Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

I znów wszystkie ławki w parku zajęte

Katarzyna Dworakowska
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Katarzyna Dworakowska

Katarzyna Dworakowska

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

I znów wszystkie ławki w parku zajęte.
Na każdej zakochani - patrzą sobie w oczy
i szepczą do uszu łakomych
coś najczulszego.

Później przyjdzie jesień
i ta zima jak chirurg
z lancetem.

A po niej znów wiosna
zapełni park zakochanymi,
jak szpital pełen chorych na przewlekłą,
lecz w stu procentach uleczalną
chorobę.

Michał Gomułka

Michał Gomułka

Opublikowano
Opublikowano

Witaj,

Wiersz, ot jest... ale myślę, że należy zwrócić uwagę na jedną istotną sprawę. Powinnaś unikać kolokwializmów, które na dodatek zaburzają jakąś aurę i powagę wiersza. Za taki uważam stwierdzenie "w stu procentach". Jeśliby drążyć dalej to ze środkowej zwrotki usunąłbym "ta" przed zimą. Wówczas zachowana zostanie większa płynność.

Z pierwszej usunąłbym "najczulszego". Skoro naznaczasz obiekt mianem zakochanego, wiemy co prawdopodobnie będzie mówił do ucha... ;-). Zyskujesz także dozę tajemniczości. Po co się tego wyzbywać?

Z grubsza tyle. Powodzenia.

Ela_Ale

Ela_Ale

Opublikowano
Opublikowano

Michale, tym razem nie czepiam się. Podpisuje się pod Twoim słowem. Dodałabym tylko: może temat potraktować trochę bardziej oryginalnie? A może wybrać inny? Ten jest ryzykowny. Trzeba mistrza, aby brać tę tematykę na warsztat. Pozdrawiam. E.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Łukasz Jasiński
      Pustynia

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      A polityczne starcie pomiędzy światem pana Jarosława Kaczyńskiego, pana Grzegorza Brauna, pana Roberta Bąkiewicza i pana Karola Nawrockiego i światem tak zwanych demokratów - będzie bardzo poważną polityczną konfrontacją - nie ustąpię ani o krok - mówił pan premier Donald Tusk.   Źródło: TVN24   I bardzo dobra decyzja: Naród Polski już przez blisko trzydzieści lat nie miał żadnych męczenników, otóż to: tylko pan Jarosław Kaczyński z racji wieku dostanie osobną celę, pan Grzegorz Braun z racji elokwencji - będzie słuchamy przez więźniów, zresztą: już siedział kilka razy w areszcie śledczym, pan Robert Bąkiewicz i pan Karol Nawrocki - wiadomo - potrafią dać w mordę.   Łukasz Wiesław Jan Jasiński 
    • infelia
      „Zabrałaś mi dzieciństwo”

      Przez infelia · Opublikowano

      @Nela Ależ to jest z życia wzięte. Moc ekspresji, żal i złość. To jak antylaurka dla rodzica? Wiersz zrobił na mnie wrażenie. A o takie na tym portalu trudno. Pozdrawiam.
    • Łukasz Jasiński
      Muzeum Bezdomności

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      I ekipa nieudaczników pana Donalda Tuska oszukała miliony Polaków - nie dotrzymała obietnic i w efekcie przewaliła wybory nie do przegrania.   Adrian Zandberg
    • Relsom
      Zaduma z gitarą

      Przez Relsom · Opublikowano

      Muszę porozmawiać. Nie z tobą, nie z nimi. Z godziną, co płynie beznamiętnie w ciszy. Dokąd jadę – nie wiem. Bilet mam w kieszeni, lecz port się rozmywa w przedświcie i mgle. (Refren) A moja gitara wciąż zna mój głos. Nie pyta – nie karze, nie boi się łez. Na strunach cichutko rozpina mój los. Gdy świat nie odpowie – ona wie, że jestem. (II) Kocham ją – bez słowa, bo słowa są kruche. Poddaje się dłoni jak noc snom bez celu. Czasem zapłacze razem z moim ruchem, czasem zadrży jak skrzydło w tunelu. (Refren) A moja gitara wciąż zna mój głos. Nie pyta – nie karze, nie boi się łez. Na strunach cichutko rozpina mój los. Gdy świat nie odpowie – ona wie, że jestem. (III) Nie pytaj, co dalej. Nie wiem. I nie muszę. Podróż to nie mapa – to oddech, to cień. Czasem ją stroję z roztrzaskaną duszą, a ona wciąż mówi: „zagram, jeśli chcesz”. (Refren) Bo moja gitara to cały mój głos. Nie zdradzi, nie odejdzie, nie powie: dość. Gdy wszystko umilknie, gdy zgaśnie mój ton – z jej pudła unosi się jeszcze mój dom.
    • Berenika97
      Męski punkt widzenia

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski Tak pięknie napisałeś o kobietach, że aż musiałam przeczytać kilka razy. Postawiłeś płeć piekną na piedestał.  Mało jest takich wierszy.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

           

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...