Elegia I -Elegie z Atlantydy

[adolf]

Nie wiem czy ktokolwiek jeszcze pamięta moje stare elegie :) dawno były pisane, ale Po ponad roku leżenia w szufladzie wziąłem się za przejrzenie wszystkich elegii, poprawienie i zamknięcie ich.


(Dla K....)

Raz jeszcze przejdźmy idealną drogą
Wśród doskonałych drzew, parkowych ławek,
By wreszcie zwieńczyć ją łabędzim stawem;
Tam poprzez siebie obserwować błogość:

Igiełki światła drążące powoli
Maleńki wentyl, źrenicy wgłębienie
Lub perfekcyjnie do ziemi dobrane
Buty, podeszwy, czubki parasoli;

Strop pra-niebieski wznoszący się w górę,
gdy się rozpękły kolumny zegarów
(nie mając czasu jest lekki jak pióro)

Ach wróćmy w ten świat, który nie istnieje
Dziurką od klucza szeroko otwartą
W drzwiach za tym wierszem, o których nikt nie wie!

[Tomasz_Biela]

dla mnie pierwsza i ostatnia strofa tworzą coś co mnie przyciąga coś co jakoś łagodnie się czyta /

reszta wydaje się być niepotrzebnym dodatkiem /

t

[bazyl_prost]

igiełki światła niepokoją ale jakich to cudów nie zna fizyka...