W pełni

[asher]

Była pełnia. Blask księżyca niemal raził w oczy. E. przewracała się na łóżku, nie mogąc zasnąć. Dulux co chwilę podnosił łeb i przypatrywał się jej czujnie. Pomyślała, że może to przez niego. Zajmował sporą powierzchnię łóżka, zabierał jej kołdrę, wydzielał niesamowite ilości ciepła. Otworzyła okno i głęboko oddychała. Puls jednak nadal miała przyspieszony, a ścisk w dołku nie ustawał. Nie pomogły dwa ziołowe Nervomixy zażyte przed snem ani medytacje. Doszła do wniosku, że to skutek nerwicy z powodu męża i nic nie można na to poradzić. Nie chciała używać barbituranów, bo w jej sytuacji o uzależnienie było naprawdę łatwo.
Mąż spał w drugim pokoju, nie mając żadnych stresów, lęków ani wątpliwości. Po prostu wszystko olewał i było mu z tym dobrze. Chrapanie zza ściany dodatkowo ją przygnębiło. Był nędzną karykaturą mężczyzny, trzpiotem i pijakiem. Działał z regularnością robota. Wstawał po 5, jechał do pracy, kończył o 15, lecz tak po prostu do domu nie wracał. Szedł na fuchę, tam jadł i pił wódkę, wcale nie licząc się z jej uczuciami. Wracał przed 22.00 i od razu właził do nie zaścielonego rankiem łóżka. Z jednej strony E. było to na rękę, bo obiadu ani kolacji szykować nie musiała, z drugiej jednak prowadzenie domu dla samej siebie nie miało większego sensu. Wyszedł z niego prawdziwy diabeł już 5 lat po ślubie, ale jak każda młoda kobieta, żyła nadzieją, że się zmieni - i tak minęło następne 15. Kiedy wreszcie stwierdziła, że ma go dość, na rozwód było już za późno, a jakiekolwiek romanse przestały mieć znaczenie. Nie czuła się już atrakcyjna i wszelkie formy adoracji ze strony mężczyzn traktowała jako głupotę, zboczenie albo brak logiki. Pogodziła się z losem i gotowała, prała, sprzątała, jak Bóg przed nastaniem feminizmu przykazał. Co dnia obserwowała, jak on wykonuje swoje stąd-dotąd, zapada się w fotel i gapi na jakiś durny mecz czy film kryminalny.
Mijali się we mgle. Ona mieszkała w salonie, on w małym pokoiku z drugiej strony. Miał nawet własny telewizor i lodówkę. Poza tym żył po spartańsku, bo to nie wymagało częstego sprzątania. Do starcia dochodziło jedynie wtedy, gdy spod szpary w drzwiach przenikały na jej włości kłęby kurzu albo brudne okna narażały ją na wstyd przed sąsiadami. Czasem chodziło o psa. Sam przyniósł Duluxa, a potem przestał się nim interesować. Poza tym cisza, jak w rodzinnym grobowcu, rozdzierana z rzadka głosem komentatora sportowego lub rozmowami w serialowej kuchni.
E. obróciła się na wznak i tępo patrzyła w sufit. Zrozumiała, że to poczucie zmarnowanego życia odbiera jej chęć do spania. Lekko kopnęła Duluxa, przewracając się na bok. Mruknął niezadowolony. Posłała mu czułego cmoka. Podczołgał się i liznął ją delikatnie w nos.
- Nie wolno, Dulux. Wiesz, że pani tego nie lubi.
Pies podważył łbem jej rękę. Zaczęła głaskać go i tarmosić za uchem. Blask księżyca raptem przybladł, ale nie zwróciła na to uwagi.
- Dobrze, że jesteś, piesku. Gdybyś bardziej lubił Pana, byłoby mi gorzej na świecie.
Zamknęła oczy, nie przestając go głaskać. Po dłuższej chwili stwierdziła, że blask przenika przez zasłonę powiek i razi ją jeszcze bardziej.
- Co jest z tym księżycem? – mruknęła, siadając na łóżku.
Ale księżyc był daleko i wcale już tak nie jaśniał. Źródło oślepiającego blasku pochodziło z pokoju jej męża. Wiązki światła przebijały się przez szpary w drzwiach, przez co wyglądały one, jak skąpane w słońcu. Przerażona E. wtuliła się w kąt między oknem a ścianą i podkurczyła kolana. Dulux w jednej chwili zwiał pod łóżko i tam cicho skomlał.
Z pokoju męża dochodziły dziwne dźwięki, szmery, stuki, może szepty. Nie wiedziała ile to trwało, ale miała wrażenie, że długie godziny. Kiedy zerknęła na zegar, okazało się, że raptem półtorej minuty. Blask znikł tak niespodziewanie, jak się pojawił. E. podeszła na palcach do drzwi i pilnie nasłuchiwała. Omal jej serce nie stanęło, gdy znów usłyszała głośne chrapanie. Nie zdecydowała się sprawdzić czy z mężem wszystko w porządku. Wstąpiła do toalety i pospiesznie uciekła do łóżka. Wołała Duluxa, on jednak ani myślał wychodzić z kryjówki. Zakryła się kołdrą i w końcu usnęła.
