Pustka

[Lourds Nowak]

Trzymam cię w otoczeniu drogiego wina,
futer zmienianych jak rękawiczki,
nianiek do dzieci, uczuć wyższych.
Czego ci brak? Co jest nie tak?

Dzieci dorosły, rzadko są obok,
jesteśmy parą powszechną.
Czy kiedykolwiek łączyła nas głębia
uczuć, co z czasem nie bledną?

Czy zechcesz spojrzeć w moją istotę,
a ja ci powiem: ty jesteś mną
tą bardziej piękną, bardziej wrażliwą?
Czy znowu bardziej złączy nas szkło?

[Messalin_Nagietka]

piękne pytania - jednak pustka to nie próżnia
umiem obie te fizyczne zjawiska odróżniać
w pustce jest spokój i czas - czasu dużo
a w próżni brak czegokolwiek - ot "wypróżon"
MN
ps.fajnie się czytało

[Lourds Nowak]

Albo mi się palącze znajomość najnowszych odkryć z dziedziny fizyki, czyli że w próżni powstają różne cząstki elementarne typu a-tom (leptony, bozony, etc.) z nieodkrytego powodu, żeby w moment potem "zniknąć", czyli że tzw. "próżnia" nie jest pusta, jak do tej pory sądzono, dlatego też w wierszu użyłam pojęcia "pustki", które od ładnych kilkunastu lat zajęło dawne miejsce semantyki "próżni". "Pustka" ma głębszy odnośnik do psychiki, jako stan opisujący marginum autyzmu.
Dziękuję za wnikliwość, bardzo proszę o komentarze do innych moich utworów, pozdrawiam serdecznie i gratulacje za zauważenie.

[Anna_M.]

Zaczynam się zastanawiać czy w ogóle istnieją pary niepowszechne.
Pozdrawiam.