Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nawet nie wiesz
jak rani przebrzmiałe echo
z premedytacją dobija
i rodzi bunt

idę w zaparte
nie utrzymasz postronka uporem
zhardziałem i stopy na twardym gruncie
wreszcie zwariowałem dla godności
mam prawo

a swoim pięć minut nakarm biesa
i zamilcz od dziś

słucham tylko kojącego szeptu
anioła

Opublikowano

Nooo, Krystyno...Rozmowa z ego o "biesach" czyli raczej id, a na końcu odwołanie się do superego - tu widzę właśnie anioły w jego roli. Metafora bliska mojemu gustowi i sympatiom. Wiadomo. Bardzo zręczny wiersz, że o głębi nie wspomnę. Serdeczności i uznanie. Elka.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


pisząc wiersz nie myślałam o tej piosence...rzeczywiście kojarzy się. no cóż? trudne życiowe sprawy są podobne: "bies i anioł" staczają emocjonalną walkę, wygrywa lub przegrywa - człowiek.
dziękuję, Emm, za "podoba się" :))

cieplutko pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witaj Aniu :) Jestem wzruszona, że lubisz moje emocjonalne wiersze. Piszę tak jak czuję a jeśli można mnie rozpoznać to wielkie dzięki - lubię być sobą w swoim stylu :)
Dziękuję :)
Serdecznie pozdrawiam -
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...