Obudził ją delikatny pocałunek. Uśmiechnęła się lekko i otworzyła oczy. Mąż siedział na łóżku, głaszcząc czule jej włosy. Poderwała się gwałtownie, zażenowana tą sytuacją.
- Co jest? Gorzej ci? – zapytała niepewnie.
Mąż nadal uśmiechał się łagodnie, bynajmniej nie zbity z tropu jej reakcją.
- Śniadanie gotowe – powiedział tylko i wyszedł.
E. zajrzała pod łóżko. Dulux patrzył na nią szeroko otwartymi oczami. Cmoknęła, wyciągając ku niemu rękę. Liznął ją, lecz wychodzić najwyraźniej nie zamierzał. Usiadła na łóżku, nie wiedząc co robić. Była przerażona.
- Elu, nie daj się prosić – usłyszała i złapała się za głowę.
Ten facet albo nie był jej mężem, albo w nocy do reszty postradała zmysły.
Postanowiła zaryzykować. Najpierw poszła do łazienki, potem zajrzała do kuchni. Mąż siedział przy suto zastawionym stole, ogolony i w świeżo wyprasowanej koszuli. Omiotła wzrokiem idealnie pokrojone bułki, salaterki pełne past serowych, sałatek, płatków owsianych i spojrzała na niego błagalnie. Poza tym, że wyjątkowo o siebie zadbał, nie dostrzegała żadnych zmian w jego wyglądzie. Tylko to, jak się zachowywał, nakazywało jej ograniczyć zaufanie. Nie mieściło jej się w głowie, że w ciągu jednej nocy tak zdeprawowany człowiek, może doznać olśnienia i próbować wszystko naprawić. Skosztowała pasty. Była wyśmienita, jak zresztą wszystko, co przygotował. E. nie podejrzewała się o taki apetyt. Z reguły jadła rano jabłko, jogurt albo kawałek ciasta, a tymczasem zmogła cztery bułki i wciąż chciała jeszcze.
Kiedy wyszedł do pracy, odwiedziła jego pokój. Tam też nic nie uległo zmianie, oprócz tego, że panował idealny porządek. Pokręciła obolałą głową i zamknęła za sobą drzwi. Po chwili Dulux przyniósł w pysku smycz. Wyszedł spod łóżka dopiero, gdy zostali w domu sami.
Przez pierwsze kilka tygodni obserwowała zachowanie męża, nie bardzo wiedząc do kogo zwrócić się o pomoc, jednak wnioski z tych obserwacji okazały się na tyle krzepiące, że żadnej pomocy nie potrzebowała. Szeroko otwierała za zdumienia oczy, widząc, jak on wstaje rano, przynosi jej śniadanie do łóżka, a po pracy punktualnie zjawia się na obiad, jak naprawia najmniejszą usterkę, jak z pietyzmem podchodzi do każdej czynności, którą wykonuje. Często poruszał razem z nią ważne, życiowe tematy, popijał herbatkę z hibiskusa lub aronii, oglądał telenowele, chodził na długie spacery po parku, wieszał pranie. Niepostrzeżenie stawał się mężem idealnym. Ale najbardziej zaskakiwał ją w sytuacjach intymnych. Gładko ogolony i pachnący drogimi perfumami, najpierw czarował uśmiechem. Uśmiechał się jakoś tak miękko, delikatnie, czule. Później włączał relaksacyjną muzykę, zapalał kadzidełko z drzewa sandałowego albo kominek pot puri i robił jej masaż przy użyciu wyszukanych olejków do ciała. Rozpływała się w jego rękach, a to wcale nie był koniec rozkoszy. Kiedy ssał jej palce u stóp, przed czym się wcześniej wzbraniał, orgazm – nierzadko wielokrotny – był kwestią sekund. Eksplodowała i zasypiała w jego ramionach, budziła się i nie wierzyła, że to wszystko dzieje się naprawdę.
Był tylko jeden mankament, ale drobny. Nowy mąż miał dziwaczne upodobanie do zjadania domowych roślin doniczkowych. Potrafił w kilka dni wykończyć wszystkie kwiaty, które z wielką pieczołowitością hodowała. Z początku drażniło ją to bardziej, niż wcześniejsze napady pijackiej czkawki, odór trawionego piwska i nie kończący się głos komentatora sportowego w telewizji, jednak szybko znalazła na to sposób. Raz na dwa tygodnie jeździli po nowe kwiaty i uzupełniali zjedzone zapasy. Wystrój domu tylko przez to zyskał, bo ciągle pojawiały się nowe elementy.
W rok mąż odbudował wszystko, co przez 20 lat tak skutecznie niszczył. Mało, rozkochał ją w sobie bezgranicznie. Była szczęśliwa. Spała świetnie. Któregoś ranka przy wyśmienitej jajecznicy z papryką i pomidorami, pomyślała, że brakuje im już tylko dzieci, ale zaraz wmówiła sobie, że przecież nie trzeba w życiu mieć wszystkiego.

