka
wymalowana róża
kolcem szczęście nęka

boli czekanie narodzin
nie wróci co minęło
stygmatem przeszłych godzin
dotknięte, znów poczęło

błądzić pod niebem i boleć
w nieświadomości ginąc
moje serce, strofami
nieba nie chce minąć

przetrwaj ze mną ten bieg...

[Kraft_]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ok ;)))

[Kaliope_X.]

...tak najłatwiej mi cokolwiek powiedzieć.
Ale - poruszył mnie Twój wiersz.

ok, że ok ;)