Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Rok przed Chrystusem (26.09.11)


Michał Gomułka

Rekomendowane odpowiedzi

Rok przed Chrystusem

Ziemia staje się jałowa
Zamieszkała przez symbionty,
twory genetycznych igraszek
One są w stanie zdławić smutek społecznej degradacji

Ziemia staje się gettem
Ludzkość błąka się po obrzeżach obcych galaktyk
Odczuwa zapomnienie, głód; brak woli przetrwania

nie wszyscy jednak umierają na bezkresnej szpicy samotności

żyją i tacy, co modlą się za innych
trzymani niegasnącą nadzieją

Rok przed Chrystusem,
to nie tak daleko...



*(wiersz z cyklu Droga Mleczna) zapraszam na swoją stronę

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Michasiu! Witaj! Jak miło Cię czytać.

A ja bym wyjęła z tego wersu:

nie wszyscy jednak umierają na bezkresnej szpicy samotności


Szpicę. I tak:

nie wszyscy jednak umierają w samotności


Szpica brzmi sztucznie.

Bardzo groźnie brzmi ta przepowiednia. Ja mam radośniejsze oko i taki nienajlepszy koniec pobrzmiewa mi patosem. Uściski wysyłam. Śpiewasz??? Elka.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witaj :-)

Od szpicy ;-). Zależało mi na tym słowie. Uczucie samotności wówczas jest spotęgowane. Człowiek jest jeszcze bardziej wyizolowany.

Śpiewam, śpiewam, mam nadzieję, że strawnie dla Ciebie. No nic, dzięki i do następnego. Czasem zaglądam, ale ostatnio nie miałem okazji Cię "widzieć", więc Cieszę się, że teraz.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×
×
  • Dodaj nową pozycję...