Dzisiaj

[M_Patriota]

Dzisiaj, taka jakaś pożałowania
samotność w koło pustką ogarnia.
Na pagórkach z dzieciństwa
kamienie zdziczałe mchem obrosły,
bo nie ma komu obserwować terenu,
wchodząc na nie.

Na "kruszniach"* stóp już nie ma komu kaleczyć,
na szczęście bez wyrósł
i kamienie nie pachną krwią.

Jaśmin także za ten czas
już zagoił wszystkie blizny i ubytki,
co dzieciństwem mu narobiliśmy.

Jedynie świerk, co wartownikiem
jest piwnicy, stojąc u bramy wejścia
do niej, stale jest z pozoru taki sam.

Bruk uliczny, jak koryto rzeki
zarasta brzegami - i coraz to go mniej.

Dachy budynków ciężar mchu przyjęły
na grzbiet - świadczy to o umieraniu,
a nie o narodzinach.

Dzień po dniu już nie w moim doczekaniu,
wszystko co należało do ludzi
spróchnieje i upadnie,
a przyrody zdziczałość cieniem to okryje.

[Lilka_Laszczyk]

Podoba mi sie okreslenie: "bruk uliczny jak koryto rzeki, zarasta brzegami i coraz mniej".
Jest plastycznie widziane.
Pozdrawiam