Gawęda o miłości do księżycowych spacerów

[Agnieszka_Horodyska]

Dla tych spacerów warto żyć
Cichych uniesień wśród księżyca
By pośród drzew śmiertelnych mgły
Chyba tą chwilą się zachwycać

Chyba tym trwaniem krótkim ładnym
Ważnym skończonym więc bez końca
Ciągle tam jestem półporadnie
Ptak nadal liść bezradny strąca

Wciąż do mnie mówisz żart ostatni
Nadal uśmiechem wraca bawi
Ptak ciągle strąca liść bezradny
I nie ma kiedyś w starej trawie

[Jacek_Suchowicz]

bez więc
i trzecia strofa do poprawy - nie spójna

[Anna_Para]

Pięknie naśladujesz rytm "Gawędy..." Szymborskiej. Trzeba mieć doskonały słuch muzyczny! Gratuluję, Agnieszko!
W wersie:
"I nie ma kiedyś w starej trawie" - słowo "kiedyś" wzięłabym w cudzysłów.

Poza tym - bardzo mi się podoba Twój księżycowy spacer.
No, może jeszcze zgrzyta inwersja

"By pośród drzew śmiertelnych mgły"

Pozdrawiam z podobasiem i uśmiechem.

Cieplutko,

Para:)

[Alicja_Wysocka]

Szósty wers jakby nielogiczny, ale skoro to gawęda, może i taką zostać.
Mnie przypadała do serca, do rozumu nie musi.

Plusa zostawiam i pozdrawiam :)

[Agnieszka_Horodyska]

Dziękuję za zostawienie komentarzy (i plusów)!
Ha, wiedziałam, że szósty wers będzie w ten sposó odebrany. Ale to ma sens, naprawdę. To, co piękne i skończone, zostaje w postaci ciepła. To, co przeciągane bez końca, tak naprawdę jest tylko teraz (i nigdy).
Postaram się zrobić poprawki, pozdrawiam!

[olga fil]

Wierszem można popłynąć.
Jakby na łajbie Szymborskiej.
Pięknie.
Pozdrawiam Autorkę.
o.

[Agnieszka_Horodyska]

Dziękuję bardzo, miłej podróży :) Pozdrawiam!

[Bolesław_Pączyński]

Dobry wiersz na plus.

Siąść gawędą przy kominku
gdy szaruga za oknami,
kiedy nostalgia dopadnie
i odpłynąć marzeniami.

Z serdecznym pozdrowieniem-:)

[Agnieszka_Horodyska]

Płynąć, płynąć, aż do celu
-Aż do przebrzmiałego śmiechu.
Kopać, kopać, aby odkryć
Chociaż wieczne wierne echo!

Dziękuję za komentarz, pozdrawiam miło :) !