Olśnienie

[Bronisław Jaśmin]

słońce odbija mnie po drugiej stronie, gdzie rozbnieżne poszycie
nie potrafi chodzić. najwięcej dni traciłem w obcinanych włosach.
tak drogi mnie skracają , na przecięciu oczyszczając się z cienia.

wbudowałem się krwią w dekady. podnosi się fala.
dziesięciolecia balansują jak mosty zwodzone,
czas po środku przedziela zbiornik na górę i dół.

on także jest rozbitkiem, odbijającym od Ziemi do Ziemi
z zachodu, tym prądem na osi. niebo i ściany trzymam za ręce.
przeistoczone pejzaże leżą jako hordy powalonych hien.

[Wściekły Azot]

Dobre. Myślę, że to po wizycie u fryzjera. Hiena wziął za dużo, bo czas był przedwigilijny.

[maria_bard]

"słońcu odbija się krwią kiedy
trzymam hordy powalonych hien
nie potrafi chodzić na górę i dół.
także jest rozbitkiem"

...i stała się jasność!

[hubertk]

dobry czas, to mała przestrzeń, to duża wartość czasu. przeinaczyłem go trochę, sory, coś mi w środkowej zagrało.



klepsydra

wbudowałem się krwią w dekady. podnosi się fala.
dziesięciolecia balansują jak mosty zwodzone;
czas jest pośrodku, przedziela zbiornik.