Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

przyszła baba do doktora
i tak mówi:
jestem chora

doktor na to:
babo chora
niech koperta będzie spora

bo uważa, że to wiecie
zdrowie jest najdroższe w świecie

Opublikowano

dzisiaj baba u doktora
co to znowu pani chora
głośniej prosze bo nie słyszę
pani mówi że ma chcicę

tu eskulap się nabzdyczył
wstał zza biurka no i krzyczy
ja to nie mam kompetencji
pani musi do agencji

rozryczała się babina
bo to przecież nie jej wina
lekarz już się uspokoił
wyjął z biurka flaszkę coli

teraz chyba was zaskoczę
chwycił pióro no i bloczek
coś pomruczał sobie jeszcze
i bazgroli na recepcie

przed zaśnięciem zimna cola
oraz dawka bromu spora
tu u baby łzy na twarzy
sok z żurawin mi się marzy

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




babo chora ty na chcicę
tej choroby ja nie widzę
chyba płacić chcesz w naturze
lecz wyzwanie jest zbyt duże

dla mnie ważna tylko kasa
wolę z żoną być na wczasach
nie chcę baby co choć chora
zbałamucić chce doktora

Dziekuję Jacku, że zajrzałeś, miło mi.
Pozdrawiam serdecznie:)))

Opublikowano

babo, babo zdrowiej szybko
jadaj tylko ryżyk z rybką
nie pal, nie pij, nie używaj
wtedy długo będziesz żywa

a doktorów wszelkiej maści
by się chronić od zapaści
omiń zawsze łukiem szerszym
będziesz żyła w stresie mniejszym

Pozdrawiam z usmiechem
Lilka






Opublikowano

przyszła baba bez koperty
i dylemat miała wielki
jak zapłacić doktorowi
i nie stracić przy tym...głowy

doktor prosi za kotarę
baba ufa mu na wiarę
brak mamony tutaj dźwignią
a zapłatą - to libido.

samo życie. taka, prawda: masz kasiorkę masz opiekę,
wesoło pozdrawiam:))

Opublikowano

Wiersz tak dowcipny, że sam się prosi o dopisek :-))). Pozdr, ciepło. A


pomyślała baba chwilę
grosza nie dam póki żyję
ozdrowieję jeśli trzeba
jeśli umrę to nie biedna

dziś na grobie kwitną bratki
no a doktor?
ten się martwi
że przykładem baba świeci
nie na chwilę lecz na wieki


Opublikowano

cała prawda:)

przyszła baba do lekarza
kwęka stęka i biadoli
czy pan sobie wyobraża
w krzyżu mnie tak mocno boli

lekarz chrząknął oddech złapał
wszak był to już człowiek stary
i za uchem się podrapał
wcisnął mocniej okulary

przepisał jej smarowanie
dobry balsam proponował
w jej oczach zyskał uznanie
odpowiednio ją skasował

z pozdrowieniem:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Oxi, bo nie wiem , czy śmiać się , czy płakać nad moim wierszykiem, nad babą, czy nad naszą służbą zdrowia? Pozdrawiam serdecznie:)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Oxi, bo nie wiem , czy śmiać się , czy płakać nad moim wierszykiem, nad babą, czy nad naszą służbą zdrowia? Pozdrawiam serdecznie:)))
A nie, nie nad Twoim wierszem! Chodziło mi o służbę zdrowia, niestety. O temat, któy poruszasz. Wcale on nie śmieszny, chociaz podany lekko i satyrycznie. :-)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Oxi, bo nie wiem , czy śmiać się , czy płakać nad moim wierszykiem, nad babą, czy nad naszą służbą zdrowia? Pozdrawiam serdecznie:)))
A nie, nie nad Twoim wierszem! Chodziło mi o służbę zdrowia, niestety. O temat, któy poruszasz. Wcale on nie śmieszny, chociaz podany lekko i satyrycznie. :-)

Cieszę się Oxi, że to tylko o służbie zdrowia. Oczko ;-))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...