Refleksje z " haiku jednego dnia"

[Bronisław Jaśmin]

I


widziałem sylwetki na plaży jako lśniące perły
brzeg oprawiał stopy
które były gotowe na ujawnienie się dla morskich dłoni
część pereł zostanie niewypolerowana
ze szczątków ciepłego pancerzu
od krwiobiegu
zimnego dotyku
na wieki tonie będą otwierać ich kształt
gdy reszta co odcięła odchylone włókna wiatru
zostanie wmurowana w doskonały pałac

te perły zaświeciły po zdarciu choroby
gdy wieczność podzieliła piękne zakwitanie
z perłami złowionymi poprzez wzrok najwyższy


II


morze
polana zatopionych kwiatów
łuskowatych pszczół
powoli przekwitało dla większych sprawunków

widziałem świat pijany
od zbliżającego się wieczoru
który wracał słonecznym pożarem na kutrach


III


byłem sam
powietrze goniło wysmukłe refleksy
złotej niewolnicy

wiatr czaił się jak pająk na naparstkach źdźbłach
i wkładał ślad do dłoni bezbarwnego bytu
i cicho odchodził