dzieciństwo/dorosłość
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 13 960
kiedy słońce zgaśnie
kiedy księżyc zaśnie
świat ciemność pokryje
ludzki los odkryje
los o końcu świata
dla każdej siostry i brata
bez żadnej manipulacji
dla całej cywilizacji
bo kiedy słońce zgaśnie
odżyją ludzkie waśnie
zapłoną złośliwe ogniki
twarze popłochu i paniki
która doprowadzi do zera
po którym człowiek umiera
umiera bezpowrotnie
jedyny raz ale okropnie
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 60 odpowiedzi
- 905 wyświetleń
-
człowiek pies 1 2 3
Przez viola arvensis, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
- człowiek
- współczesność
- (i 3 więcej)
- 41 odpowiedzi
- 644 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 487 wyświetleń
-
- 23 odpowiedzi
- 572 wyświetleń
-
- 22 odpowiedzi
- 400 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Rafael Marius · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Będę go obserwował. Ma byś cieplej w nadchodzących dniach. Dzięki temu jeszcze trochę pożyje. -
Przez FaLcorN · Opublikowano
@Rafael Marius Jest w Sekretowie poeta Rafael co tworzył pieśni, treny, sonety niestety wszystkie sylaby pogubił gdy się wpatrywał w dekolt kobiety -
Przez Mel666 · Opublikowano
Drzewa zapadają w zimowy sen, a ja, wracając z odległych, wydeptanych ścieżek, czuję oddech nieba, wilgotny od deszczu i wspomnień. Witasz mnie pocałunkiem; cichym, znajomym- jego smak kryje subtelną gorycz, cichy ból, jak koniec czegoś, co kiedyś lśniło. Listopad ma inny odcień, pozbawiony słodyczy; przywożę ze sobą marzenia, kruche jak szkło, a ty pozostajesz z cieniami, reliktami przeszłości. Mogłabym odegrać tę rolę, pozwolić śmiechowi zabrzmieć pusto, mogłabym poddać się oswojonej bliskości,miłości lecz posmakowałam surowych krawędzi wolności. Teraz pragnę prawdy, która się nie łamie, radości, co nie zna kompromisu; być całą, nieujarzmioną, po prostu być. -
Przez Nieznajoma Samobójczyni · Opublikowano
Pętelko, oj pętelko... Ludzie tu, me uczucia znają Proszą mnie o zaprzestanie Jednak ja tak nie potrafię Chciałabym lecz nie widzę sensu, w tym czymś co zwiemy życiem Pętelko, oj pętelko Czemuś ty mnie polubiła? Czemu tyś mnie w się zgubiła? Lubić cię, o pętelko, jest wielką zgubą dla życia mego Lecz zaprzestać nie potrafię! Zbyt mnie sobą fascynujesz. A dokładniej ty, Samobójstwo, które skrywasz się pod postacią pętelki. Jesteś tak ciekawe że lgne do ciebie A moja ciekawość powoduje że jestem coraz bliżej krzesełka Każdy dzień Oh pętelko, jestem bliżej ciebie Każdy dzień powoduje coraz większe utrapienie Lecz co pocznę? Kiedyś może ciebie uroczyście przywitam, Albo pożegnam raz na zawsze... Tego nie wie nikt. Nawet ja sama..... -
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się