[natalia]

i było mu z tym dobrze na świecie. = po co jeszcze "na świecie"?

Rozpływała się w jego rękach, niby masło na patelni, = nie no piękne porównanie... jak już to roztapiała, bo masło na patelni się roztapia a nie rozpływa, no i .....ech może coś innego wymyślisz co? jak masło na patelni?! to brzmi tak nieczule! nie psuj dobrego opisu takim sformułowaniem

rozkochał ją sobie = a nie w sobie?

Była szczęśliwa, spała świetnie. - :) heh, rozumiem, że ważne jest zaznaczenie, że nie miała już problemów ze snem, ale może w osobnym zdaniu np tę kwiestię zamieścić?

każda kobieta ma takiego kosmitę, jakiego poślubi. - no i tym zdaniem pogrzebałeś moją piękną wizję, że w ową tajemniczą noc nawiedził jej męża anioł, który ostro skrytykował jego zachowanie i nakazał poprawę, bądź wysłannik księżycowych sal, któremu nie spodobało się, że Ela cierpi katusze przez męża i zwala to na Książyc :) a Ty mi tu z kosmitami...

no i czemu "E."? co ona proszek do prania? Nie rozumiem dlaczego nie można od początku napisać "Ela"


aaa poza tym wszystkim super mi się czytało :) i potrzebowałam dziś baardzo takiego opowiadania, takiej historyjki z happy andem, dziękuję :)
lekka i przyjemna, w sam raz na przedpołudnie

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

[Leszek_Dentman]

W pierwszej chwili pomyślałem,ze załapałeś robotę w reklamie. Potem zmieniłem zdanie- teks jest jak zwykle fajny.
PS. masło, zanim się stopi jednak się rozpływa.

[natalia]

ok Leszku, ale i tak uważam, że porównanie chybione
ale to tylko moje zdanie :)

[asher]

W Szortach (SZORTY - zbiorek opowiadań) wszyscy kryją się za Literkami. Taki dizajn :) Resztę przekumam i poprawię wedle życzeń - bo się całkowicie zgadzam. Jeśli nie kosmita, tylko Anioł, to musiałbym wywalić motyw ze zjadaniem kwiatów, a bardzo bym nie chciał. Pozdrówka dla obu Państwa... i... poprawki naniesione.

[natalia]

"głaskając czule jej włosy" = ojej jak mogłam przeoczyć? "głaskając"?! gładząc, głaszcząc, dotykając, muskając... ale nie głaskając!

reszta bdb :)

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

[asher]

buziak! w życiu bym nie zauważył :))) ech to natchnienie krwiożercze, pospieszne, łakome... portalowe...

[zwykła]

Tym razem bez zachwytów. Stereotypowo przed 'interwencją' i równie po, iście harlequinowy happy end.

"Nie czuła się już atrakcyjna i wszelkie formy adoracji ze strony mężczyzn traktowała jako głupotę, zboczenie albo brak logiki." - tak to może myśleć staruszka, nie kobieta w średnim wieku zdolna do wielokrotnego orgazmu

"że to skutek wpływu księżyca" - nie brzmi zbyt ładnie, wpływ implikuje skutek

"Mąż smacznie sobie spał" - rozumiem, że bajeczka, ale...

"Barbituranów używać nie chciała, bo" - szyk przestawny chyba niekonieczny - ciśnie się na usta dopowiedzenie - bo była za mała

Poprawny, ale to nie to co tygrysy w Twojej prozie lubią najbardziej.

[asher]

Się poprawia... ale, że ona się czuje mało atrakcyjna, przekornie zostawię. Znam takie kobiety. Nata, kosimtę też wywalam, bo narzuca interpretację, a jak Twoja wykazała, każdy może mieć swoją... pozdrowienia!

[natalia]

ha, teraz jest super :)
choć te roślinki narzucają pewną intepretację, ale masz rację, bardziej intersująco z nimi

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

[Damian Cz.]

odnoszę dziwne wrażenie, że tutaj popisuje się bardziej w komentowaniu niż pisaniu swoich tekstów (co za niekonsekwencja) Co do tekstu, to czegoś mi brakuje na końcu i za dużo prostych opisów zwykłęj kobiety i nudnego życia, wystarczyłyby symbole. Podoba mi się.

[Damian Cz.]

chodzi mi ogólnie o autorów z tym popisywaniem się, a nie konkretnie o twórcę tego tekstu :) sorki

[asher]

Damian, tekst w założeniu miał być prostym językiem napisany. Taka konwencja. Zawiłości zostawiam innym. Autorzy są fajni, dlatego pewnie taki styl radosny... I jeszcze jedno, przed oceną sprawdź, kto ile tu nawrzucał, bo niektórzy to już setki stron tu zamieścili :)