Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Gawęda o miłości do księżycowych spacerów

Agnieszka_Horodyska
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Agnieszka_Horodyska

Agnieszka_Horodyska

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Dla tych spacerów warto żyć
Cichych uniesień wśród księżyca
By pośród drzew śmiertelnych mgły
Chyba tą chwilą się zachwycać

Chyba tym trwaniem krótkim ładnym
Ważnym skończonym więc bez końca
Ciągle tam jestem półporadnie
Ptak nadal liść bezradny strąca

Wciąż do mnie mówisz żart ostatni
Nadal uśmiechem wraca bawi
Ptak ciągle strąca liść bezradny
I nie ma kiedyś w starej trawie

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Anna_Para

Anna_Para

Opublikowano
Opublikowano

Pięknie naśladujesz rytm "Gawędy..." Szymborskiej. Trzeba mieć doskonały słuch muzyczny! Gratuluję, Agnieszko!
W wersie:
"I nie ma kiedyś w starej trawie" - słowo "kiedyś" wzięłabym w cudzysłów.

Poza tym - bardzo mi się podoba Twój księżycowy spacer.
No, może jeszcze zgrzyta inwersja

"By pośród drzew śmiertelnych mgły"

Pozdrawiam z podobasiem i uśmiechem.

Cieplutko,

Para:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Agnieszka_Horodyska

Agnieszka_Horodyska

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Dziękuję za zostawienie komentarzy (i plusów)!
Ha, wiedziałam, że szósty wers będzie w ten sposó odebrany. Ale to ma sens, naprawdę. To, co piękne i skończone, zostaje w postaci ciepła. To, co przeciągane bez końca, tak naprawdę jest tylko teraz (i nigdy).
Postaram się zrobić poprawki, pozdrawiam!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • andreas
      Architekci

      Przez andreas · Opublikowano

      @aff Większość przeniosła się do Twoich wierszy,ale ten portal bardziej mi pasi. Pozdrawiam
    • Duch7millenium
      Rytuał

      Przez Duch7millenium · Opublikowano

      Godzina 5:30, wsiada do samochodu, żelazna ręką zamyka drzwi z hukiem; prawe - bo teczka i laptop; lewe - prawy pośladek, lewy. TDI - grzeje się 2 minuty. Przekręca kluczyk.. "Kurwa, nie odpalił, jeszcze parę sekund!".   W doskonałym świecie nie byłoby takich sytuacji - jednym ruchem palca byłbyś na księżycu albo nawet na Alpha Centauri zwiedzał Olympus Mons lub lizał stopy diablicom w środku jądra ziemi   Proxima.. proxima, w pobliżu pewnych ideałów orbitujesz w gajerze za równą sumę i Tesli zasilanej wałem z elektrowni wiatrowej na okrągło, na okrągło.. Tylko ta przeklęta plameczka u spodu nogawki po porannej kawie i to cholerne źdźbełko pyłu z lipy. Otóż - lipa. Właśnie - lipa... .. hańba i uszczerbek na dumie człowieka współczesnego "Squeaky clean", jak śpiewał Bono, lecz nie uprzedzajmy ironii.. wykopmy głębszy syf kopiąc studnie ku rowom prawdy.   Zabudowana - 62 (licznik zawyża o 3, a i tak przekroczeń do 10 powyżej limitu nie łapią) Niezabudowana - wiadomo 102, Dwupas - 112, Ekspresowa - 132, Autostrada - tu sobie PL oszczędzi. I tak idziesz z tą dwóją na końcu, niczym naganą PRLu przez drogę krzyżową, której śmiercią jest biuro (może Jezusowi też było przyjemnie, gdy widział panienki w krótkich spódniczkach przemykające pod swoim płotkiem?).   Tam różne procesy i procedury wszystko wiesz, ogarniasz. Właściwie nawet nie musisz ogarniać by ogarniać trzeba jeszcze trochę czasami wyjść poza pudło. Ty co najwyżej odtańczysz swoje tańce wokół ogniska wspólnych godów elektronicznej komunikacji.   Niczym zjarany szaman, wracasz z kibla z koleżanką, jedziesz prosto pod bramę.   Cyk - brama się otwiera "tryb autoparkowanie" Autonomii już ci zabrakło. Cyk - brama się zamyka.     Rzec można - diabeł tkwi w szczegółach Na nieszczęście - szczegóły tkwią w diable     Diabeł widzi, diabeł słyszy, diabeł się śmieje Diabeł niczym Bóg (z resztą obaj są w jednej spółce) Się śmieje jak to pięknie biją zegarki Jak systemy do bólu kwadratowe Ból koją.   Może ignorancja i nieświadomość są najłatwiejsze Może bujak na starość, niczym kołyska dla dziecka, uciszy ból egzystencji Kiedyś... Lecz proces znasz, ogarniasz. W końcu matematyka uczy, że pochodną funkcji jest prędkość zmiany zmiennej zależnej.   Może właśnie dla ciebie istnieje tylko ta zmiana, którą wykułeś przez swoje dzieciństwo.   Może najlepiej jest się właśnie ograniczać do rzeczy pochodnych.   Tylko co, jeśli to nie odpali? "Kurwa, znów coś poszło nie tak"? Kilku sekund już nie będzie.        
    • aff
      Architekci

      Przez aff · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ;) Jeszcze pytanie, czy dobrze ;))   To wierszyk na pamiátkę zamknięcia portalu wiersze.kobieta, z niewiadomo jakich przyczyn. I przeniesienia się autorów w inne miejsce. Wszelkie inne podobieństwa przypadkowe. Pozdrawiam Dziękuję @andreas Ciebie też pamiętam, ale limeryków raczej nie czytam. Pozdrawiam :)  
    • Rafael Marius
      Wróżby i zabawy losowe

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Nasze pokolenie było ostatnim, bawiącym się na podwórku znalezionymi w okolicy skarbami. Kupne zabawki zostawały w domu. Wspomniane w wierszu koraliki też do wielu celów służyły...
    • violetta
      Wróżby i zabawy losowe

      Przez violetta · Opublikowano

      @Rafael Marius byłam dzieckiem bawiącym się lasem, rzeczką, łączką, grzeczniutką, miłą dziewczynką :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...