Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

on chudziutki i malutki
ona taka sama
na skrzypeczkach przygrywają
śmieszna z nich jest para

taka pasja połączyła
tych malutkich ludzi
lecz pomału to i miłość
widać w nich się budzi

on na skrzypkach wciąż wygrywa
ona mu przygrywa
razem nieźle dają radę
każde niech tak trzyma

żeby im się w życiu grało
tak jak tu na scenie
będą parą znakomitą
niejednych marzeniem

Opublikowano

Niech wszystkim będzie fakt znany,
że dźwięk skrzypiec jest ładniejszy
od trąb, puzonów, talerzy,
fletów, dzwonków i gitary

http://www.youtube.com/watch?v=rqg0l43dbv4

A co do wiersza to w trzeciej strofie nie pasuje mi wygrywa i zaraz ona mu przygrywa. Tak nakładają się na siebie prawie te same słowa.

Opublikowano

ja bym troszkę urozamicił aby każde grało na swoim instrumencie

on chudziutki i malutki
ona taka sama
i oboje tylko grają
od samego rana

on na skrzypkach skocznie grywa
jak Jan Kulka w świecie
ona też mu towarzyszy
gra na prostym flecie

grają walce menuety
wciąż są tylko razem
czy muzyka ich zjednoczy
to życie pokaże

choć muzyka jest dość ważna
za mało na miłość
w życiu inne priorytety
by godnie się żyło

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dziekuję Johny za odwiedziny i za podesłanie fajnych skrzypków ;-)

Mnie się wydaje , że jest dobrze, gdyż robią to samo, więc jest to prawie tak samo nazwane. Tak mi się ułożyło od ręki, ale troszkę wymyśliłam:
on na skrzypkach ton prowadzi lub
on na skrzypkach gra melodię

Chociaż nie ukrywam, że wolałabym, żeby było tak jak jest.
Pozdrawiam serdecznie:)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Marku miło mi, że zajrzałeś do mnie i zostawiłeś komentarz. W sprawie wygrywa-przygrywa j.w. chyba , że masz jakieś propozycje?
Pozdrawiam serdecznie:)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Jacku dziekuję, że poświęciłeś mi tyle czasu układając miły wierszyk, puenta też ciekawa i fajna, ale jeśli dotyczy mojego wierszyka, to chyba bardziej w nim chodzi o to, żeby życie układało im się tak jak ta gra na skrzypkach.
Pozdrawiam serdecznie:)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...