Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

.

piekło na ziemi
trzydzieści dwa w cieniu
na ulicach ptaki oszołomione gorącem

sierpień faluje

wciskam dolby surround na full
na złość tej krzywej z dołu
wciąż klucze w kieszeni by jeszcze tu wrócić

uciekam z miasta

źdzbła trawy we włosach zagryzam wargę
piszę na chmurze patykiem dla hecy
kobieta bardziej gorzka niż śmierć

jestem gdzie lubię

ze szczytu Magury na wyciągnięcie ręki
potok walącej ciszy o uszy
w której doznajesz bracie olśnienia

wyselekcjonowanej chwili lekkości

odchylam plecy strach zawsze ten sam
środek ciężkości
powoli wraca na brzeg równowagi

płynę jak wariat w skarpetkach pod wiatr

od niedawna moje statki wyobraźni
po szeroki horyzont zawodzą
nie wysadzają nikogo na plażę szaleńca

nie chcą albo nie mogą

ciągle pusto po weneckiej stronie
tryptyku z przymkniętego lustra
od lat paru zarzuconego spłowiałą sentymentalną apaszką..

Opublikowano

-a ja drugi raz, tak bym to zapisał..




'plaża szaleńców czyli pusto po weneckiej stronie'


piekło na ziemi
trzydzieści dwa w cieniu
na ulicach ptaki oszołomione gorącem

sierpień faluje

wciskam dolby surround na full
na złość tej krzywej z dołu
wciąż klucze w kieszeni by jeszcze tu wrócić

uciekam z miasta

źdzbła trawy we włosach zagryzam wargę
piszę na chmurze patykiem dla hecy
kobieta bardziej gorzka niż śmierć

jestem gdzie lubię

ze szczytu Magury na wyciągnięcie ręki
potok walącej ciszy o uszy
w której doznajesz bracie olśnienia

wyselekcjonowanej chwili lekkości

odchylam plecy strach zawsze ten sam
środek ciężkości
powoli wraca na brzeg równowagi

płynę jak wariat w skarpetkach pod wiatr

od niedawna moje statki wyobraźni
po szeroki horyzont zawodzą
nie wysadzają nikogo na plażę szaleńca

nie chcą albo nie mogą

ciągle pusto po weneckiej stronie
tryptyku z przymkniętego lustra
od lat paru zarzuconego spłowiałą sentymentalną apaszką..



pozdrawiam i dzięki za, tak bym to zapisał .. Ran

Opublikowano

wrażliwiec, ckliwa osobowość, pod wpływem upału (?) i natrętnej sąsiadki idzie na wycieczkę w góry.
potem trochę romantycznie leży sobie na trawce i dłubie w chmurach, jeszcze lekko poirytowany.
cisza łagodzi stres i zawsze w tej ciszy dochodzi się do wniosków i tu kuniec...
bo nie rozumiem...
jakaś słabość? jakiś brak weny? no nie wiem...

jak zwykle zamotane, trochę enigmatyczne.

tak bym to zinterpretował...
pozdrawiam :)

Opublikowano

> Staszek Aniołek

-komentarz włóżmy w wiersz, wiersz w komentarz, resztę w niedokończoną bajkę.. i tu kuniec...
odrozumienia odmotania odenigmatyczenia.. no nie wiem, tak bym to odinterpretował..

jak zwykle serdecznie cię pozdrawiam Staszku z twoją gmerającą przenikliwością i
znanym receptorkiem humoru..
Ran

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • W Częstochowie diabeł się chowie   Każdego swym bratem zowie   Tam każdy się z nim wita, z każdym jest pełna kiwta   Tam Gwiazda Jutrzenki świta   Bywają i nieposłuszni co przed jego krzyżem nie klękają i czarnego boga się nie lękają   O czarnych skrzydłach duch jego, twierdzi, że nie uczynił nic złego lecz nikt nie rozumie słów jego   Nosi nocami ornamenty jasne, bowiem świątynia Jego zawsze ciemna, a temperatura i wilgotność śródziemna,   Wiersze pisze o miłości, gdy fakty przypominają mdłości   Nie ma w Nim złości, Nie ma podłości,   Uśmiecha się na ulicy,  mówi o sakramentach z mównicy   Na ołtarzu jego martwe bestie lecz któż by tu chciał poruszać gorsze kwestie   On dosłownie i w przenośni  rozumie doskonale w szczęściu i radości żyje wspaniale   Kocha starszych Kocha dzieci, Bez min strasznych Zbiera śmieci   Dla dobra ogółu poświęca się codziennie wykonując czynności przyziemne   Z ambony mrocznej bowiem krzyczy i ryczy: "dajcie spokój pospólstwu, niech się ksiądz wybyczy, zmęczony on i zadręczony"   Jego słowa stoją, Jego uszy sterczą,   a myśl wędruje między gapiami   Co chwilę rodzi dusze nowe co chwila łamie sobie głowę "co z tymi barankami zrobię, chyba wezmę garść soli i połknę, poświęcę się twórczości"   ... bo to przecież pisze On, jak mówiłem - bez złości.   Bez zazdrości, bez miłości, w czystej niebiosom - ufności.  
    • już sierpień niestety spoziera zza rogu i jesień w promocji nam niesie ja nie dam się nabrać na takie numery przeczekam w kurorcie Las Palmas      
    • @piąteprzezdziesiąte dzięki również pozdrawiam  @Marek.zak1 jak każdy nałóg  Pozdrawiam również 
    • @Nela Myślę nad tym wierszem. Taką "córeczką" była kiedyś moja Mama. Jej ojciec po powrocie z wojny pił i traktował dzieci jak niewolników z przemocą włącznie. Jej matka odkąd moja Mama skończyła lat 9 traktowała córkę jak służącą w gospodarstwie rolnym ( np. ze złości spaliła jej lalkę, którą sama sobie uszyła), o posłaniu do szkoły nie było mowy. Jakie piętno do odcisnęło? Miałem najwspanialszą, mądrą życiowo, kochającą Mamę na świecie. Do końca swoich dni była dla mnie prawdziwym przyjacielem. zawsze cierpliwa, nigdy nie czyniła mi wyrzutów, nie miała pretensji. Tak wzrasta Człowiek, czego i tej dziewczynce z wiersza z całego serca życzę.
    • Ta kolei sakwa złota, to łza, w kasie lokat.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...