Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

J esteśmy w życiu ptakom podobni
A domy nasze jak ptasie gniazda
K ażdy z nas wije je po swojemu

P od patronatem Królowej w gwiazdach
T en co z szacunkiem przestrzega prawa
A przyrzeczeniom wierność ślubuje
S kałą zostanie a jego sława
I mię w historii księgach wpisuje
E mocje świata ludzi zdradzają

G niazda rodzinne próby przechodzą
N iezgody płaszcze nas okrywają
I jakże często nerwy zawodzą
A le jeżeli przebaczać umiesz
Z ło też potrafi zmienić oblicze
D latego w życiu w tym wielkim tłumie
A doruj dobro pal zgody znicze

Opublikowano

bardzo fajna, pomysłowa forma wiersza. treść niby banalna, ale ładnie podana.
poprawiłabym w drugiej strofie- w dwóch ostatnich wersach łamie się rytm, w przedostatnim można by zmienić "zapisuje" na "spisuje", a w ostatnim zamiast "nas" - "ludzi", lub innymi słowami, bo w jednym wersie o jedną głoskę z dużo, a w drugim za mało,
pozdrawiam:))

Opublikowano

Podstawówkowy wierszyk do katechizmu dla drugoklasistów. Uciekła fantazja, ciekawe skojarzenia,

odmienne od tuzinkowych słowa.

Akceptujący odbiór utrudnia bagatelizowanie czytelnika. Niekoniecznie chce być pouczany i to

takimi metodami. Są przeciwskuteczne, jak to się ostatnio mówi. :))) Budzą uśmieszek pobłażania.

Mam obawę, że nawet dzisiejsze dzieci nie łyknęłyby przestróg i pouczeń w tak prostej,

niewyszukanej i mało ambitnej formie. Diakrostychy są zabawną rozrywką, ale i tu Autorka nie

zaufała inteligencji czytelnika i "wyrzuciła" pierwsze literki wersów na boczek. Pozdrawiam Nieufną. E.

Opublikowano

witam,
ciezko się czyta w tej formie, odstępy między pierwszymi literami wersów a reszta wyrazu są zdecydowanie niepotrzebne. Po co taki zabieg? czy trzeba tak wszystko czytelnikowi wyłuszczyć ? warto czasem założyć ze czytelnik posiada troszkę własnej bystrości umysłu ;)
Poza tym w 2 strofie widzę pewna niekonsekwencje: z jednej strony skała, a potem zapisane kredą- toć kredę łatwo wymazać, żaden to ślad, żadna motywacja
Trzecia strofa najbardziej na siłę
Ewentualnie mogę splusować za próbę prostego wiersza, na takich najlepiej się szlifować ;)

Pozdrawiam
Agata

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pani Marta nie odpowiada na nieprzychylne komentarze, choćby najbardziej merytoryczne :)
Chyba lepiej bym nie umiał, więc obiema się podpisuję pod Twoim, akceptacja kompletnie niemożliwa.
Nie zaakceptuję narzucania ideologii, wiary, czy czegokolwiek, co próbuje ograniczać.
Pozdrawiam.
Opublikowano

Dla mnie jest to przypomnienie mocy przebaczania... zdobywania klucza do wolności... o czym świat stale zapomina...
Z dobrych rad można korzystać lub nie... zawsze mamy możliwość wyboru...
nie czuję przymusu bardziej rozterkę, że mało tego przebaczenia ... wokół... ludzie o nieistotne sprawy męczą siebie i innych -zamiast po prostu wybaczyć...
Pozdrawiam :)
Dorota

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Lucyna strąca krople z jesionki wełna chrzęści pod palcami niczym zlepek waty tej samej która zalega we framugach okna na głogu przysiadła sójka patrzy na świat spode łba tylko turkus gdzieniegdzie przebija na skrzydłach aż żal puścić ją wolno opasłe gruszki tłuką ziemię cóż ona winna że leży odłogiem zamiast rodzić raz po raz już nawet chrzan zwinął zieloność by nie zakłócać przeobrażenia w taki dzień nosisz w sobie pleśń rozgarniając zgniłą przestrzeń niby zwyczajnie podzielność uwagi między ich troje
    • gdy świetlik gaśnie to go rozpal bez ograniczeń jest wyobraźnia daj siebie innym wśród nich pozostań bo na samotność są przyjaźnie :))
    • @E.T.   Piękny wiersz napisałeś – o pragnieniu bliskości i o tym, jak wyobraźnia potrafi utrzymać przy życiu nadzieję.  
    • @Roma Wow! To frapujący wiersz. Zestawienie aktu twórczego z estetyką BDSM jest niezwykle mocne i odświeżające. Tak o relacji z samym słowem, o dynamice władzy między autorem, tekstem a może i odbiorcą to jeszcze nie czytałam. "Klaps na goły wers" to genialny obraz - aż chce się spersonifikować ten wers. Fajnie przechodzisz z roli dominującej do uległej - raz autor panuje nad materią słów, a za chwilę staje się niewolnikiem własnej wizji czy idei. "Trytytkowo" - nie da się łatwo takiej więzi rozerwać. (W kryminałach teraz sprawcy używają wobec swoich ofiar trytytek - są niezwykle skuteczne). Ostatnie trzy wersy ("głębiej i mocniej, / lekko / nierealnie") połączenie intensywności, bólu i wysiłku z poczuciem lekkości i odrealnienia to kwintesencja momentu, w którym wiersz wreszcie "działa" i zaczyna żyć własnym życiem. Pisanie to akt totalny – angażuje nie tylko intelekt, ale całe ciało i psychikę. Pozdrawiam -y. :)
    • @andrew "dziś … dziś kobieta jest tajemnicą"   Ale za to mężczyzna (czyli połowa populacji)  jest nieskomplikowany - do życia potrzeba mu picie, jedzenie i tajemniczej kobiety. Bo podobno lubi rozwiązywać (i rozpinać)  zagadki.   Tak stwierdził pewien mądry mężczyzna. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...