Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Życie jest krótkie jak kropla deszczu,
spadająca z nieba w ciemną, tajemniczą noc.
Jest niezwykłe, lecz czy umiemy się nim nacieszyć?


Życie to pasmo sukcesów i niepowodzeń,
dotykających każdego z nas,
to wędrówka,
której celem jest przekroczenie progu raju.

Nasze zycie bywa trudne, wręcz niesprawiedliwe,
lecz cóż znaczą dla Nas bogactwa tego świata,
gdy doskwiera nam choroba i cierpienie.

Kim zatem jesteśmy my sami?
Czyzby jedną z miliardów kropel oceanu?
Nikt z nas nie żyje dwa razy,
to jednorazowy dar.
Zależy tylko od nas jak go wykorzystamy.

Pamietajmy jednak,
że każdy ma swoje miejsce w historii świata,
lecz tylko my decydujemy,
czy i jak inni nas zapamietają.

Opublikowano

do Raju wchodzi się podobno przez ciasną bramę - no chyba że się jest Talibem, to tę bramę wysadza się w powietrze wraz z dziesiątkami niewiernych...

wiersz na nutę pedagogicznego struwania, bo oczywistości o znikomości naszego tu bytowania na ziemi można ubierać w różne obrazki - ten obrazek przypomina szkolną katechetkę...


a mi przypomina się Herbert: "nie poświęcajcie się dla morału"

wiersz ten to przykład, że nie wystarczają dobre chęci, pobożne życzenia i ideały - trzeba jeszcze umieć zainteresować własną wizją i znależć dla niej w miarę trafne słowa i w miarę atrakcyjny sztafaż...

J.S

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @aniat.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Odczytuję wiersz jako luźne przemyślenia przy kawie, bo z filiżanką myśli przychodzą różne, szczególnie w dzień deszczowy. Relaks, zaduma, plany na przyszłość,kawa wówczas lepiej smakuje,i nastrój świetnie regeneruje. Rymy mi odpowiadają, przy takich luźnych przemyśleniach mogą być także luźne jak te co są.   Pozdrawiam Adam
    • Takich dwoje, by byli jak jedno, takich czworo, by byli jak siła sześciu powiek, by widzieć za siedmiu, bo ten jeden tak w lot znów nie pojmie, by ten silny nie niósł się za szybko, by ten czuły nie osłabł przy brzegu, aby ciężar nikogo nie przygniótł, by na starcie nie wbił wprost się w niego i choć z różnych fal częstotliwości głos jak piórkiem, tłem z dalsza, to z bliższa, chciałoby się, by w łódkach lub w barkach, niemniej wspólną im obrali przystań. Z pokrzyw szyje koszulki Eliza, moc przedziwną ma parzące ziele, ani słówkiem nie zdradzi, na palcach się nie zmieści jej łabędzie plemię.   autor aff(*)  
    • @Naram-sin Dziękuję za przeczytanie i komentarz. Cieszę się, że nastrój został odebrany jako ciepły i wyciszony – właśnie to chciałam uchwycić. Rymy pojawiły się intuicyjnie, bez ambicji formalnych, raczej jako naturalny rytm myśli. Rozumiem zastrzeżenia i dziękuję za wskazanie – wezmę to pod uwagę przy kolejnych tekstach.
    • @Jacek_Suchowicz  Ej no, czyje to dziecko? Niepodobne do Ciebie :) Nie ma loczków rymowanych.
    • @andreas nie ma czego Oboje są bardzo wymagający!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...