Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Od tylu lat


Rekomendowane odpowiedzi

krótko a morze przekazu. mówią czas leczy rany, ale trzeba chcieć je zaleczyć...są osoby lubujące się w swoim cierpieniu, może nie mają pomysłu na dalsze życie, a może nie mają nikogo z pomocną dłonią.., a ten z góry, już poza czasem, pewnie chciałby ulżyć...
pozdrawiam:))

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Andrzej, nie wiem jak to się stało, że przegapiłam ten wiersz, sorry...

"pocięciem" wersów dałeś mi swobodne pole manewru w subiektywnej interpretacji - ruszyła wyobraźnia i...widzę zamyślonego Peela, który zastanawia się, dlaczego w życiu tyle cierpienia, dlaczego tyle niewiadomych (rozlicza się z sumieniem i oczekuje odpowiedzi od Boga) - puenta jest kwintesencją - ludzkie plany nie zawsze są identyczne z Bożymi i stąd cierpienie, ale wszystko, co się dzieje ma sens, choćbyśmy na tę chwilę tego nie rozumieli, ponieważ Bóg nawet ze zła potrafi wyciągnąć dobro, jeśli wytrwamy próby w zaufaniu - wszak złoto próbuje się w ogniu :))))

malutka sugestia: nawet bez słowa "Bóg", puenta byłaby czytelna jednocześnie bardziej wieloznaczna (z treści wynika, że "patrzy bezsilnie z góry" niewątpliwie Bóg)

"zrozum kochanie
miałem inne plany"

oczywiście to tylko "takie tam" moje a wiersz i tak bardzo "widzimisie" :))

serdecznie pozdrawiam -
Krysia
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Raz do poety tak rzekła z Wrzeszcza Anna, na którą gały wytrzeszczał: To widać wszędzie, z ciebie nie będzie ani kochanka, tym bardziej wieszcza.
    • @Wiesław J.K. Wiesławie, kilka wierszy już tu trafiło - włącznie z powyższym. Chyba jeszcze coś tu trafi. Dziękuję za zainteresowanie i pozdrawiam.
    • Promiennym uśmiechem przebijać warstwy szarości ponurej egzystencji.   Byłeś lekarstwem i było cię jak na lekarstwo.   Miałeś być odzwierciedleniem dostatku i życia w miłości.   Wtedy słowa przychodziły Ci łatwo: Kocham, obiecuję, pragnę...   Tak pewnie wypowiadałeś je na głos. Teraz chrząkasz, udając niemego, nabrałeś wody w usta, zacisnąłeś gardło.   Słowa ucichły i ty gdzieś przepadłeś, z korektorem w ręku kończysz dyktando...   Kochanie, niektórych błędów nie można wymazać.
    • Czemu, zły duchu, nawiedzasz mnie w snach?  Dlaczego mej duszy nie dasz spać?   Jesteś tak inny od tego co znam. Zimny i oschły.  Zupełnie mi obcy.    Wgryzłeś się w me serce,  zostawiając krew na swych ustach.  Jakbyś chciał przekazać, że już nigdy nie pokocham innego mężczyzny.    Jakbyś wiedział, że zostaną po Tobie ślady na marmurowej skórze,  rowy po wylanych łzach.  I krzyk rzucony w taflę wody.   Nosiłam Twój zapach częściej niż własną skórę.  I jakoś dziwnie i obco mi bez niego.   
    • kropla potu    możemy zrzucić kotwicę odparować  z pozostałości nanizać od początku  wszystko co jeszcze mamy    czarne gałęzie dzień za dniem jak widok  pól sponad kierownicy i chłodne dłonie  próbujące schwycić jakiś promień w nich  możesz się odnowić będziesz strugą dźwięku wrzecionem czułym na drgania    kropla potu nad wargą śmiały szelest opadającej bielizny    świt rodził się w bólach ale już umiera  nad skostniałą ziemią szybują ulice  twój kontur krzepnie kiedy z nich  wypływasz    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...