Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

o magdaleno magdaleno
sponiewierany jestem weną
i niech to piorun trzaśnie
skrybię skrybię nie zasnę

bzdur piszę stek za stekiem
wyssałem rymy z matki mlekiem
częstochowskie mniej krymskie
a wakacje były rzymskie

co z tego kogo to
paranoi moich sto
rudy jasiek blond małgośka
żołądkowa była gorzka

zgniłe gruszki kwaśne śliwki
wszystkie wiersze robaczywki
alfred nobel zaś niestety
nie docenia traum poety

i tak z jajem lecz bez jaj
robię sobie ajajaj
całkiem z siebie pośmiewisko
we łbie kiełbie no i ślisko



Wolin 09 III 2012

Opublikowano

Do diabła z weną rzekł poeta...

nie będzie mi tam jakś wena
szeptała słów do uszek
przygarnę z głowy to co jest
wypełnię stos poduszek

uspokojony pójdę spać
a słowa spod pierzyny
wyfruną jak spłoszony ptak
nie zbudzą mi rodziny

A wena niechaj idzie precz
drzwi zamknę z głośnym trzaskiem
i tak powróci jak ją znam
najbliższym bladym brzaskiem

Pozdrawiam wesoło
Lilka







Opublikowano

na jaja świąteczne ciut za wcześnie Czarku, ale na kobietę nie poradzisz. a na Magdaleny szczególnie - wiem coś o tym :(( to częste imię, imają się bzdury przy takim imieniu :)
pozdrawiam
S.
+

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


bo widzisz : one w którymś momencie bardziej skupiają uwagę na kosmetykach ( na sobie !!! :-( ... ) niż na facecie . Bo mają tę niedoskonałość ...
Ja też chcę mieć jakąś - np . cellulitis poetycki ...
To grzech ?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Magdalena przede wszystkim by dopasować do weny , ale niejaki Vox coś tak kiedyś wyśpiewywał . Niemniej cenne spostrzeżenie : Magda , Lena , może nawet Magdalena Blu ... No tak - Vox , i ... brzmi jak piosenka . Zgadza się ;-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Gęste pnącza, coraz skuteczniej zniewalają bieg. Blokują już i tak trudną drogę. Na domiar złego kawałki ścian i wszelkich innych śmieci, jeszcze bardziej utrudniają parcie do przodu. A jest ono przemożne, bo też cel dla mnie istotny. Niestety. Ilość przeszkód powiększa nieustannie skale trudności.          Powstają wciąż nowe i bardziej upierdliwe. Blokują uparcie drogę. Jakby coś mnie chciało zniechęcić, wyrzucić poza nawias, gęsto zapisanej kartki, dając do zrozumienia, że jestem niepotrzebnym elementem w tej całej układance, w której nie wiem, co jest grane. Czy fałszuje orkiestra, czy wręcz przeciwnie – nie pasuję, do tonacji i rytmu świata, a cały mój wysiłek, pójdzie na marne.      Może na szczęście, nie dla całego, ale i tak, trudno mi przebrnąć przez ten, nieprzychylny tunel. Poza tym, nie mam pewności, czy warto, chociaż przeminą bezpowrotnie, jakiś bliżej nieodwracalne chwile.    Jednak  promień przywołujący, coraz słabiej, acz stanowczo, wyznacza drogę. Cel jest tak blisko, a jednocześnie tak daleko. Czynniki utrudniające, przytłaczają ze wszystkich stron. Kolczaste druty jaźni, dławią i ranią niemiłosiernie.      Pomimo, że  wołanie już trudno słyszalne, odczuwam jakieś dziwnie rozpaczliwe przynaglenie. Mówi o tym, że za chwilę może być za późno. A wystarczy tak niewiele. To właściwe już tylko same echa, powtarzają wciąż to samo.   A jednak. Niemożliwe, może byś możliwym. Jeszcze trochę rozgarniania przeszkód i wchłonę sensowne wytłumaczenie. Może jeszcze nie wszystko stracone. Widzę przysłowiowe światełko w tunelu. Błyszczy daleko, lecz odległość, jakby krótsza. Mam w sobie więcej energii, spotęgowanej widocznością celu, lecz może to tylko, złudzenie.       Cholera. Światełko zaczyna zanikać. A przecież w jakiś niepojęty sposób, jestem prawie u celu podróży. Nawoływanie było przecież bardzo silne. Aż prawie bolało. Nie chcę popełniać błędów, ale czasami tak mam. Mylę cel. Może teraz, zmylił, mnie?    Jestem wewnątrz umysłu. Niestety. Przybyłem chyba za późno, bo raczej już po sprawie. Nie mogę nic na to poradzić. Czuję się jak ścierwo, wyciągnięte z zamrażarki, którym ktoś stuka, o kant przegapionej powinności.   Mogłem bardziej uwierzyć w przeszkody, by mieć większą pewność, że je pokonam, chociaż trochę wcześniej. Dupa ze mnie, a nie empatia! Może wystarczyło kilka słów zrozumienia. Przepraszam – wypowiadam w myślach – patrząc na nieruchomą ciszę.  
    • Widziałem ją w śnie? Była na ulicy? Znałem ją?   W innym śnie: Jawił się jej zarys na krętych schodach. Prowadzą one do krzywej wieży…    
    • brzmi jak terroryzm zawsze będę zdania że najlepszy jest dobry król. polska już królem okrzyknęła postać znamienną  ale zapomnieli . a najlepiej będzie jak nam będzie Duch hetmanił
    • Wielość twierdzi o drugiej istnieniu nietaktownie, że dwutaktowna czyli taka nijako dwoista Druga o pierwszej takoż, trzecia urojonej szuka, sztuka lub sztuką w pigułce lub pigułkach doszukać wszech istnienia. Kompletna schizma bez cierpienia i dwoistości biegu zdarzeń jak dwubiegunówka czap polarnych Tylko orać wypługować wyplantować etc. Trybun wrzeszczy zgiń przepadnij a sam nie raczy się wpasować    
    • @KOBIETA @Manek Dziękuję. :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...