Zdumienie

[Bronisław Jaśmin]

nawoływał nas ogień - małe dzieci po dymie.
dzień zapięty na ciszy - na cienkiej agrafce,
powoli przechylał się w gojenie,
po przekłuciach czyichś obecności.

zostawiałem dla tyłu pachnącego światem
wędrujące jeziora i ptaki po lustrach
błękitnego kołnierza - ortopedycznego.

w którymś momencie szczyty o złamanych karkach
zauważyły istotny brak włosów i głowy,
założyły opaskę, spontaniczność w deszczu.

przetapiano nas w sztabki z porcelanowego słońca,
aby wymierzyć trumny w pomieszczeniach,
coraz rzadziej opierających się na świetle,
by wiklinowe struktury określać mianem życia.

jeszcze światło padało ze strachów od wróbli -
wieczorów na unerwieniach nieba.
przetapiano nas od słońca.

czas się okazał chybionym wynikiem,
na zakrzywiających się wskazówkach.
kiedy białe niebo schodziło obejmować widnokręgi.

[Wściekły Azot]

"...istotny brak włosów i głowy". Cacko.

[Ran_Gis]

-lubię pobujać się w Twoich wierszach.. odbezpieczasz fantazję jak granat.. i nie da się już tego
poukładać..
poz Ran