Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

z tego miasta

Justyna_Dziadak
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Justyna_Dziadak

Justyna_Dziadak

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano


z tego miasta wysyła się pozdrowienia
życzymy równie udanych podróży –
to się tak jakoś pisze
i ma się cztery albumy zdjęć i wspomnień

o tym że tutaj
pierwowzory odbijają się w szkle
a czas dłutem rzeźbi
masy bez treści

że nieświadomość plami płótno
przedstawiając trudne scenki z życia
krzyczy że sztuka
umie mówić już tylko o sobie

i spłoszona dniem
mieszka w dłoniach jak zdobna rękojeść
broni się przed umieraniem
w tajemnicy na oczach

że pojęcia przekręcają się na drugi bok
tracąc na znaczeniu
i nawet mapa ciała nie jest pewna

że komuś zaświtała myśl
by pokazać świat
z własnej perspektywy-
te półtora metrów
nie przyprawi nikogo
o zawroty głowy

że w filmowych klatkach
choć słowa się kończą
gdy miały nie wygasać w połowie
drogi między zębami a językiem
nie czując krat
ktoś krzyczy
fest manifest
jeszcze sztuka nie umarła
ale nie nazywają jej już
po imieniu
HAYQ

HAYQ

Opublikowano
Opublikowano

ładnie Justyno, jeśli to debiut, to gratuluję.


pierwowzory odbijają się w szkle
a czas dłutem rzeźbi
masy bez treści

(...) nieświadomość plami płótno
przedstawiając trudne scenki z życia
krzyczy że sztuka umie mówić
już tylko o sobie

i spłoszona dniem
mieszka w dłoniach jak zdobna rękojeść

świetne :)
Pozdrawiam.
PS
półtora metra

Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano

Justyno, to ciekawy wiersz.. są świetne fragmenty, które chyba każdy autor chciałby
mieć w swoich wierszach, albo tylko w jednym, jak powyżej. Tego..że..
jak dla mnie, trochę za dużo, ale ogólnie pozytywny odbiór.
Pozdrawiam... :)

Justyna_Dziadak

Justyna_Dziadak

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


to chyba najmilsze sława jakie kiedykolwiek przeczytałam, jestem bardzo wzruszona nimi. A co do, że... nie miałam innej koncepcji by spiąć to wszystko jakąś klamrą...

serdecznie pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Naram-sin
      liryka pływa w rosole

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Już tytuł zwiastuje smakowitą zawartość.   Wydaje mi się, że jądrem tego wiersza są zioła (lubczyk, pietruszka, seler), jako łącznik między rzeczywistością liryczną i kulinarną, między tym, co materialne i duchowe. Oznaczają one zmysłowość (zapach, kolor), która poprzez funkcję sensoryczną otwiera się na świat symboli. W końcu to z doznań zmysłowych nasz mózg rekonstruuje obraz świata.
    • Naram-sin
      Litania

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      To mi przypomniało dowcip. W pewnej wiosce wydarzyła się powódź i woda zaczęła zalewać domostwa. Jeden człowiek wlazł na dach swojego domu i zaczął modlić się do Boga, błagając o ocalenie. Po jakimś czasie do zalanego domu przypłynęła łódź, a kierujący nią człowiek zawołał: - Hej ty, tam na dachu, zejdź, to cię uratuję. Gość z dachu odkrzyknął. - Nie trzeba, mnie uratuje Pan Bóg. I dalej zaczął się modlić. Po kwadransie przypłynęła druga łódź i sytuacja powtórzyła się. Po półgodzinie przypłynęła trzecia łódź, lecz facet na dachu wciąż odpowiadał, że nie potrzebuje pomocy, bo Bóg na pewno go wysłucha i ocali mu życie. W końcu woda powodziowa podniosła się jeszcze wyżej, i człowiek z dachu utonął. Po śmierci, gdy już trafił na Sąd Ostateczny, zaczął się awanturować z Panem Bogiem: - Dlaczego mnie, Boże, nie uratowałeś przed powodzią, gdy się tak do Ciebie modliłem, tak Ci ufałem!? A na to Pan Bóg: - Jak to!? Toż wysłałem do ciebie trzy łodzie, a ty z żadnej z nich nie skorzystałeś!
    • Naram-sin
      spoiny

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Wiatr wieje, dokąd chce. - cytat z Biblii. Jeden z kluczy do wiersza.   Pierwsza cząstka utworu może odnosić się do Ukrzyżowania, a jeśli ze św. Janem Ewangelistą powrócimy do początku Wszystkiego i do sprawczej mocy Słowa, to uwięzione  (w ciele umierającego Zbawiciela) słowo jest dopełnieniem tego cyklu, końcem, ale i początkiem. Jednocześnie wiatr (duch, boskość, omnipotencja) staje się wektorem nadziei na życie, trwanie, stabilność świata. Wyobraziłem sobie Słowo jako znak, który należy do materialnej części rzeczywistości, i jego sens, niesiony wszechmocnym powiewem (rzeczywistość duchowa); na tym klasycznym semantycznym dualizmie można oprzeć interpretację nie tylko wiersza, ale całej koncepcji Genesis, a także zwycięstwa życia nad śmiercią.  
    • Naram-sin
      aranżacja wnętrza

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Świetnie napisany. Uśmieszek w tekście - sympatyczny signum temporum. Puenta wieloznaczna, ułożona wielowymiarowo (a to niełatwa sztuka, biorąc pod uwagę, że chodzi raptem o trzy słowa), może być nawet zinterpretowana w duchu chrześcijańskim (jestem tego prawie pewien). Pustka lub chaos moralny to diagnoza oczywista w aktualnej rzeczywistości. Kiedy widzę popisy antyreligijnych szyderców, to zawsze przypomina mi się wiersz Szymborskiej Ostrzeżenie:   Nie bierzcie w kosmos kpiarzy, dobrze radzę. (...)   To tak a'propos twojego do góry nogami.      
    • Naram-sin
      Dyle ma Ty

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Nie miało być czasem bez tego drugiego to?   Pozdrowienia od Telimeny.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...