Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

żadnych braw gdzieniegdzie szara gęsta piana
z zaciśniętych zębów sączy się po brodach
press tid i gitator zszedł z podestu ledwie
po ostatnim jeszcze w schodku wyrżnie orła

żeby chociaż pomruk drobny gest lub wotum
twarze zza pajęczyn w biernych dywizjonach
nie drgnie żadnym nerwem armia z terakoty
z ostatniego schodka jebnął ktoś koronę

ferment na pomnikach dręczy po horyzont
w nastroszonych ptakach odwet walczy z pchłami
ścierwa podzielonych przetrawiane schizą
wschody orzeł wbity do góry nogami

Opublikowano

dobre jak dla mnie dobre.
mi się skojarzył ten... no... "...bus", jak za przeproszeniem wóz drabiniasty mesjasza co jednak nie chce być mesjaszem... ale ponoć dzisiaj wraca, o czym patrzę ,mój przedkomentator już napisał.
pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jasne, że ciemne ;))
Dzięki Magda.

ogromne dzęki MIGUEL,
pozdrawiam.

oj już dawno nie słyszałem - kapitalne
- stare dzieje, stara wiara :)
Dzięki Jacku i za wiersz.
pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


a to dobre, bo mnie się to pisało w kompletnym rozkojarzeniu ;))
Wóz drabiniasty, ale chyba z oponkami i ABS-em?
Dzięki Popsuty, pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witaj Skrzydlata, :)
dawno się nie widzieliśmy, miło, że zajrzałaś
Pozdrowienia.

no cóż, ku pokrzepieniu to nie było,
dobrze, że chociaż uciechę sprawiłem ;)
Dzięki Waldemarze,pozdrowienia

"ciężki kaliber" mówisz :;)
starałem się Tomku, ale i tak im nie dorównam ;))
Dzięki za odwiedziny, może następnym będzie lepiej,
pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ech, ten ostatni, nieszczęsny schodek bywa też często pierwszym dla tych, którzy po prostu szybciej coś lub kogoś (bywa i tak) pod... bią ;))
Miło że zajrzałaś, Agato.
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...